Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού

Στενοχωριέμαι όταν είμαι υποχρεωμένος να ασκήσω κριτική για πρόσωπα και τακτικές και να προειδοποιήσω για πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους για το κόμμα της ΝΔ. Διότι μεγάλωσα με αυτό, έκανα πολλά για να βοηθήσω στις επιτυχίες του, κι όταν ακόμη βρέθηκα απέναντί του, δεν ξεμάκρυνα από αρχές και απόψεις που πάντοτε υποστήριζα. Το γεγονός και μόνο πως σήμερα η ΝΔ θεωρεί μεγάλες επιτυχίες την προσέλκυση στελεχών που είχαν κρίσιμο ρόλο στο ΠΑΣΟΚ τότε του Γ. Παπανδρέου, με το οποίο συνεργάσθηκα, δείχνει πόσο σωστές υπήρξαν τότε οι επιλογές μου!

Το κρίσιμο όμως ζήτημα είναι τι γίνεται σήμερα. Και νομίζω πως δίχως καχυποψίες μπορώ να εκφράσω τη γνώμη μου. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές έχουν μεγάλη σημασία για δύο βασικά λόγους. Ο ένας είναι πως οι καινούργιοι ευρωβουλευτές θα βρεθούν σε ένα εντελώς νέο για την Ευρώπη πολιτικό περιβάλλον με την ενίσχυση των δυνάμεων του λαϊκισμού. Αυτό λογικά προϋποθέτει γνώση και ιδιαίτερες ικανότητες για τα πρόσωπα που θα αναλάβουν να φέρουν εις πέρας τις όποιες αντιπαραθέσεις επιχειρημάτων ώστε να εξασφαλισθεί η αναγκαία ευρωπαϊκή ισορροπία. Ο άλλος λόγος είναι πως η ΝΔ αντιμετωπίζει μια πολύ σοβαρή πολιτική πρόκληση. Μετά τον θρίαμβο των τελευταίων βουλευτικών εκλογών η ΝΔ είναι υποχρεωμένη να δείξει σχετικά αλώβητη και σε θέση να συνεχίσει να παίζει ηγεμονικό ρόλο στην ντόπια πολιτική σκηνή.

Για την επιτυχία του στόχου αυτού θα πρέπει να φροντίσει δύο κυρίως τομείς. Ο ένας είναι η ορθολογική, και κατά το δυνατόν επιτυχής, αντιμετώπιση των πιο σοβαρών εσωτερικών προβλημάτων. Το δυστύχημα των Τεμπών π.χ. αντιμετωπίσθηκε με μάλλον ατυχή τρόπο. Η κυβέρνηση αντί να συμπαρασταθεί στον πόνο των γονέων και των συγγενών των θυμάτων βρέθηκε, άγνωστο πώς και γιατί, στην αντίπερα όχθη αντιμετωπίζοντάς τους σαν αντιπάλους και δυνάμει εχθρούς. Ενώ λογικά δεν είχε κανέναν λόγο ανησυχίας ούτε και απόκρυψης ευθυνών, φάνηκε δημόσια να κινείται σε αντίθετη πορεία. Ούτε υπουργός της λογικά, ούτε βέβαια η ηγεσία της κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να έχει την οποιαδήποτε ευθύνη για το συμβάν. Θα ήταν έτσι λογικότατο να σταθεί δίπλα στους γονείς επιδιώκοντας να χυθεί άμεσα άπλετο φως σε όλες τις πτυχές της τραγωδίας. Και να έθετε η ίδια πολλά από τα ερωτήματα. Τι μετέφερε το κατερχόμενο τρένο; Ποιος είχε εγκρίνει το φορτίο του; Αν είχε υπάρξει λαθρεμπόριο καυσίμων, όπως σημειώνουν πολλοί, από ποιους διεκινήθη και πώς; Αντί να είναι μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα η κυβέρνηση φάνηκε να επιχειρεί να τα αποφύγει. Γιατί και με ποια επιδίωξη;

Στο ζήτημα της ακρίβειας επίσης, ενώ δείχνει πρόθεση να την καταπολεμήσει, δεν ακουμπά την ουσία του προβλήματος. Τα μέτρα για την πράσινη οικονομία σε ποιον βαθμό ευθύνονται για το ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα και πώς αντιμετωπίζεται το ζήτημα; Δεν μπορεί ο κόσμος, και τα λαϊκά στρώματα ιδιαίτερα, να ρίχνονται στο χάος των ασταμάτητων ακριβών τιμών επειδή κάποιοι επιμένουν – δίχως έγκυρα επιστημονικά στοιχεία – πως το περιβάλλον θα σωθεί αν καταργηθεί ο λιγνίτης και περιορισθεί το πετρέλαιο και το αέριο… Η Ευρώπη, κάτω από την καθοδήγηση της Αμερικής του Μπάιντεν, οδηγείται έτσι σε οικονομικό αδιέξοδο.

Στο Μεταναστευτικό επίσης κάτω από την, εμφανέστατα λαθεμένη, καθοδήγηση των Βρυξελλών η χώρα γίνεται λεία των ορμητικών μουσουλμανικών ροών. Αντί να τιμωρούνται οι παραβιάζοντες τα σύνορα και να επαναπατρίζονται, δικαιώνονται για την παρανομία που διαπράττουν και εξετάζονται οι αιτήσεις ασύλου που υποβάλλουν. Δυσαρεστούνται έτσι οι γηγενείς πολίτες και στρέφονται κατά της κυβέρνησης.

Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια. Γνώση προβλημάτων, επαφές και γνωριμίες στο εξωτερικό, ευχέρεια σε γλώσσες, δυνατότητα εξοικείωσης με ζητήματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Δεν εκλέγονται για να «τακτοποιηθούν» κομματικές υποχρεώσεις. Μπαίνουν στο ψηφοδέλτιο για να βοηθήσουν τη χώρα…