ΗΠΑ: Ο φόρος σε ξένους επενδυτές ίσως αποδειχτεί πιο επιζήμιος από τους δασμούς

Οι ΗΠΑ χρειάζονται ξένους επενδυτές και οι ξένοι επενδυτές χρειάζονται τις ΗΠΑ. Ωστόσο, οι ρήτρες που είναι «θαμμένες» στο νομοσχέδιο του προϋπολογισμού των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο αποτελούν απειλή για αυτήν την κρίσιμη συμβίωση, προειδοποιεί ο Economist σε σχετική ανάλυσή του.

Σύμφωνα με το σκοτεινό «Άρθρο 899», ο υπουργός Οικονομικών θα αποκτήσει την εξουσία να φορολογεί τους τόκους, τα μερίσματα και τα ενοίκια που ρέουν σε ξένους σε χώρες με φορολογικά συστήματα που ο νόμος ορίζει ως «άδικα».

Το ένα τρίτο του δημόσιου χρέους της Αμερικής, που ανέρχεται σε 9 τρισεκατομμύρια δολάρια, κατέχεται από ξένους

Ο συντελεστής θα ξεκινά από 5%, αλλά θα μπορούσε να φτάσει έως και το 20%. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει χαμηλότερες αποδόσεις για τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τις κυβερνήσεις και τους ιδιώτες επενδυτές από τον υπόλοιπο πλούσιο κόσμο. Οι εταιρείες με δραστηριότητες στις ΗΠΑ θα πιαστούν επίσης στα δίχτυα όταν καταβάλλουν τα κέρδη τους. Μια ξεχωριστή ρήτρα φορολογεί με 3,5% τα χρήματα που αποστέλλονται έξω από τη χώρα από οποιονδήποτε μη πολίτη.

Νέο μέτωπο στον εμπορικό πόλεμο

Πρόκειται για ένα ανησυχητικό νέο μέτωπο στον εμπορικό πόλεμο. Οι δασμοί του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ήταν εξαιρετικά ανατρεπτικοί, αλλά τουλάχιστον η οικονομία των ΗΠΑ δεν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εμπόριο, το οποίο ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι λιγότερο από το μισό του μέσου όρου του πλούσιου κόσμου.

Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τις ξένες επενδύσεις, στις οποίες οι ΗΠΑ εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό. Οι ξένοι επενδυτές κατέχουν αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 62 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (συμπεριλαμβανομένων των παραγώγων) σε σύγκριση με μόνο 36 τρισεκατομμύρια δολάρια που κατέχουν Αμερικανοί στο εξωτερικό. Το υπόλοιπο, στο -90% του ΑΕΠ, είναι μακράν η χαμηλότερη «καθαρή διεθνής επενδυτική θέση» οποιασδήποτε μεγάλης, πλούσιας οικονομίας. Το ένα τρίτο του δημόσιου χρέους της Αμερικής, που ανέρχεται σε 9 τρισεκατομμύρια δολάρια, κατέχεται από ξένους.

Αυτή είναι μια ιδιαίτερα κακή στιγμή για τις ΗΠΑ να γίνουν λιγότερο ελκυστικός προορισμός για τους ξένους επενδυτές. Το νομοσχέδιο του προϋπολογισμού, καθιστώντας μόνιμες τις προηγούμενες μη χρηματοδοτούμενες φορολογικές περικοπές, θα καταστήσει κανόναι επίσης τον ετήσιο κρατικό δανεισμό αξίας 6-7% του ΑΕΠ. Τα κρατικά ομόλογα πιθανότατα θα εξαιρεθούν από το Άρθρο 899, αλλά αυτό δεν είναι ακόμη βέβαιο. Ακόμα κι αν εξαιρεθούν, οι ξένοι αγοραστές θα μπορούσαν εύλογα να αναρωτηθούν αν οι κανόνες θα μπορούσαν να αλλάξουν στο μέλλον.

