Ελληνικά Ταχυδρομεία: Πώς ξεκίνησε η λειτουργία τους στην Ελλάδα

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας που από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της επαναστατημένης Ελλάδας ιδρύει την πρώτη επίσημη ταχυδρομική υπηρεσία. Είναι η ημέρα γέννησης των Ελληνικών Ταχυδρομείων.

Φυσικά, και πρωτύτερα είχαν γίνει ανάλογες προσπάθειες από τους επαναστατημένους Έλληνες, να ιδρύσουν τη δική τους ταχυδρομική υπηρεσία.

Όπως αναφέρει η Κατερίνα Ροββά στα «ΝΕΑ» της 21^ης Νοεμβρίου 2020: «Η πρώτη πρωτοβουλία για την οργάνωση ταχυδρομείου στη χώρα εκδηλώνεται το 1821, όταν ο Δημήτριος Υψηλάντης φτάνει στην Ελλάδα ως πληρεξούσιος του αδελφού του Αλέξανδρου, Γενικού Επιτρόπου της Φιλικής Εταιρείας, και υποβάλλει σχετικό σχέδιο στους προκρίτους της Πελοποννήσου.

Δημήτριος Υψηλάντης

»Το σχέδιο μένει στα χαρτιά, όμως οι προσπάθειες δεν σταματούν, καθώς οι ανάγκες της Επανάστασης καθιστούν επιτακτική τη λειτουργία ταχυδρομικής υπηρεσίας.

»Ενδεικτικό ως προς αυτό είναι το τεκμήριο με ημερομηνία 1η Ιουνίου 1822 στο οποίο ορίζονται οδηγίες για τη μίσθωση τριών αγγελιαφόρων ταχυπλόων, με σκοπό τη μεταφορά της αλληλογραφίας μεταξύ των νήσων Τήνου, Νάξου και Ανδρου. Με το έγγραφο, το οποίο απευθύνεται στον Μινίστρο των Εσωτερικών Ιωάννη Κωλέττη, ρυθμίζεται επίσης η κάλυψη των εξόδων των νεοαποκτηθέντων μέσων.

»Σύμφωνα με όσα έχουν παραθέσει για την ιστορία των ελληνικών ταχυδρομείων ο αείμνηστος διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους Ιωάννης Βλαχογιάννης και ο γενικός διευθυντής των Ταχυδρομείων και αγωνιστής του Εικοσιένα Θεόδωρος Λεονάρδος, τον Φεβρουάριο του 1822 ο Δημήτριος Υψηλάντης είχε επιδιώξει τη σύσταση δημόσιων ιπποστασίων, ένα σύστημα αντίστοιχο με τους «μενζίλ χανέδες», δηλαδή τους ταχυδρομικούς σταθμούς που λειτουργούσαν στην επικράτεια επί Τουρκοκρατίας.

»Λίγο αργότερα και ύστερα από σχετικό αίτημα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η Πελοποννησιακή Γερουσία καλείται να αποκτήσει 25 άλογα για τη μεταφορά διοικητικών διαταγών ενώ ακολουθούν και άλλες περιοχές. Το 1823 ένα τακτικό έφιππο ταχυδρομείο έχει ήδη στηθεί ενώ ταχυδρομικά γραφεία ιδρύονται στην Τρίπολη, στο Αργος, στην Επίδαυρο και αργότερα σε άλλες πόλεις.

»Ο τρόπος λειτουργίας των ταχυδρομικών υπηρεσιών ζωντανεύει μέσα από τις αποφάσεις της επαναστατικής περιόδου με λεπτομέρειες που εντυπωσιάζουν. Οπως αυτές που υπογράφει η Κυβερνητική Επιτροπή σε έγγραφο του 1827: “Η κυβέρνησις έχει το χρέος να δίδη τω κυρίω Αθανασίω Καρδαρά διατροφή των ζώων τούτων (σ.σ.: δεκαπέντε άλογα που νοικιάζονται για τη μεταφορά της αλληλογραφίας) σε κριθάρι, αριθμ. τέσσαρας οκάδας την ημέρα δι’ έκαστον ζώον”.

Εφιπποι «τατάρηδες»

»Στη συλλογή των Γενικών Αρχείων του Κράτους περιλαμβάνεται επίσης διαταγή της Προσωρινής Διοίκησης με την οποία στις 20 Ιανουαρίου του 1826 ζητείται από το Υπουργείο της Αστυνομίας “να συντρέξει εις τους σκοπούς” του νεοσύστατου ταχυδρομείου στο Ναύπλιο, να κοινοποιήσει στους πολίτες “με ποία συμφωνία γίνονται δεκτά τα γράμματά τους” και να “φροντίζη να μεταβιβάζεται η μυστικότης των γραμμάτων αλλά και να φθάνουν με την σφραγίδαν ανέπαφον”.

