Διάσημες ληστείες μουσείων: Από το Λούβρο μέχρι την Εθνική Πινακοθήκη

Το πρωί της Κυριακής, μια ομάδα ληστών φέρεται να οκτώ κοσμήματα από τη συλλογή του Ναπολέοντα στο Λούβρο, χρησιμοποιώντας ένα ανυψωτικό καλάθι για να φτάσουν στο μουσείο.

Η τολμηρή ληστεία στο πιο επισκέψιμο μουσείο στον κόσμο έλαβε χώρα καθώς οι τουρίστες βρίσκονταν μέσα στην Πινακοθήκη Apollo, όπου εκτίθενται μέρος των κοσμημάτων του γαλλικού στέμματος.

Η κλοπή που έλαβε χώρα περίπου μισή ώρα μετά το άνοιγμα του μουσείου, με τους επισκέπτες ήδη μέσα, ήταν από τις πιο προβεβλημένες ληστείες μουσείων που έχουν καταγραφεί ποτέ και έρχεται καθώς το προσωπικό παραπονέθηκε ότι ο συνωστισμός και το περιορισμένο προσωπικό συνεχίζουν να επιβαρύνουν την ασφάλεια του κορυφαίου μουσείου της Γαλλίας.

Το Λούβρο έχει μακρά ιστορία κλοπών και απόπειρων ληστειών. Αλλά δεν είναι η πρώτη θρασύτατη κλοπή, και μάλλον ούτε η τελευταία.

«Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μουσείο του Λούβρου, 1911

Η «Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο Ντα Βίντσι είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο διάσημα έργα τέχνης στον κόσμο και το πιο δημοφιλές αξιοθέατο στο Λούβρο σήμερα.

Πριν την κλοπή της, δεν ήταν ευρέως γνωστή εκτός του κόσμου της τέχνης. Το 1911, ο Βιντσέντσο Περούτζια, πρώην υπάλληλος, κρύφτηκε μέσα στο μουσείο και έφυγε με τον πίνακα κάτω από το παλτό του.

Αφού το Λούβρο ανακοίνωσε την κλοπή, οι εφημερίδες σε όλο τον κόσμο δημοσίευσαν πρωτοσέλιδα για το χαμένο αριστούργημα.

Ανακτήθηκε δύο χρόνια αργότερα στη Φλωρεντία, αφού ο Περούτζια προσπάθησε να πουλήσει τον πίνακα – ένα επεισόδιο που βοήθησε το πορτρέτο του ντα Βίντσι να γίνει το πιο γνωστό έργο τέχνης στον κόσμο.

Η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι φωτογραφήθηκε στο μουσείο του Λούβρου την Τετάρτη 7 Ιουνίου 2023 στο Παρίσι.

«Jacob de Gheyn III» του Ρέμπραντ, Πινακοθήκη Dulwich, 1966, 1973, 1981 και 1983

Σε μια από τις πιο παράξενες περιπτώσεις κλοπής έργων τέχνης, ο «Jacob de Gheyn III» του Ρέμπραντ έχει γίνει ένας από τους πιο συχνά κλεμμένους μεγάλους πίνακες στη σύγχρονη ιστορία, σύμφωνα με το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες, λαμβάνοντας το παρατσούκλι «ο φευγάτος Rembrandt».

Κλάπηκε για πρώτη φορά από την Πινακοθήκη Dulwich στο Λονδίνο το 1966 μαζί με δύο άλλα έργα, και στη συνέχεια ξανά το 1973, το 1981 και το 1983. Το πορτρέτο ανακτήθηκε μετά από κάθε κλοπή και παραμένει σε έκθεση στο μουσείο σήμερα.

Το πιο κλεμμένο έργο τέχνης όλων των εποχών, ωστόσο, είναι το Αγία Τράπεζα της Γάνδης, γνωστό και ως «Η Προσκύνηση του Μυστικού Αρνιού» του Γιαν βαν Άικ. Αναφέρθηκε ότι κλάπηκε επτά φορές, λεηλατήθηκε από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα το 1794, καθώς και από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ληστεία στο Μουσείο Isabella Stewart Gardner, Βοστώνη, 1990

Άδεια κάδρα στο μουσείο Isabella Stewart Gardner

Έχει χαρακτηριστεί η μεγαλύτερη ληστεία έργων τέχνης στην ιστορία των ΗΠΑ, αλλά 35 χρόνια αργότερα, η κλοπή 13 έργων από το Μουσείο Isabella Stewart Gardner της Βοστώνης παραμένει ανεξιχνίαστη.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης Μαρτίου 1990, δύο άνδρες μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς της Βοστώνης μπήκαν στο μουσείο λέγοντας ότι απαντούσαν σε μια κλήση.

