«Μην ενοχλήσουμε τα παιδιά»

Τα ελληνικά κόμματα εξουσίας, τα οποία δεδομένων των εν δυνάμει μετεκλογικών συνεργασιών είναι όλα όσα θα μπουν στη Βουλή, δεν έχουν ανοίξει ακόμη τα χαρτιά τους για τα θέματα οικονομίας. Συμπεριφέρονται σαν να είναι όλα λυμένα. Σαν να μην υπάρχει δουλειά να γίνει. Για παράδειγμα, δεν έχουμε ακούσει ούτε λέξη για το φορολογικό σύστημα και την πάταξη της φοροδιαφυγής. Το μόνο φορολογικό μέτρο που συζητείται δημοσίως είναι αν θα μειωθεί ή όχι ο ΦΠΑ. Τα άλλα για τους εγχώριους πολιτικούς έχουν λυθεί.

Η χώρα συνεχίζει να διαθέτει μια κλίμακα φορολογίας εισοδήματος των μισθωτών, η οποία επί της ουσίας παραμένει σε μνημονιακά επίπεδα και έχει ως στόχο τη φορολόγηση – τιμωρία – των μισθωτών, χρησιμοποιώντας τους ως βασική πηγή εσόδων του κράτους. Αντίθετα, συνεχίζει να «χαϊδεύει» φορολογικά τους ελεύθερους επαγγελματίες. Ουδείς ασχολείται.

Παράλληλα η οικονομία συνεχίζει να χάνει πολλά δισεκατομμύρια από τη μη απόδοση ΦΠΑ που έχει εισπραχθεί. Χάνει πολύ περισσότερα όμως – και αυτό το ξεχνάμε – από τον ΦΠΑ που δεν κόπηκε ποτέ η απόδειξη, αν και το προϊόν πουλήθηκε και η υπηρεσία υλοποιήθηκε. Ούτε με αυτά ασχολείται κανείς.

Για το δεύτερο, το κράτος, μέσω της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, δείχνει να έχει εγκαταλείψει πλήρως την προσπάθεια. Μαζί με τα τραπεζοκαθίσματα που συνεχίζουν να καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο, ως κεκτημένο δικαίωμα των μικροεπιχειρηματιών μετά την πανδημία, ένα αντίστοιχο δικαίωμα στη φοροδιαφυγή έχει επεκταθεί παντού στη χώρα. Κυριαρχεί η άποψη «μην ενοχλήσουμε τα παιδιά». Φανταστείτε τι θα γίνει τώρα που έρχονται εκλογές. Οι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν περιορίσει τους ελέγχους μόνο στις εορταστικές περιόδους Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο. Τις υπόλοιπες ημέρες δουλεύουν μόνο τα ηλεκτρονικά μέσα. Και αυτά όμως έχουν δημιουργήσει μια νέα, ηλεκτρονικού τύπου, γραφειοκρατία. Για παράδειγμα, το φιλόδοξο «mydata» αναρωτιούνται οι χρήστες τους αν έχει στηθεί για να επιβραβεύει και να υπηρετεί τους νόμιμους φορολογουμένους, αυτούς που δηλώνουν τα έσοδά τους, ή απλώς θέλει να στείλει και αυτούς στη φοροδιαφυγή. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η ταλαιπωρία, και τελικά η αδυναμία, να «συμφωνήσουν τα έσοδα με τα έξοδα». Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα της λειτουργίας της φορολογικής διοίκησης, ενός τομέα που όλοι νομίζαμε ότι είχαμε πλεονέκτημα, λόγω της μεταφοράς του φοροελεγκτικού μηχανισμού σε ανεξάρτητη αρχή. Είπαμε να κάνουμε απλούστερο το φορολογικό μας σύστημα και αυτό έγινε ξανά από το «παράθυρο» γραφειοκρατικό και δυσλειτουργικό.

Το πιο απλό. Παλαιότερα διαμαρτυρόμασταν για τις ουρές στην Εφορία, αλλά τουλάχιστον αν επιμέναμε σε μια ουρά λύναμε το πρόβλημά μας σε μία ημέρα. Τώρα μπορεί να περιμένουμε ημέρες ή εβδομάδες για ένα ραντεβού ή για μια γραπτή απάντηση. Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με τους εφοριακούς περισσότερα από 80.000 αιτήματα βρίσκονται σε εκκρεμότητα.

Είναι προφανές ότι έχουν γίνει και πολλά καλά. Ο εφησυχασμός δεν ωφέλησε ωστόσο ποτέ κανέναν. Οι κρατικές δομές που αποδίδουν είναι αυτές που συνεχώς ανανεώνονται. Στην περίπτωση του φοροελεγκτικού μηχανισμού και των δομών του, ένα μετεκλογικό «φρεσκάρισμα», μια νέα αρχή, θα χρειαστεί. Οπως επίσης μια νέα μεταρρύθμιση που θα απλοποιεί τις διαδικασίες και θα το καθιστά φιλικότερο προς τους συνεπείς φορολογουμένους…