»Επίσης, στα αρχεία μπορεί να διαβάσει κανείς τη σύναψη συμφωνητικού με τον πρώτο εργαζόμενο στο ταχυδρομείο, Αθανάσιο Καρδαρά, στον οποίο μάλιστα παραδίδεται χρηματικό ποσό 13.500 γροσίων για την κάλυψη των αναγκών οργάνωσης της υπηρεσίας».

Τη συνέχιση της εξιστόρισης αναλαμβάνουν τα «ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ» του 1938:

«Όταν το 1822 εισέβαλεν ο Δράμαλης εις την Πελοπόννησον, ευρίσκομεν την ελληνικήν Γερούσιαν να συζητή περί της ανάγκης αμέσου εξευρέσεως των αναγκαίων “μεντζιλίων” διά να ειδοποιηθούν οι κατά τόπους αρχηγοί.

»Τα “μεντζίλια” λοιπόν, δηλαδή έφιπποι ταχυδρόμοι πληρωνόμενοι από το κράτος, είνε η πρώτη εκδήλωσις της επισήμου ταχυδρομικής οργανώσεως εις την Ελλάδα. Η ατομική ταχυδρομική ανταπόκρισις διεξήγετο με ιδιωτικούς ταχυδρόμους.

«ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ», 2.3.1938, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

»Η εφημερίς της Ελληνικής Πολιτείας εδημοσίευσε την 24ην Σεπτεμβρίου του 1828 ψήφισμα του κυβερνήτου Ι. Καποδίστρια, από το οποίον πληροφορούμεθα τα εξής:

“Θεωρών την ανάγκην του να τακτοποιηθή και κανονισθή η μεταξύ κυβερνήσεως και των διαφόρων αρχών του κράτους ανταπόκρισις.

Ακούσας την γνώμην του πανελληνίου

Ψηφίζει

Συσταίνεται ταχυδρομείον διά την ανταπόκρισιν μεταξύ της κυβερνήσεως και της επικρατείας. Εκ τούτου δύνανται να ωφελώνται και οι πολίται και άλλοι όταν θέλωσι διά την μερικήν αλληλογραφίαν…

Συσταίνονται κεντρικά γραφεία του ταχυδρομείου εις Άργος, εις Τριπολιτσάν, εις Επίδαυρον έως ότου η κυβέρνησις διετρίβη εις Αίγιναν και εις Σύρον και η διεύθυνσις αυτόν εμπιστεύεται εις τον υγειονόμον γερόντων κατ’ εκλογήν της κυβερνήσεως…

Εν Πόρω τη 24 Σεπτεμβρίου 1828

Ο κυβερνήτης

Ι. Α. Καποδίστριας”

»Πλουσιώτατον εις ρεπορτάζ το ψήφισμα του Καποδίστρια. Το ταχυδρομείον συνίσταται δια να εξυπηρετή τας ανάγκας της κυβερνήσεως. Οι πολίται δύνανται απλώς να “ωφελούνται” επιθυμούν.

Οι υγειονόμοι

»Αλλά το πλέον ενδιαφέρον είνε αυτό που αφορά τους υγειονόμους. Τους πήρε φαίνεται στο λαιμό του το δεύτερο συνθετικό του τίτλου των, που σημαίνει μοίρασμα, όπως μοίρασμα σημαίνει και το δεύτερο συνθετικό του διανομεύς.

»Τι υγεία, τι γράμματα! Να διανέμης και ό,τι νάνε! Οι ατυχείς αυτοί άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν αποκατασταθή εις την περί εθνικών μαρτύρων συνείδησιν του ελληνικού λαού.

»Από το ιατρείον και το φαρμακείον εις το λιμάνι και εις το βαρέλι. Διότι το βαρέλι εδέχθη και αυτήν την τιμήν. Όταν έφθανε εις την πόλιν η «πασιτείνουσα», η ταχυδρομική δηλαδή άμαξα ή ο «Μαξιμιλιανός», το πρώτον ταχυδρομικόν πλοίον της Ελλάδος, ο κόσμος που περίμενε τα νέα συνεκεντρώνετο εις τον σταθμόν ή την προκυμαίαν.

