FT: Πώς τα μεγαλύτερα funds προωθούν τα αυταρχικά κράτη – Το «κενό» 10 τρισ. δολαρίων

Μπορεί τα ανώτερα στελέχη διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων να διαλαλούν και να διαφημίζουν τα διαπιστευτήριά τους ως υπεύθυνοι καπιταλιστές, με τις επενδυτικές εταιρείες να δηλώνουν πως «συμβάλουν σε έναν πιο δίκαιο κόσμο», «δίνουν το παράδειγμα» και «οδηγούν στην αλλαγή». Ωστόσο, πολλοί εργάζονται για να αυξήσουν άμεσα τη δημοσιονομική ικανότητα των αυταρχικών κρατών, αυτών που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια έκδηλη αντίφαση όπως και να το δει κανείς.

Όπως μεταδίδουν οι Financial Times, τα αυταρχικά κράτη ελέγχουν περίπου 10 τρισ. δολάρια περιουσιακών στοιχείων μέσω ενός μείγματος κρατικών επενδυτικών ταμείων, αποθεματικών κεντρικών τραπεζών και δημόσιων συνταξιοδοτικών ταμείων. Δεδομένου ότι η παγκόσμια βιομηχανία διαχείρισης επενδύσεων ελέγχει 110 τρισ., μιλάμε για είναι έναν μεγάλο αριθμό. Μόνο ένα μέρος του ποσού αυτού ανατίθεται σε εξωτερικούς διαχειριστές κεφαλαίων, αλλά είναι αρκετό για να έχει σημασία.

Ο «γνωστικός καπιταλισμός» όπλο κατά του αυταρχισμού;

Ουσιαστικά, οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων γίνονται υπάλληλοι του εκάστοτε Υπουργείου Οικονομικών, έχοντας στόχο να ενισχύσουν την οικονομική δύναμη των πελατών τους. Με άλλα λόγια, βοηθούν τα αυταρχικά κράτη σε όλο τον κόσμο να χρηματοδοτήσουν στόχους που μπορεί να είναι θολοί.

Πάρτε για παράδειγμα το κρατικό επενδυτικό ταμείο της Κίνας CIC, το οποίο κατέχει περίπου 1,35 τρισεκατομμύρια δολάρια περιουσιακών στοιχείων. Με σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου επενδυτικού χαρτοφυλακίου της CIC να διατίθενται σε εξωτερικούς διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων, το κινεζικό κράτος βρίσκεται στο ραντάρ συλλογής περιουσιακών στοιχείων σχεδόν κάθε εταιρείας παγκοσμίως. Ομοίως, το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων ύψους 620 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Σαουδικής Αραβίας και η κεντρική τράπεζα της χώρας είναι εξέχοντες πελάτες του κλάδου. Μάλιστα, οι εταιρείες ανταγωνίζονται έντονα για να εργαστούν για αυτά τα κράτη, όπως ακριβώς κάνουν με κάθε άλλη πλούσια σε περιουσιακά στοιχεία απολυταρχική κυβέρνηση που δεν υπόκειται σε κυρώσεις.

Βέβαια, εδώ τίθεται το ερώτημα πώς αυτοί οι διαχειριστές κεφαλαίων, που προωθούν την αρετή τους σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά διακυβέρνησης, βλέπουν τα προβλήματα με την κράτηση εκατοντάδων χιλιάδων Ουιγούρων ή τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι;

Για να είμαστε σαφείς, οι διαχειριστές κεφαλαίων πού γυρνούν την πλάτη σε αυτά τα κράτη δεν θα σταματήσουν τα βασανιστήρια, τους θανάτους ή άλλα απαίσια πράγματα για τα οποία ευθύνονται ορισμένοι πελάτες τους. Το πολύ, η άρνησή τους θα μπορούσε να κάνει τα απεχθή καθεστώτα οριακά πιο φτωχά. Αλλά η άρνηση να εργαστεί κανείς για τον εμπλουτισμό των κυβερνήσεων αυτό παραμένει το σωστό πράγμα για να κάνει κανείς.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με τους FT, oι εταιρείες που κερδίζουν χρήματα και παίρνουν χρήματα από αυταρχικές κυβερνήσεις θέτουν τελικά τις επιχειρήσεις τους σε κίνδυνο. Ναι, οι εταιρείες θα χάσουν έσοδα όταν «εκχωρήσουν» αυταρχικούς πελάτες. Αλλά θα κερδίσουν αλλού με το να γίνουν φάρος προσελκύοντας ταλέντα.

Μάλιστα, ο αρθογράφος, τονίζει χαρακτηριστικά «έχοντας επίγνωση αυτού του τυφλού σημείου στη διαχείριση κεφαλαίων και ανίκανος να πραγματοποιήσω αλλαγές, έφυγα από τον κλάδο πέρυσι. Έκτοτε, αναπτύσσω ένα σύνολο αρχών για αυτά τα ζητήματα για τους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων και ενθαρρύνομαι από το ενδιαφέρον των ηγετών του κλάδου στον στόχο της αλλαγής. Το ζήτημα αποτελεί μια συζήτηση που πρέπει να γίνει».