Ύβρις, Νέμεσις και Τίσις

Η «ύβρις» αποτελούσε μία βασική έννοια στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και χρησιμοποιούνταν για κάποιον που υπερεκτιμούσε τις ικανότητές του και συμπεριφερόταν με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας αλλά κυρίως απέναντι στους άγραφους νόμους.

Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αμέλεια απέναντι σε ό,τι σημαίνει ανθρώπινη ζωή, που χρειάζεται και στέγη και περιβάλλοντα χώρο και δάσος και πράσινο και ζώα, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να υφίσταται;

Η κρατική αλαζονεία που κάθε χρόνο πριν την έναρξη της θερινής περιόδου δηλώνει «καθόλα έτοιμη» για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, που το χειμώνα στράφηκε ενάντια στους εποχικούς πυροσβέστες και που τώρα διά στόματος της βουλεύτριας Σοφίας Βούλτεψη εστιάζει το πρόβλημα αντιμετώπισης των πυρκαγιών στην «έλλειψη εθελοντών», είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει την «άτη», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση.

Και με τη σειρά της νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο θα προκαλέσει με μαθηματική ακρίβεια την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση της πλάσης.

Αφενός το ερώτημα είναι πόσες ύβρεις «απαιτούνται» ακόμη για να κινητοποιηθεί και η κρατική μηχανή αλλά και όλοι μας, αφετέρου πώς είναι δυνατον να ζήσει κανείς -και για πόσο- με τόσες ύβρεις στην πλάτη του.

Ήδη από τα σχολικά μας χρόνια μαθαίναμε τον κύκλο της ζωής στη φύση και τώρα που βλέπουμε πώς διαταράσσεται σε κάθε της κρίκο σχεδόν -διαπράττοντας ύβρεις, τη μία μετά την άλλη- όλοι μέσα μας γνωρίζουμε ότι θα επέλθει η «τίσις», δηλαδή η τιμωρία και η συντριβή των υβριστών.

Το πόσο σύντομα και το μέγεθός της δεν εξαρτάται από τον αριθμό των εθελοντών πυροσβεστών, από την αγορά Canadair ή την εφαρμογή λειτουργίας drone και νέων τεχνολογιών στο αρχηγείο της Πολιτικής Προστασίας στην Κηφισίας.

Αλλά πάνω απ’ όλα, από το σεβασμό, την αλληλεγγύη και την πρωτοβουλία για το κοινό καλό – έννοιες που ουδεμία σχέση έχουν με την κρατική μηχανή.