Το βαρέλι

»Μόλις ο υγειονόμος παρελάμβανε την αλληλογραφίαν, περιεκυκλώνετο και του ήτο αδύνατον να διαφύγη. Έπρεπε να πληροφορήση τους συμπολίτας τους διά τα καθέκαστα και το γρηγορώτερον.

»Ανήρχετο λοιπόν εις το βαρέλι και ήρχιζε την απαγγελίαν των νέων. Η έμμονος αυτή περιέργεια του κόσμου ηνάγκασε τον υγειονόμον να αναγνωρίση ως επίσημον ταχυδρομικόν κατάστημα διά την διανομήν των επιστολών το…βαρέλι.

«ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ», 2.3.1938, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Οι πεζοί ταχυδρόμοι

»Από εκεί εμοιράζοντο τα γράμματα και εκεί εκαίοντο εάν δεν ήτο παρών ο παραλήπτης ή ο επίσημος αντιπρόσωπος αυτού. Εις τα μεσόγεια τα πράγματα ήσαν δυσκολώτερα. Οι πεζοί ταχυδρόμοι υπέφερον φαίνεται πολλά.

»Πρώτον εληστεύοντο συχνά και δεύτερον δεν ετύγχανον της δεούσης υποδοχής από τας αρχάς και τους κατοίκους. Να ένα σχετικό δοκουμέντο:

“Διαταγή

Μινιστέριον Εσωτερικών

 Προς

Τους εφόρους του Άργους και Αγ. Πέτρου,

Θέλετε δώση εις τον επιφέροντα το παρόν Χρήστον Παπαδάν, πεζόν της Διοικήσεως, την αναγκαίαν ζωοτροφίαν και θέλετε όπισθεν τούτου του γράμματος ότι έλαβεν την αναγκαίαν θροφήν, διότι, ερχόμενος εδώ παραπονείται ότι δεν λαμβάνει την αναγκαίαν θροφήν”.

«ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΝΕΑ», 12.3.1938, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Το κατάστημα στην Αθήνα

«Το ταχυδρομικόν κατάστημα των Αθηνών υπήρξε το πρώτον δημόσιον κτίριον εις την νέαν πρωτεύουσαν του ελληνικού κράτους. Εκτίσθη από το ιδιαίτερον ταμείον του Βασιλέως Όθωνος, ο οποίος κατέβαλεν 50 χιλιάδες φράγκα, το 1835.

»Το προσωπικόν της κεντρικής υπηρεσίας μόλις έφθανε τον αριθμόν των δέκα υπαλλήλων συμπεριλαμβανομένου και του γενικού διευθυντού! Αλλά το χαρακτηριστικώτερον είνε ο αριθμός των πρώτων ταχυδρομικών διανομέων των Αθηνών.

(…)

»Το 1836 το σύνολον του αριθμού των κατωτέρων υπαλλήλων της κεντρικής υπηρεσίας ανήρχετο εις δύο διανομείς! Και αυτοί σύμφωνα με το διάταγμα του Όθωνος της 25 Φεβρουαρίου 1836: «…θέλουν εκλεχθή μεταξύ εκείνων οι οποίοι ηγωνίσθησαν τον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα, εφάνησαν τιμίας διαγωγής και γνωρίζουν να γραφούν και να αναγινώσκουν…

»Δέκα λεπτά θέλουν δίδεσθαι εις τον κλητήρα (διανομέα) χάριν των κόπων….

Ταχυδρομικές άμαξες

»Το 1837 εισήχθησαν αι πρώται ταχυδρομικαί άμαξαι αι οποίαι “ήθελον είσθαι εξευγενισμέναι” διά την μεταφοράν του ταχυδρομείου από τας Αθήνας εις τον Πειραιά.

»Όσην διαφοράν έχει ο ρυθμός της κινήσεως του τροχού της αμάξης από τον ρυθμόν των βημάτων του πεζού διανομέως, τόση υπήρξε και η διαφορά του ρυθμού της εξελίξεως της ταχυδρομικής υπηρεσίας, μετά το 1837.

»Το 1847 εις όλην την επικράτειαν λειτουργούν εβδομήντα πέντε ταχυδρομικά γραφεία. Μετά 100 έτη, το 1937 δηλαδή, η στατιστική υπηρεσία του κράτους μάς πληροφορεί ότι το σύνολον των γραφείων της αρμοδιότητος της γενικής διευθύνσεως Τ.Τ.Τ. ανέρχεται εις 5420».