Ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) αποτελεί έναν από τους πλέον πολυσυζητημένους φόρους στην Ελλάδα, με ιστορία που συνδέεται με την ανάγκη του κράτους να εξασφαλίσει έσοδα μέσω της ακίνητης περιουσίας.
Με βάση τις χθεσινές εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο ΕΝΦΙΑ μειώνεται στο μισό για χωριά με 1.500 κατοίκους από το 2026, ενώ καταργείται για τους ίδιους φορολογούμενους το 2027.
Το μετρό περιλαμβάνεται στο «καλάθι» των παροχών που ανακοίνωσε στην 89η ΔΕΘ. Ο ίδιος, απέκλεισε την πλήρη κατάργησή του. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου όχι μόνο απέκλεισε την κατάργηση του φόρου αλλά υποστήριξε ότι αυτό θα ήταν «άδικο».
«Το 2026 ο ΕΝΦΙΑ μειώνεται στο μισό και από το 2027 καταργείται για πρώτες κατοικίες σε οποιαδήποτε χωριό σε όλη την ελληνική επικράτεια»
«Αυτή η κυβέρνηση έχει μειώσει τον ΕΝΦΙΑ κατά 30%. Ζήτημα κατάργησής του δεν τίθεται, κατά κάποιο τρόπο θα ήταν άδικο», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Πριν την έλευση του 21ου αιώνα
Ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων θεσμοθετήθηκε το 2013 (Ν. 4223/2013) από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Ωστόσο, η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα έχει βαθιές ρίζες, που χρονολογούνται στις αρχές του της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα όταν επιβλήθηκε η πρώτη έκτακτη εισφορά για την κάλυψη των έκτακτων από την Μικρασιατική καταστροφή. Η εισφορά αυτή αφορούσε τόσο ακίνητα όσο και κινητά περιουσιακά στοιχεία, σηματοδοτώντας την αρχή μιας μακράς πορείας φορολογικών μέτρων.
Η ιστορία της φορολόγησης ακινήτων στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από συνεχείς αλλαγές, που αντικατοπτρίζουν τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες κάθε εποχής. Το 1975 εισήχθη ο φόρος κατοχής, ο πρώτος αποκλειστικός φόρος επί της ακίνητης περιουσίας, ο οποίος, ωστόσο, δεν διατηρήθηκε για μεγάλο διάστημα.
Το 1982 ακολούθησε ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ), με συντελεστές από 0,5% έως 2%, που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και περιορίστηκε σε ιδιοκτήτες με περιουσία υψηλής αξίας.
Το 1993 θεσμοθετήθηκε το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), το οποίο χρεώνεται μέχρι σήμερα μέσω των λογαριασμών ηλεκτροδότησης και αποτελεί πόρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το 1997 εισήχθη ο Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ), που αφορούσε περιουσίες υψηλής αξίας και υπολογιζόταν με βάση τις αντικειμενικές αξίες. Ο φόρος αυτός παρέμεινε σε ισχύ ώσπου αντικαταστάθηκε από το Ενιαίο Τέλος Ακινήτων (ΕΤΑΚ).
2009, 20011, 2013
Το 2009, εν μέσω οικονομικής κρίσης, το ΕΤΑΚ καταργήθηκε και επανήλθε ο ΦΑΠ, αρχικά με αφορολόγητο όριο 400.000 ευρώ, που μειώθηκε στα 200.000 ευρώ το 2011. Την ίδια χρονιά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος εισήγαγε το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Χώρων (ΕΕΤΗΔΕ) το οποίο χρεωνόταν μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Το 2013 μετονομάστηκε σε Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΕΤΑ), πριν αντικατασταθεί οριστικά από τον ΕΝΦΙΑ.
Ο ΕΝΦΙΑ επιβάλλεται σε όλα τα ακίνητα (κτίσματα, οικόπεδα, αγροτεμάχια) με βάση την αντικειμενική τους αξία, την έκταση, την παλαιότητα, τον όροφο και την τιμή ζώνης.
Μέχρι και σήμερα παραμένει βασικός πυλώνας της φορολογικής πολιτικής, αντικατοπτρίζοντας τη μακρά παράδοση φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα. Παραμένει ένας από τους πιο σταθερούς, αλλά και αμφιλεγόμενους φόρους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Πηγή: In.gr
