ΗΠΑ: Το δίλημμα για την υπεράσπιση της Ταϊβάν

Σε απάντηση στη σταθερή κλιμάκωση της κινεζικής στρατιωτικής πίεσης στην Ταϊβάν, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υποσχέθηκε —τέσσερις φορές— ότι οι ΗΠΑ θα υπερασπίζονταν την νησιωτική χώρα από μια επίθεση της Κίνας.

Για κάποιους στην Αμερική, οι δεσμεύσεις του Μπάιντεν παρομοιάζονται με κινήσεις αυτοκτονίας.

Μακρόν: Δεν συμφέρει την Ευρώπη κλιμάκωση της κρίσης στην Ταϊβάν

«Εθνική αυτοκτονία»

Ο Doug Bandow του Ινστιτούτου Cato, «παραπονιέται»ότι «οι περισσότεροι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι έτοιμοι να διακινδυνεύσουν την εθνική αυτοκτονία για να προστατεύσουν την Ταϊβάν». Γιατί να απειλήσει η καταπονημένη από τους πολέμους Αμερική να πολεμήσει την Κίνα, μια άλλη δύναμη με πυρηνικά όπλα, για να υπερασπιστεί ένα νησί 24 εκατομμυρίων κατοίκων που βρίσκεται περίπου 100 μίλια μακριά από τις κινεζικές ακτές;

Ο σκεπτικισμός για την υπεράσπιση της Ταϊβάν είναι ακόμη πιο έντονος σε μέρη της Ευρώπης. Επιστρέφοντας από μια επίσκεψη στην Κίνα την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν άφησε να εννοηθεί ότι η Γαλλία δεν θα σηκώσει το δάχτυλο για να προστατεύσει το νησί.Απαντώντας σε ερώτηση για την Ταϊβάν, είπε στο Politico ότι ο «μεγάλος κίνδυνος» για την Ευρώπη είναι να «εμπλακεί σε κρίσεις που δεν είναι δικές μας».

Στην πραγματικότητα, λίγοι περιμένουν ότι οι Ευρωπαίοι στρατιώτες θα εμπλακούν άμεσα σε μια σύγκρουση για την Ταϊβάν. Αλλά οι συμπεριφορές ευρωπαίων πολιτικών όπως ο Μακρόν έχουν σημασία, καθώς θα επηρεάσουν τους κινεζικούς υπολογισμούς για το οικονομικό και διπλωματικό κόστος οποιασδήποτε επίθεσης.

Σίγουρα θα διευκόλυνε τη ζωή των Ευρωπαίων και των Αμερικανών ηγετών αν δεν είχαν λόγο να ανησυχούν για την τύχη της Ταϊβάν. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μια βίαιη κινεζική προσάρτηση του νησιού θα είχε βαθιές παγκόσμιες συνέπειες που θα γίνονταν γρήγορα αισθητές και στην Ουάσινγκτον και στο Παρίσι.

Τα επιχειρήματα υπέρ της υποστήριξης

Υπάρχουν τρία κύρια επιχειρήματα υπέρ της υποστήριξης της Ταϊβάν. Το πρώτο αφορά το μέλλον της πολιτικής ελευθερίας στον κόσμο. Το δεύτερο έχει να κάνει με την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Το τρίτο σχετίζεται με την παγκόσμια οικονομία. Ολα μαζί,συνιστούν έναν καλό λόγο για να κρατηθεί η Ταϊβάν μακριά από τα «νύχια» του Πεκίνου.

Το Πεκίνο έχει ήδη συντρίψει τις φιλοδοξίες για δημοκρατία στο Χονγκ Κονγκ. Εάν επιτρεπόταν στον Σι Τζινπίνγκ να κάνει το ίδιο στην Ταϊβάν, η απολυταρχία θα είχε εδραιωθεί σε ολόκληρο τον κινεζόφωνο κόσμο. Επειδή η Κίνα είναι η αναδυόμενη υπερδύναμη του 21ου αιώνα, αυτό θα είχε ζοφερές πολιτικές επιπτώσεις για τον κόσμο.

