Βγήκε από τη «μαυρίλα»

Οτι τη φράση «μπορούμε πραγματικά να διδαχθούμε από την Ελλάδα, είναι αδύνατο, αδιανόητο κάτι τέτοιο στη Γερμανία» την εκστόμισε ο γερμανός καγκελάριος, για ένα θέμα μεταρρύθμισης στη χώρα μας, σε κάτι δηλαδή που βγήκαμε πιο μπροστά από όλη την Ευρώπη, είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά. Για μια χώρα με «αλλεργία» στις μεταρρυθμίσεις δεν είναι και λίγο. Και ας προκαλεί αντιδράσεις από αυτούς που μόνιμα αντιδρούν. Και ας προκάλεσαν αμηχανία ακόμα και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τα εύσημα που του (μας) απένειμε ο Φρίντριχ Μερτς.

Η αναφορά του γερμανού καγκελαρίου αφορούσε την κατ’ εξαίρεση έκτακτη εργασία που μπορεί με τη σύμφωνη γνώμη του να παρέχει ένας εργαζόμενος στην Ελλάδα από την 1η Ιουλίου 2024 και τα Σάββατα. Το μέτρο αφορά επιχειρήσεις που εκ της φύσεώς τους είναι συνεχούς λειτουργίας, λειτουργούν δηλαδή όλο το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα, αλλά και αυτές που αντιμετωπίζουν μια «εξαιρετική και απρόβλεπτη αύξηση του φόρτου εργασίας». Μόνο που δεν ήταν η μόνη αλλαγή στην αγορά εργασίας. Πράγματι ένα μεγάλο μέρος της εστίασης και του τουρισμού ωφελείται από τη ρύθμιση που θαύμασε ο γερμανός καγκελάριος.

Ο συγκεκριμένος κλάδος όμως εδώ και μερικές εβδομάδες είναι υποχρεωμένος να εφαρμόζει την ψηφιακή κάρτα εργασίας. Τι σημαίνει το τελευταίο, εκτός από επιπλέον κόστος; Πρώτα από όλα ότι η φράση «πάω να δουλέψω για σεζόν» και εννοούσε ο εργαζόμενος ότι θα δούλευε σχεδόν κάθε μέρα όλη την τουριστική περίοδο δεν υφίσταται πλέον. Περιορίζει δηλαδή την αδήλωτη ή υποδηλωμένη εργασία. Πλέον υπάρχει κανονικότητα, με υποχρεωτικές μέρες ξεκούρασης και πληρωμένες υπερωρίες, σε βαθμό μάλιστα εντυπωσιακό. Στον τουρισμό τον Μάρτιο, πριν από την έναρξη της τουριστικής σεζόν και τον πρώτο μήνα εφαρμογής της ψηφιακής κάρτας εργασίας, οι δηλωμένες υπερωρίες αυξήθηκαν κατά 637%, στην εστίαση κατά 55%.

Ηδη οι επιχειρήσεις κάνουν νέους υπολογισμούς στο κόστος λειτουργίας τους λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η ψηφιακή κάρτα εργασίας. Σε μια εποχική τουριστική εταιρεία σημαίνει περίπου ότι για κάθε 10 εργαζομένους που χρειαζόταν για τις ανάγκες της, πλέον θα χρειάζεται τουλάχιστον 13. Δηλαδή μια αύξηση περίπου 30% στις προσλήψεις και στο εργατικό κόστος. Θα υπάρχει μια μικρή ωφέλεια από την εργασιακή ευελιξία της διάταξης στην οποία αναφέρθηκε ο Μερτς, αλλά η αύξηση του κόστους θα είναι ούτως ή άλλως σημαντική.

Το πιο σημαντικό όμως είναι άλλο. Είναι ότι μια ολόκληρη «βιομηχανία», η πιο σημαντική για την ελληνική οικονομία, όπως αυτή του τουρισμού και της εστίασης, θα βγει από τη «μαυρίλα». Οι σχέσεις εργασίας θα γίνουν πολύ πιο ξεκάθαρες. Οι συνθήκες των εργαζομένων πολύ πιο ανθρώπινες. Η βασική μας πηγή εσόδων θα οργανωθεί καλύτερα. Και αυτό είναι μια μεγάλη μεταρρύθμιση που δικαίως συγκεντρώνει το ενδιαφέρον ηγετών όπως ο Μερτς της πανίσχυρης Γερμανίας, που αναζητά αυτή την περίοδο το μείγμα πολιτικής που θα τον βοηθήσουν να πάρει ξανά μπροστά η δική του οικονομία