Τυπικά στην Ελλάδα έχουμε ένα ποσοστό ανεργίας λίγο πάνω από 10%. Περίπου όσο είχαμε πάντα. Και πριν απ’ την κρίση. Πρακτικά, όμως αυτή την εποχή όποιος ψάχνει για δουλειά, βρίσκει. Σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε και πριν από την κρίση του 2010. Το πρόβλημα είναι στους εργοδότες, οι οποίοι χάνουν εύκολα εργαζόμενους που έχουν εκπαιδεύσει επί χρόνια καθώς αυτοί βρίσκουν εύκολα αλλού καλύτερες αποδοχές. Επίσης, αν θέλουν να τους αντικαταστήσουν, κατά κανόνα πληρώνουν περισσότερο για εργαζόμενους με λιγότερα προσόντα. Οι τεράστιες ακάλυπτες ανάγκες των επιχειρήσεων σε ανθρώπινο δυναμικό καλύπτονται, λόγω των ελλείψεων, με κάθε τρόπο. Εξτρα χέρια βρίσκουν από εργαζόμενους που ήδη έχουν πλήρη απασχόληση.
Η ευκαιρία είναι ξανά στα χέρια του εργαζόμενου, που έχει διάθεση για ένα έξτρα εισόδημα. Μέχρι σήμερα, αυτού του είδους η εργασία γίνεται είτε στα κρυφά είτε παράνομα. Το Δημόσιο χάνει και φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές, μόνο και μόνο για να ικανοποιείται μια παλιά άποψη, ότι αν πειράξεις το ωράριο θα ανοίξει η περίφημη «κερκόπορτα» των εργασιακών. Οι θιασώτες αυτής της άποψης προτιμούν να εργάζονται οι συμπολίτες τους στη «ζούλα» παράνομα, από το να έχουν τη δυνατότητα καθαρά και νόμιμα να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα.
Αυτό είναι το ζουμί του εργασιακού νομοσχεδίου, μαζί με κάποιες διευκολύνσεις σε κάποιους κλάδους, έντασης εργασίας όπου χρειάζονται ειδικές διευθετήσεις. Πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Αλλωστε αν διαφωνούν, η αγορά εργασίας τους περιμένει με κατά κανόνα καλύτερες αποδοχές από αυτές που είχαν. Στην πραγματικότητα ήρθε το νέο αυτό που προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας, να αντικαταστήσει το ξεπερασμένο από τις καταστάσεις. Αυτούς που μονολιθικά επιμένουν σε στερεότυπες αντιλήψεις.
Η υπόθεση των τριετιών είναι μια απ’ αυτές. Ως γνωστόν το ξεπάγωμά τους για το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, γίνεται με τις τριετίες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας της ΓΣΕΕ, δηλαδή των κατώτερων αμοιβών. Οι περισσότερες παλιές κλαδικές δεν βρίσκονται εν ισχύ. Κάποιες λίγες ωστόσο υπογράφονται αδιαλείπτως. Μια ειδικά του τουρισμού και του επισιτισμού υπογράφονταν ακόμα και μέσα στις σκληρότερες μέρες του μνημονίου. Το 2012 με πρόεδρο τον Γιάννη Ρέτσο, οι ξενοδόχοι υπέγραψαν με τους ξενοδοχοϋπαλλήλους κλαδική σύμβαση με μείωση του βασικού μισθού κατά 15%, με ταυτόχρονη διατήρηση όλων των επιδομάτων, ακόμα και αυτών που κατήργησε το μνημόνιο. Οι συνδικαλιστές του τουρισμού έξυπνα σκεπτόμενοι υπέγραψαν μειώσεις επί των υψηλότερων αμοιβών που προέβλεπε η σύμβασή τους, σε σχέση με την πολύ χαμηλότερη σύμβαση της ΓΣΕΕ. Πέτυχαν έστω και μειωμένες οι αμοιβές τους να μείνουν σε επίπεδα πολύ υψηλότερα από αυτά που βρέθηκαν όσων δεν υπέγραψαν τίποτα.
Αντίθετα με άλλους κλάδους όπως των εμποροϋπαλλήλων που έχει να υπογραφεί κλαδική σύμβαση πάνω από μια δεκαετία και οι τριετίες τους θα υπολογίζονται από το νέο έτος επί των μισθών της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, των ξενοδοχοϋπαλλήλων οι μισθοί είχαν ετήσια ρήτρα παλαιότητας. Το μέτρο αναβίωσης των τριετιών είχε μικρή σημασία γι’ αυτούς. Οι συνδικαλιστές τους δεν φοβήθηκαν τις «κερκόπορτες», είδαν καθαρά την κατάσταση και έκαναν το καλύτερο για τα μέλη τους. Υπάρχει βλέπετε και αυτός ο συνδικαλισμός.
Latest News
Η οικονομία με τα μάτια των ξένων
Η Ελλάδα, είπε, άλλαξε, αλλά δεν ανθεί
Η συζήτηση που δεν γίνεται για τον προϋπολογισμό
Η Βουλή συζητάει τον προϋπολογισμό, όμως η σοβαρή συζήτηση για την οικονομική πολιτική δεν γίνεται
Βουλιμία
Είναι γνωστό ότι μεταξύ των θανάσιμων αμαρτημάτων περιλαμβάνεται και η βουλιμία…
Μπουλντόζες τη νύχτα
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αποφάνθηκε ότι ο νόμος με τον οποίο χτίζουμε στην Ελλάδα από το 2012 είναι αντισυνταγματικός, εξαιρεί όσες οικοδομές έχουν αποδεδειγμένα αρχίσει εργασίες για την ανέγερσή τους
Οι εγκλωβισμένοι, τα ακίνητα και ο… φορέας
Θυμηθήκαμε ότι υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μικρών επιχειρήσεων που μέσα στην κρίση κοκκίνισαν τα δάνειά τους
Η ευθύνη των τραπεζών
Οι τράπεζες πατούν καλύτερα στα πόδια τους, δεν εξαρτάται η κερδοφορία τους από τις προμήθειες. Επίσης είναι εμφανές ότι χρειάζεται η κυβέρνηση μια «νίκη» στο μέτωπο του κόστους ζωής
Ανάπτυξη που «τρώγεται»
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία είμαστε πάνω και από τον στόχο του 2024
Απιστευτα δώρα προς τα πολιτικά άκρα
Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι το σύνδρομο της επιτυχίας από μια φάση και μετά τυφλώνει τις δημοκρατίες, οι οποίες στη συνέχεια χάνουν και την ακοή τους.
Ελληνικές απώλειες από το «γαλλικό μέτωπο»
Θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρες και τις πρώτες απώλειες για την Ελλάδα από το «γαλλικό μέτωπο».
Σοκαριστικές ομοιότητες
Στη Γαλλία, οι έμπειροι από την ελληνική κρίση βλέπουν ομοιότητες με την περίοδο 2012 – 2014 στην Ελλάδα