Η ιδέα ότι η ηπειρωτική Κίνα θα ασπαστεί μια μέρα την πολιτική ελευθερία παραμένει μια μακρινή προοπτική. Αλλά η περιοχή Ινδο-Ειρηνικού στο σύνολό της έχει πολλές ακμάζουσες δημοκρατίες, όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Αυστραλία. Όλες εξαρτώνται σε κάποιο βαθμό από μια εγγύηση ασφάλειας από τις ΗΠΑ.

Πλήγμα για την κυριαρχία των ΗΠΑ

Εάν η Κίνα συνέτριβε την αυτονομία της Ταϊβάν, είτε εισβάλλοντας, είτε προβαίνοντας σε μια απρόθυμη πολιτική ένωση, τότε η ισχύς των ΗΠΑ στην περιοχή θα υποστεί τεράστιο πλήγμα. Αντιμέτωπες με την προοπτική μιας νέας ηγεμονικής δύναμης στον Ινδο-Ειρηνικό, οι χώρες της περιοχής θα έπρεπε να πάρουν θέση. Οι περισσότεροι θα επέλεγαν να εξυπηρετήσουν το Πεκίνο αλλάζοντας την εξωτερική και εσωτερική πολιτική τους.

Οι επιπτώσεις της κινεζικής κυριαρχίας στον Ινδο-Ειρηνικό θα ήταν επίσης παγκόσμιες, καθώς η περιοχή αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού και του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Εάν η Κίνα κυριαρχούσε στην περιοχή, θα ήταν σε καλό δρόμο να εκτοπίσει τις ΗΠΑ ως το πιο ισχυρό έθνος του κόσμου. Η ιδέα ότι η Ευρώπη δεν θα επηρεαστεί από αυτή τη μετατόπιση της παγκόσμιας ισχύος είναι παράλογη. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, η Ευρώπη εξαρτάται από την προθυμία της Αμερικής να αντιμετωπίσει τη Ρωσία, τον ισχυρότερο σύμμαχο της Κίνας.

Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι αφηρημένες έννοιες όπως η «ηγεμονία» ελάχιστη σημασία έχουν για τους απλούς ανθρώπους. Αλλά μια μεταστροφή της οικονομικής ανάπτυξης της Ταϊβάν σημαίνει ότι ο έλεγχος του νησιού θα είχε γρήγορα σημαντικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο σε όλο τον κόσμο.

Η «πατρίδα» των ημιαγωγών

Η Ταϊβάν παράγει πάνω από το 60% των ημιαγωγών παγκοσμίως και περίπου το 90% των πιο εξελιγμένων ημιαγωγών. Τα gadget, από τηλέφωνα μέχρι αυτοκίνητα και βιομηχανικά μηχανήματα, λειτουργούν με ταϊβανέζικα τσιπ. Αλλά τα εργοστάσια που τα παράγουν θα μπορούσαν να καταστραφούν από μια εισβολή.

Εάν τα εργοστάσια τσιπ της Ταϊβάν επιβίωναν αλλά έπεφταν υπό τον κινεζικό έλεγχο, οι οικονομικές επιπτώσεις θα ήταν τεράστιες. Ο έλεγχος των πιο προηγμένων ημιαγωγών του κόσμου θα έδινε στο Πεκίνο ένα πλεονέκτημα στην παγκόσμια οικονομία. Όπως έχουν ήδη αποκαλύψει οι ΗΠΑ, η αναπαραγωγή της βιομηχανίας ημιαγωγών της Ταϊβάν είναι πολύ πιο δύσκολη από ό,τι φαίνεται.

Όλες αυτές οι σκέψεις —οικονομικές, στρατηγικές, πολιτικές— συνιστούν επιτακτικό λόγο για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να προστατεύσουν την Ταϊβάν. Εξυπακούεται ότι κανείς δεν θέλει έναν πόλεμο μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Αλλά τώρα, όπως και στο παρελθόν, μερικές φορές είναι απαραίτητο να προετοιμαστούμε για πόλεμο – για να διατηρήσουμε την ειρήνη.