Ο «εμπορικός μπαζούκας» της ΕΕ

Η Ευρώπη είναι για μία ακόμα φορά διχασμένη: αξιωματούχοι των Βρυξελλών, κυβερνήσεις και επιχειρηματίες ερίζουν για το πώς πρέπει να απαντήσουν στις νέες απειλές του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για επιβολή δασμών 30% στην ΕΕ από την 1η Αυγούστου.

Το χθεσινό συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, για θέματα εμπορίου δεν μας έκανε σοφότερους, ούτε κόμισε κάτι νεότερο αναφορικά με τον τρόπο αντίδρασης της ΕΕ. Στην κοινή ανακοίνωση που ακολούθησε οι 27 υπουργοί δηλώνουν τη δέσμευσή τους να προστατεύσουν τα συμφέροντα της Ευρώπης, να διευρύνουν συμμαχίες με άλλους εταίρους και να κρατήσουν ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την Ουάσιγκτον, δίνοντας παράλληλα «λευκή επιταγή» στην Κομισιόν να διαπραγματευτεί, ώστε να επιτευχθεί συμφωνία έστω και την τελευταία στιγμή. Για την ακρίβεια ένα πλαίσιο συμφωνίας, καθώς για ένα συνολικό deal απαιτούνται πολύμηνες και σύνθετες διαπραγματεύσεις και ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά.

Ο Λαρς Λέκε Ράσμουσεν, υπουργός Εξωτερικών της Δανίας, η οποία ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ, ανεβάζοντας τους τόνους, ανέφερε ότι η ΕΕ θα πρέπει επίσης να εξετάσει το ενδεχόμενο χρήσης του πιο ισχυρού εργαλείου της, του μέσου κατά του εξαναγκασμού (ACI), που ονομάζεται «εμπορικός μπαζούκας». Το ACI επιτρέπει στο εκτελεστικό όργανο της ΕΕ να επιβάλλει περιορισμούς στο εμπόριο υπηρεσιών εάν διαπιστώσει ότι μια χώρα χρησιμοποιεί δασμούς σε αγαθά για να επιβάλει αλλαγές στην πολιτική της.

«Αν θέλεις ειρήνη, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για πόλεμο», είπε ο Ράσμουσεν. Αλλά η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωσε το Σαββατοκύριακο ότι δεν είναι ακόμη καιρός να χρησιμοποιηθεί το ACI.

Η στάση της φον ντερ Λάιεν έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια σε πολιτικούς, αλλά και σε επιχειρηματικούς κύκλους.

Καθόλου τυχαία δεν είναι η νέα παρέμβαση του προέδρου και CEO της METLEN, Ευάγγελου Μυτιληναίου. Με ανάρτηση του στο Linkedin o κ. Μυτιληναίος eξηγεί ότι η ΕΕ βιώνει μία υπαρξιακή κρίση, που είναι πολυπεπίπεδη και αφορά την ανταγωνιστικότητα, την γεωπολιτική επιρροή και την κοινωνική συνοχή.

Το ερώτημα που θέτει είναι ποια είναι η πορεία της Ευρώπης από εδώ και πέρα σκιαγραφώντας τα προβλήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι αξιωματούχοι εν μέσω εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ, οι οποίοι, όπως γράφει χαρακτηριστικά «μοιάζουν να μην αναγνωρίζουν πλέον την πραγματικότητα.»

Υπογραμμίζει ότι η Κομισιόν έχει επικεντρωθεί «στην γιγάντωση των αμυντικών δαπανών – που ή θα μείνει σχέδιο επί χάρτου, ή θα υποβαθμίσει δραματικά το κοινωνικό κράτος, εάν δεν συνοδευτεί από ευρύτερη αναπτυξιακή δράση- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εμφανίζεται να «διαπραγματεύεται» επί μήνες με τις ΗΠΑ μια αμοιβαία επωφελή εμπορική συμφωνία. Χωρίς όμως οποιοδήποτε απτό αποτέλεσμα, πέρα από την οργή που προκαλεί η καθυστέρηση στην άλλη πλευρά.»

Επισημαίνει ότι η ενοποίηση της Ευρώπης έχει χάσει τη δυναμική της ενώ, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «Η εντεινόμενη γεωπολιτική ανυπαρξία της Ευρώπης, κινδυνεύει να γίνει ζευγάρι με την οικονομική και επιχειρηματική αποσάθρωση».

Και μέχρι τότε η ΕΕ θα αγωνιά να φανεί αντάξια των περιστάσεων….