Μια λιγότερο προβεβλημένη διάταξη στο μεγάλο και όμορφο νομοσχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ, προβλέπει την επιβολή φόρου 3,5% στις μεταφορές χρημάτων που αποστέλλονται στο εξωτερικό από ξένους εργαζόμενους. Η ρύθμιση αυτή αφορά τόσο κατόχους πράσινης κάρτας όσο και προσωρινούς εργαζόμενους με βίζα, συμπεριλαμβανομένων όσων διαθέτουν βίζα H-1B.
Η Ινδία, ως ο μεγαλύτερος αποδέκτης εμβασμάτων παγκοσμίως, αναμένεται να υποστεί σημαντικές συνέπειες από την εφαρμογή του μέτρου. Σημαντικά επηρεασμένες θα είναι επίσης χώρες όπως το Μεξικό, η Κίνα, οι Φιλιππίνες, η Γαλλία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές.
Το 2023, οι Ινδοί του εξωτερικού έστειλαν στην πατρίδα τους 119 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που επαρκεί για να καλύψει το μισό εμπορικό έλλειμμα της χώρας και ξεπερνά τις άμεσες ξένες επενδύσεις, σύμφωνα με μελέτη οικονομολόγων της Reserve Bank of India. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώνει το BBC.
Για εκατομμύρια μετανάστες, τα εμβάσματα καλύπτουν βασικές ανάγκες των οικογενειών τους: φάρμακα για τους γονείς, δίδακτρα για τα ανίψια, δόσεις στεγαστικών δανείων. Ένας άμεσος φόρος στις μεταφορές θα αφαιρούσε δισεκατομμύρια δολάρια από εργαζόμενους που ήδη πληρώνουν φόρους στην Αμερική.
Πώς επηρεάζεται η Ινδία
Το αναμενόμενο αποτέλεσμα είναι η αύξηση των ανεπίσημων μεταφορών μετρητών και η αποδυνάμωση της πιο σταθερής πηγής εξωτερικής χρηματοδότησης της Ινδίας. Η χώρα διατηρεί την πρώτη θέση στα εμβάσματα από το 2008, με το μερίδιό της να αυξάνεται από 11% το 2001 σε 14% το 2024, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.
Η κεντρική τράπεζα της Ινδίας εκτιμά ότι τα εμβάσματα θα παραμείνουν ισχυρά, φτάνοντας τα 160 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2029. Οι μεταφορές χρημάτων διατηρούνται σταθερά γύρω στο 3% του ΑΕΠ από το 2000.
Ο διεθνής πληθυσμός Ινδών μεταναστών αυξήθηκε από 6,6 εκατομμύρια το 1990 σε 18,5 εκατομμύρια το 2024, με το παγκόσμιο μερίδιο να ξεπερνά το 6%. Παρότι ο Περσικός Κόλπος φιλοξενεί σχεδόν το μισό των Ινδών μεταναστών, η εξειδικευμένη μετανάστευση προς προηγμένες οικονομίες, κυρίως τις ΗΠΑ, έχει αυξηθεί σημαντικά λόγω της ισχυρής παρουσίας της Ινδίας στον τομέα της πληροφορικής.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν η κορυφαία πηγή εμβασμάτων παγκοσμίως, με το μερίδιό τους να αυξάνεται από 23,4% το 2020-21 σε σχεδόν 28% το 2023-24. Η αύξηση αυτή αποδίδεται στην ισχυρή ανάκαμψη της αγοράς εργασίας μετά την πανδημία και στην αύξηση κατά 6,3% των εργαζομένων ξένης καταγωγής το 2022. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 78% των Ινδών μεταναστών στις ΗΠΑ εργάζονται σε τομείς υψηλών αποδοχών, όπως η διοίκηση, οι επιχειρήσεις, η επιστήμη και οι τέχνες.
Το κόστος των εμβασμάτων, που προκύπτει από προμήθειες και μετατροπή νομισμάτων, αποτελεί εδώ και χρόνια αντικείμενο διεθνούς προβληματισμού λόγω της επίδρασής του στις οικογένειες. Παρά το γεγονός ότι οι παγκόσμιοι μέσοι όροι κόστους παραμένουν πάνω από τους στόχους, η Ινδία ξεχωρίζει ως ένας από τους πιο προσιτούς προορισμούς, χάρη στην ανάπτυξη ψηφιακών καναλιών και τον έντονο ανταγωνισμό στην αγορά.
Μια μείωση 10-15% στα εμβάσματα θα κόστιζε στην Ινδία 12-18 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, περιορίζοντας τη ροή δολαρίων και ασκώντας πίεση στη ρουπία, εκτιμά ο Άτζεϊ Σριβαστάβα του think tank Global Trade Research Initiative με έδρα το Δελχί. Ο ίδιος προβλέπει ότι η κεντρική τράπεζα θα χρειαστεί να παρεμβαίνει συχνότερα για τη σταθεροποίηση του νομίσματος.
Το μεγαλύτερο πλήγμα θα δεχθούν τα νοικοκυριά σε πολιτείες όπως η Κεράλα, το Ουτάρ Πραντές και το Μπιχάρ, όπου τα εμβάσματα χρηματοδοτούν βασικές ανάγκες όπως εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη και στέγαση. Ο φόρος θα μπορούσε να «χτυπήσει σκληρά την κατανάλωση των νοικοκυριών», ακόμη και καθώς η ινδική οικονομία αντιμετωπίζει παγκόσμια αβεβαιότητα και πληθωριστικές πιέσεις, σημειώνει ο Σριβαστάβα.
