«Επαιτεία τέχνας κατεργάζεται»….
Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Θεόκριτου, είναι απίστευτη η προσαρμοστικότητα που επιδεικνύουν κάποιοι επιτήδειοι, στις νέες συναλλακτικές αλλά και γαστρονομικές τάσεις.
Καθημερινή πρωί, σε έναν από τους πολυσύχναστους και πλέον εμπορικούς δρόμου της Αθήνας, ανάμεσα σε κόσμο που τρέχει αλαφιασμένος να προλάβει τη δουλειά του και τουρίστες που απολαμβάνουν τις λιγοστές ακτίνες του ήλιου, γνωστός επαίτης της περιοχής με πλησιάζει:
«Δώσε κάτι καλέ, κυρία. Πεινάω»
«Να σου πάρω κάτι να φας;» τον ρωτάω, θεωρώντας ότι γνώριζα εκ των προτέρων την απάντησή του. Ωστόσο, αυτό που άκουσα δεν το περίμενα: «Έχω δυσανεξία» μου απαντάει, «δώσε μου ένα ευρώ, να μαζέψω να πάρω κάτι να μην με πειράξει».
«Δυστυχώς δεν έχω μετρητά», αποκρίνομαι και κάνω να φύγω…
«Έχω και IRIS. Μπορείς να μου στείλεις εκεί» τονίζει και βγάζει το smart phone (ομολογουμένως καλύτερο μοντέλο από το δικό μου).
Χαμογελάω και φεύγω με πολλές δεύτερες σκέψεις στο μυαλό μου, που όλες καταλήγουν σε ένα κοινό παρονομαστή: όταν επιλέγεις να ζεις παρασιτικά, προσαρμόζεσαι σε κάθε νέα συνθήκη.
Γιατί και στην επαιτεία -φαίνεται- δεν υπάρχουν αδιέξοδο
![Ακίνητα: Πού αγοράζεις σπίτι με κάτω από 2.000 ευρώ/τ.μ στη Θεσσαλονίκη [πίνακας]](https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2025/05/thessaloniki-1024x576-1.jpg)
