Το βασικό ερώτημα που θέτει ο γερμανός καγκελάριος και διαπνέει όλο το άρθρο του είναι πώς μπορεί να αποφευχθεί μελλοντικά ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος σε ένα πολυπολικό κόσμο. Σημείο εκκίνησης των σκέψεών του η “βίαιη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 που σηματοδότησε την αρχή μιας ριζικά νέας πραγματικότητας: την επιστροφή του ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη”.
Μέσα σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα ο Όλαφ Σολτς τοποθετεί και τον νέο ρόλο της χώρας του ως “εγγυήτριας της ευρωπαϊκής ασφάλειας, όπως προσδοκούν οι σύμμαχοί μας από εμάς, γεφυροποιού εντός της ΕΕ και υπέρμαχου πολυμερών λύσεων σε παγκόσμια προβλήματα” σημειώνοντας ότι μαζί με άλλους είναι διατεθειμένη μετά τη λήξη του πολέμου να δώσει εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία.
Διαβάστε επίσης: Γερμανία: Ένας χρόνος διακυβέρνησης Σολτς
“Κάθε σπιθαμή νατοϊκής επικράτειας”
Προϋπόθεση αυτών όλων είναι ο εκσυγχρονισμός των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, η ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής εξοπλιστικής βιομηχανίας, η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας στη ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, η εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού και ο εξοπλισμός του. Ο γερμανός καγκελάριος κάνει σε αδρές γραμμές καταγραφή του πολεμικού υλικού που χορηγεί η Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, με βάση το λεγόμενο σύστημα κυκλικής ανταλλαγής.”Η Τσεχία, η Ελλάδα, η Σλοβακία και η Σλοβενία έχουν δεσμευτεί ή έχουν ήδη παραδώσει περίπου 100 άρματα μάχης σοβιετικής εποχής στην Ουκρανία. Σε αντάλλαγμα η Γερμανία θα παράσχει σε αυτές αναβαθμισμένα γερμανικά άρματα μάχης, με αποτέλεσμα η Ουκρανία να λάβει άρματα μάχης με τα οποία είναι εξοικειωμένες οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και έχουν εμπειρία…”.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Όλαφ Σολτς επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνησή του θα προμηθευτεί αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-35 για την Μπούντεβερ, τα οποία αναμένεται να κοστίσουν γύρω στα 10 δισ. ευρώ. Παράλληλα στέλνει και “ξεκάθαρο” μήνυμα προς τη Ρωσία ότι “είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή νατοϊκής επικράτειας απέναντι σε κάθε επιθετική πράξη” διευκρινίζοντας ότι “η δράση του ΝΑΤΟ δεν πρέπει να οδηγήσει σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία, αλλά η Συμμαχία πρέπει να παρέχει αξιόπιστα μέσα αποτροπής περαιτέρω ρωσικής επιθετικότητας”.
Στο άρθρο του ρητή αναφορά κάνει στην επικείμενη ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, που είναι ο “βασικός εγγυητής της ευρωατλαντικής ασφάλειας”. Παράλληλα όμως και η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική της ασφάλεια και χρειάζεται “συντονισμένη και ολοκληρωμένη προσέγγιση για την ανάπτυξη των δικών της αμυντικών δυνατοτήτων επισημαίνοντας κάποιες αδυναμίες, όπως για παράδειγμα ότι οι ένοπλες δυνάμεις των επιμέρους κρατών-μελών διαθέτουν πολλά και διαφορετικά οπλικά συστήματα που είναι αναποτελεσματικά από πρακτικής και οικονομικής άποψης.
Κίνα και μετανάστευση
Ο Σολτς κάνει αναφορά και στα εσωτερικά προβλήματα της ΕΕ. “Πρέπει να ξεπεράσει παλιές συγκρούσεις και να βρει νέες λύσεις, για παράδειγμα σε ότι αφορά στη μετανάστευση στην Ευρώπη ή τη δημοσιονομική πολιτική. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έρχονται στην Ευρώπη και η Ευρώπη χρειάζεται μετανάστευση, η ΕΕ πρέπει επομένως να αναπτύξει μια στρατηγική μετανάστευσης που να είναι ρεαλιστική και σύμφωνη με τις ευρωπαϊκές αξίες.Αυτό σημαίνει περιορισμό της παράτυπης μετανάστευσης και ταυτόχρονα ενίσχυση νόμιμων οδών προς την Ευρώπη, ειδικά για τους ειδικευμένους εργαζόμενους που χρειάζονται στις αγορές εργασίας μας”. Σε ότι αφορά στη δημοσιονομική πολιτική ο Σολτς παραπέμπει στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με το οποίο η ΕΕ αντιμετωπίζει τις προκλήσεις λόγω των υψηλών τιμών ενέργειας.
Εξόχως ενδιαφέρουσα είναι η θέση του για την Κίνα, την οποία επισκέφθηκε πρόσφατα προκαλώντας πολλές αντιδράσεις στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. Ο Σολτς ξεκαθαρίζει ευθείς εξαρχής ότι δεν μοιράζεται την άποψη πολλών ότι η διεθνής κοινότητα βρίσκεται στην απαρχή μια νέας εποχής διπολικής τάξης πραγμάτων, ενός νέου Ψυχρού Πολέμου που βάζει τις ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα ως αντιπάλους. “Η άνοδος της Κίνας δεν αποτελεί δικαιολογία ούτε για την απομόνωση του Πεκίνου ούτε για περιορισμούς στη συνεργασία, αλλά την ίδια στιγμή, η αυξανόμενη ισχύς της Κίνας δεν δικαιολογεί αξιώσεις για ηγεμονία στην Ασία και πέρα από αυτήν. Καμία χώρα δεν πρέπει να είναι η πίσω αυλή μιας άλλης, αυτό ισχύει για την Ευρώπη καθώς και για την Ασία και κάθε άλλη περιοχή”.
Στο άρθρο του δίνει επίσης βαρύτητα στη σημασία του διαλόγου διευκρινίζοντας ότι σε ένα πολυπολικό κόσμο ο διάλογος πρέπει να γίνεται και με δύσκολες χώρες. “Η νέα στρατηγική εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ ορθώς επισημαίνει την ανάγκη συνεργασία με χώρες, που ενώ δεν υιοθετούν οι ίδιες δημοκρατικούς θεσμούς, βασίζονται και υποστηρίζουν ένα διεθνές σύστημα βασισμένο σε κανόνες. Οι δημοκρατίες του κόσμου θα χρειαστεί να συνεργαστούν με αυτές τις χώρες για να υπερασπιστούν και να διατηρήσουν μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων”.
Ειρήνη Αναστασοπούλου/Foreign Affairs
Πηγή: DW