«Το να τους τρομάξουμε όταν υπάρχει τόσο μεγάλο έλλειμμα για χρηματοδότηση είναι απερίσκεπτο, ειδικά όταν οι ξένοι επενδυτές έχουν ήδη γίνει επιφυλακτικοί για τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία μετά την ανακοίνωση δασμών της «Ημέρας Απελευθέρωσης» του κ. Τραμπ», σημειώνει ο Economist. Επιπλέον, το νομοσχέδιο λειτουργεί ενάντια στην επιθυμία του προέδρου να κατασκευάσουν ξένες εταιρείες εργοστάσια στις ΗΠΑ. Γιατί να το κάνουν, αν αυτές και το ξένο προσωπικό τους πρέπει να πληρώσουν ένα υψηλό τίμημα για να στείλουν χρήματα στην πατρίδα τους;

Ο προστατευτισμός των κεφαλαίων θα βλάψει επίσης σοβαρά τον υπόλοιπο κόσμο. Άλλες χώρες θα μπορούσαν, τελικά, να δημιουργήσουν τις δικές τους εμπορικές ρυθμίσεις και να τα βγάλουν πέρα ​​με περιορισμένη πρόσβαση στην αγορά αγαθών της Αμερικής, η οποία αντιπροσωπεύει μόνο το 15% της τελικής ζήτησης για εισαγωγές.

Το πρόβλημα με τη Wall Street

Η άρνηση εισόδου στη Wall Street είναι ένα άλλο θέμα. Οι αμερικανικές μετοχές αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των παγκόσμιων μετοχών σε αξία και το δολάριο είναι το παγκόσμιο αποθεματικό περιουσιακό στοιχείο. Ακόμα κι αν οι αμερικανικές επενδύσεις δεν παράγουν πλέον υπερμεγέθεις αποδόσεις, οι ξένοι θα χάσουν τα οφέλη της διαφοροποίησης. Η κατανομή του κεφαλαίου σε όλο τον κόσμο θα παραμορφωνόταν, καθιστώντας την παγκόσμια οικονομία λιγότερο αποτελεσματική και επομένως φτωχότερη με την πάροδο του χρόνου.

Οι αισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι το Άρθρο 899 είναι ένα διαπραγματευτικό εργαλείο και ότι ο φόρος στα εμβάσματα είναι μικρός. Και δεν ξεκίνησαν άλλες πλούσιες χώρες του κόσμου τον φορολογικό πόλεμο ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τους τεχνολογικούς γίγαντες της Αμερικής με «φόρους ψηφιακών υπηρεσιών» και άλλους κανόνες που έχουν σχεδιαστεί για να επεκτείνουν την εμβέλεια των φορολογικών τους συστημάτων πέρα ​​από τα σύνορα; Ο προτεινόμενος νόμος στοχεύει συγκεκριμένα σε αυτούς τους κανόνες· δεν δίνει στον κ. Τραμπ ελευθερία κινήσεων.

Το πρόβλημα με αυτά τα επιχειρήματα είναι ότι οι νέοι φόροι τείνουν να επεκτείνονται με την πάροδο του χρόνου, ανεξάρτητα από το αρχικό τους πεδίο εφαρμογής και μέγεθος. Δεν υπάρχει εκλογική περιφέρεια στο Κογκρέσο για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ξένων, και η αποτυχία της νομοθετικής εξουσίας να αποτρέψει τους δασμούς δείχνει πόσο απρόθυμη είναι να αμφισβητήσει τον αυτοτραυματικό προστατευτισμό του προέδρου. Το νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό αποτελεί ένδειξη ότι ο κόσμος θα μπορούσε να εισέλθει σε μια εποχή εχθρότητας προς το ξένο κεφάλαιο, όχι μόνο προς τα ξένα αγαθά. Αν φτάσει εκείνη η μέρα, η ζημιά θα είναι τόσο μεγάλη που το ποιος ξεκίνησε τη μάχη θα είναι άσχετο, καταλήγει ο Economist.