
Για χρόνια διαμορφώθηκε, επίμονα και συστηματικά, στη δημόσια σφαίρα μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τους εργαζομένους στις δημόσιες υπηρεσίες. Ηταν μια εικόνα που περιλάμβανε σειρά από στερεότυπα: το «βόλεμα» που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει η μονιμότητα, την ελλιπή αποτελεσματικότητα σε αντιδιαστολή με τον ιδιωτικό τομέα, την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, τη «γραφειοκρατία» που στέκεται εμπόδιο στην «ανάπτυξη». Αυτή η εικόνα αναπαράχθηκε από κάθε λογής δημοσιολογούντες αλλά και από τα πιο επίσημα χείλη όσων σχεδίασαν πολιτικές.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτού που συνήθως περιγράφεται ως «μεταρρυθμίσεις» τις τελευταίες δεκαετίες αντικείμενο έχει τις αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς και τα καθήκοντα όσων εργάζονται στο Δημόσιο. Αυτό δεν αφορά μόνο το γεγονός ότι ένα τμήμα αυτών των εργαζομένων έχει πλέον επισφαλείς εργασιακές σχέσεις μέσα από ένα φάσμα συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, όταν δεν ανατίθενται και καθήκοντα σε ιδιωτικές εταιρείες. Αφορά και την παράλληλη προσπάθεια να περιοριστεί η δυνατότητα άσκησης του αναγκαίου ελεγκτικού ρόλου του κράτους – και δη προληπτικά – είτε με αλλαγές στους όρους αδειοδότησης διαφόρων πρακτικών είτε – στην πράξη – μέσα από την υποστελέχωση υπηρεσιών.
Ολα αυτά αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας, όπου διαπιστώσαμε ότι σε πείσμα των διάφορων στερεοτύπων υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που όχι μόνο ασκούν τα καθήκοντά τους, που αφορούν, ανάμεσα στα άλλα, την προστασία δημόσιων αγαθών όπως το περιβάλλον ή η πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, αλλά στην άσκηση των καθηκόντων τους συναντούν κάθε λογής παραβατικές συμπεριφορές, ενίοτε και «μαφιόζικου τύπου» επιθέσεις. Γεγονός που υποδεικνύει την ανάγκη επανεξέτασης της διαρκούς απαξίωσης των δημοσίων υπαλλήλων και συνειδητοποίησης ότι – πέραν όλων των άλλων – με το να χαράσσουν τις κρίσιμες
διαχωριστικές γραμμές που ορίζουν το δημόσιο συμφέρον αποτελούν και την πρώτη γραμμή άμυνας των πολιτών απέναντι σε όλους εκείνους που συστηματικά ταυτίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία με την ασυδοσία και την επιχειρηματικότητα με την απαξίωση των δημόσιων αγαθών.


Latest News

Η αγάπη για το αυτοκίνητο
Η πλήρης εξάρτηση της χώρας από τις οδικές μεταφορές, συναντάει την αγάπη των Ελλήνων για το αυτοκίνητο

Οι βολικές υπερβολές περί Ακροδεξιάς
Δεν είναι ακροδεξιά η επιλογή του αυθόρμητου πλουραλισμού και της ανεπιτήδευτης πολυμορφίας

Στους ανθρώπους δεν αρέσει να τους θυμίζουν ότι είναι φτωχοί…
Οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μας είναι φτωχοί. Όμως, η απλή υπενθύμιση αυτού του γεγονότος δεν σημαίνει πολλά…

Ούτε καρέκλα καφενείου να κάτσεις…
Κερδισμένοι, οι χιλιάδες μικρομεσαίοι, που προφανώς ωφελούνται από την πολιτική Μητσοτάκη

Ενα αξιομίμητο πρότυπο
Ενα ντοκιμαντέρ, το οποίο θα προβάλει το ενεργειακό θαύμα στο γερμανικό αυτό χωριό, πιστεύομε ότι θα μπορούσε να εξουδετερώσει τις στενοκέφαλες αντιδράσεις όπου εκδηλώνονται.

Ποια επιχειρηματική ηθική στον 21ο αιώνα;
Σ’ έναν όλο και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο, στον οποίον ήδη καλπάζει και η τεχνητή νοημοσύνη, οι επιχειρήσεις είναι αδιανόητο να λειτουργούν και να σκέπτονται με τα κριτήρια άλλων εποχών

Περιβάλλον: δεν είναι σύνθημα – είναι πρόταγμα για να έχουμε ζωή σε μερικές δεκαετίες
Το περιβάλλον απουσιάζει από την προεκλογική εκστρατεία. Και αυτό είναι πιο μεγάλο πρόβλημα από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε

Η τεχνητή νοημοσύνη και το μέλλον
Υπάρχουν μελέτες και εκτιμήσεις που προβλέπουν οικονομική ανάπτυξη σε αστρονομικά επίπεδα λόγω της ΤΝ

Χημική αποικιοκρατία…
Η ΕΕ σχεδίαζε την εξαγωγή 10.000 τόνων απαγορευμένων φυτοφαρμάκων που σκοτώνουν τις μέλισσες μέσα σε ένα έτος, σε φτωχότερες κυρίως χώρες

Το φοβερό βήμα
Η ειλικρίνεια, στη ζωή, σου φέρνει πολλά ντράβαλα. Η ειλικρίνεια είναι ο μόνος δρόμος προς τη μεγάλη τέχνη.