Θύελλα αντιδράσεων και δικαίως έχει ξεσηκώσει το νομοσχέδιο με το οποίο- υπό τον πέρα για πέρα παραπλανητικό τίτλο «Δίκαιη Εργασία για Όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας – Στήριξη στον Εργαζόμενο – Προστασία στην Πράξη»- η κυβέρνηση νομιμοποιεί το ωράριο των 13 ωρών την ημέρα στον ίδιο εργοδότη – έχοντας ως προηγούμενο τη διάταξη του 2023 που έφερε την υπογραφή του Αδωνι Γεωργιάδη και νομιμοποιούσε το 13ωρο σε διαφορετικούς εργοδότες, στρώνοντας το έδαφος για τη σημερινή εξέλιξη.
Τα κυβερνητικά στελέχη έχουν επιδοθεί σε μια συντονισμένη προσπάθεια να κάμψουν τις αντιδράσεις και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια που είναι η νομιμοποίηση της υπερεργασίας.
Κορυφαία στιγμή αυτής της μεθόδευσης ήταν όταν η αρμόδια υπουργός Εργασίας, Νίκη Κεραμέως, δεν δίστασε να ισχυριστεί με τον πλέον κυνικό τρόπο ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, η… «κοινωνία», όπως είπε, ζήτησαν τη νομιμοποίηση της εξόντωσής τους!
Οσο για την διάταξη σύμφωνα με την οποία «απαιτείται η σύμφωνη γνώμη» του ίδιου του εργαζόμενου, τα σχόλια περισσεύουν. Θα περιοριστούμε στη λαϊκή ρήση «ο κόσμος το’ χει τούμπανο…» για τις συνθήκες που επικρατούν στους χώρους εργασίας και τι περιθώρια έχει να αρνηθεί ο εργαζόμενος να χορέψει στον ρυθμό που επιβάλλει ο εργοδότης του.
Για αυτό καθεαυτό το νομοσχέδιο και τις επιμέρους διατάξεις του πολλά θα ειπωθούν το επόμενο διάστημα, πολλά θα αναλυθούν και μένει να δούμε πόσα από αυτά που περιλαμβάνει θα περάσουν, αλλά και τι μορφή θα πάρουν οι αντιδράσεις.
Ομως, εάν η συζήτηση εξαντληθεί γύρω από το κατά πόσον το 13ωρο σερί δουλειάς την ημέρα νομιμοποιείται με το γράμμα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, αν ισχύει σε άλλες χώρες της ΕΕ, εάν περιλαμβάνει -ψευδεπίγραφες- «δικλίδες ασφαλείας» για τους εργαζόμενους, και πόσα ψίχουλα παραπάνω θα βγάλουν με την εξόντωσή τους, κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Αυτό το πλαίσιο «διαβούλευσης» εξυπηρετεί μια χαρά την κυβέρνηση ώστε να κερδίσει χρόνο και να φτάσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Το μείζον για τους εργαζόμενους, -δηλαδή το συντριπτικό κομμάτι της «κοινωνίας» το οποίο δεν ζήτησε από την κα Κεραμέως να νομιμοποιήσει την εργασιακή εξόντωσή του- δεν είναι πώς θα γίνει, αλλά να μην γίνει.
Να αναδειχθεί και να τεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης ότι αυτό που χρειάζονται και απαιτούν οι εργαζόμενοι είναι ο μισθός να εξασφαλίζει επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης με συνθήκες δουλειάς και ωράριο που συνάδουν με την ανάπτυξη, την επιστροφή στις αγορές και στην ευημερία των επιχειρηματικών οικονομικών αποτελεσμάτων για τα οποία κομπάζει η κυβέρνηση. Και φυσικά, ούτε μία ώρα περισσότερο από τις οκτώ.
