Καταπάτηση: Οινούσσες, Σύρος, Καρδίτσα οι πρωταθλήτριες

Η δημόσια γη δεν πατήθηκε απλώς αλλά καταπατήθηκε. Και το φαινόμενο είναι πιο έντονο σε περιοχές όπως οι Οινούσσες, η Σύρος και η Καρδίτσα πάντα βέβαια σε σχέση με το μέγεθος τους, όπου χιλιάδες στρέμματα που ανήκουν στο Δημόσιο κατέχονται επί δεκαετίες από ιδιώτες χωρίς τίτλους, δημιουργώντας ένα καθεστώς σιωπηλής αυθαιρεσίας.Για να καταλάβει κάποιος για παράδειγμα σχεδόν στο σύνολο του το νησί των Οινουσσών είναι καταπατημένη γη του Δημοσίου.

Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα εξαγοράς με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους – εκπτώσεις έως 80%, αποπληρωμή σε 60 άτοκες δόσεις και επιπλέον έκπτωση 10% για εφάπαξ εξόφληση – η ανταπόκριση παραμένει πενιχρή. Μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί μόλις 5.000 αιτήσεις, δηλαδή λιγότεροι από 1 στους 18 καταπατητές (περίπου 5,6%) έχουν μπει στη διαδικασία.

Το υπουργείο Οικονομικών, βλέποντας την χαμηλή συμμετοχή , ανακοίνωσε νέα παράταση: οι προθεσμίες που έληγαν το φθινόπωρο του 2025 μεταφέρονται πλέον για όλες τις περιοχές της χώρας έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2026. Το υπουργείο ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται για την τελική ημερομηνία, χωρίς περιθώριο νέας παράτασης.

Γιατί δεν προχωρούν οι αιτήσεις

Παρότι οι όροι είναι ευνοϊκοί, οι ενδιαφερόμενοι συναντούν σοβαρά εμπόδια:

•  Δυσκολία καταβολής του τιμήματος, ακόμη και με δόσεις.
•  Κληρονομικά ζητήματα και ασαφείς μεταβιβάσεις γης.
•  Πολύπλοκες διαδικασίες και πλήθος δικαιολογητικών.
•  Υποχρεωτική ηλεκτρονική υποβολή, που δυσκολεύει αρκετούς κατοίκους.

Το πλαίσιο εξαγοράς με μια ματιά

•  Παράβολο: 300 ευρώ.
•  Τίμημα: με βάση την αντικειμενική αξία, εκπτώσεις έως 80%.
•  Πληρωμή: έως 60 άτοκες μηνιαίες δόσεις (ελάχιστη δόση 100 €). Εφάπαξ εξόφληση: +10% έκπτωση.
•  Προϋποθέσεις: δήλωση στο Ε9 για τα 5 προηγούμενα χρόνια.
•  Απαγόρευση: δεν εξαγοράζονται ακίνητα με αυθαίρετα κτίσματα.
•  Μετά την εξόφληση: εγγραφή στο Κτηματολόγιο.

Το φαινόμενο των καταπατημένων δεν είναι απλή γραφειοκρατική εκκρεμότητα. Στις Οινούσσες, στη Σύρο, στην Καρδίτσα και αλλού πρόκειται κυρίως για νησιωτικές και ορεινές περιοχές, χιλιάδες στρέμματα δημόσιας περιουσίας μετατράπηκαν αυθαίρετα σε «ιδιωτική». Οι κάτοικοι τα καλλιεργούν, χτίζουν πάνω τους και τα περνούν από γενιά σε γενιά σαν να ήταν δικά τους.

Σήμερα, παρά τις διευκολύνσεις και τις παρατάσεις, οι αιτήσεις είναι μόλις 5,6% του συνόλου (μόλις 5.000 από τις 90000 που εκτιμούσε το ΥΠΕΘΟ). Αν κάτι αποκαλύπτει η εικόνα αυτή, είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει να κλείνει το μάτι στην αυθαιρεσία: το κράτος χαρίζει παρατάσεις και οι καταπατητές κερδίζουν χρόνο. Στο τέλος, η δημόσια γη μένει έρμαιο ανάμεσα στην αδιαφορία και στην ατιμωρησία.