Έπιασαν δύο φύλακες ασφαλείας, τους έδεσαν με ταινία και πέρασαν περισσότερο από μία ώρα κλέβοντας 13 έργα τέχνης, συμπεριλαμβανομένων αριστουργημάτων των Ρέμπραντ, Βερμέερ, Ντεγκά και Μανέ.

Το “Κοντσέρτο” του Βερμέερ, ένα από τα πιο πολύτιμα κλεμμένα αντικείμενα, άξιζε ίσως και μισό δισεκατομμύριο δολάρια, ανέφεραν οι αρχές.

Μερικά από τα έργα, συμπεριλαμβανομένου του έργου «Καταιγίδα στη Θάλασσα της Γαλιλαίας» του Ρέμπραντ, κόπηκαν από τα τελάρα τους. Τα κάδρα κρέμονται άδεια στο μουσείο μέχρι σήμερα.

Ληστεία στο Μουσείο Βαν Γκογκ, Άμστερνταμ, 1991 και 2002

Οι πατατοφάγοι

Δύο πίνακες κλάπηκαν από ληστές που χρησιμοποίησαν σκάλα και βαριοπούλες για να εισβάλουν στο Μουσείο Βαν Γκογκ του Άμστερνταμ το 2002.

Οι πίνακες βρέθηκαν από την ιταλική αστυνομία και ανακτήθηκαν από τη μαφία της Νάπολης, αφού αγνοούνταν για 14 χρόνια, και επιστράφηκαν στο μουσείο το 2016.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1991 από το Μουσείο Βαν Γκογκ εκλάπησαν 20 πίνακες που εκτιμάται ότι άξιζαν πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του διάσημου έργου «Πατατοφάγοι».

Βρέθηκαν λίγο αργότερα σε ένα εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο, όχι πολύ μακριά.

Κοσμήματα του 18ου αιώνα, Πράσινο Θησαυροφυλάκιο της Δρέσδης, 2019

Ένα από τα κοσμήματα που δεν ανευρέθη

Το 2019, κλέφτες έσπασαν βιτρίνες στο Πράσινο Θησαυροφυλάκιο της Δρέσδης, ένα από τα παλαιότερα μουσεία στον κόσμο, και έκλεψαν βασιλικά κοσμήματα με διαμάντια αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι διέφυγαν με τρία «ανεκτίμητα» σετ κοσμημάτων του 18ου αιώνα που θα ήταν αδύνατο να πουληθούν στην ελεύθερη αγορά.

Μέρος των κλοπιμαίων ανακτήθηκε αργότερα. Πέντε άνδρες καταδικάστηκαν και ένας έκτος αθωώθηκε.

Και η κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη, 2012

Τον Ιανουάριο του 2012, τρία σημαντικά εκθέματα κλάπηκαν από την Εθνική Πινακοθήκη, στην αποκαλούμενη από τα ελληνικά ΜΜΕ  «κλοπή του αιώνα».

Στη διάρρηξη αφαιρέθηκαν από τη μόνιμη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης το «Γυναικείο κεφάλι» του Πάμπλο Πικάσο με αφιέρωση στον ελληνικό λαό, τον «Ανεμόμυλο Στάμμερ» του Πιτ Μοντριάν και το σχέδιο των αρχών του 17ου αιώνα με τίτλο «Ο άγιος Diego de Alcala σε έκσταση με την Αγία Τριάδα και σύμβολα του πάθους», του Ιταλού ζωγράφου Γουλιέλμο Κάτσια (Μονκάλβο).

Η υπόθεση εξιχνιάστηκε εννέα χρόνια αργότερα, ο δράστης ομολόγησε και υπέδειξε πού είχε κρύψει τα κλοπιμαία. Οι δύο πίνακες ανακτήθηκαν, αλλά όχι το σχέδιο του Κάτσια.

Για την «κλοπή του αιώνα» δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι την είχε κάνει ένας ελαιοχρωματιστής ο οποίος ισχυρίζεται ότι ήταν λάτρης της τέχνης. Ακόμη και μετά την εξιχνίαση, συνιστά μια υπόθεση που γεννά ερωτήματα.

«Όπως και να είχε θα έφευγα με δύο έργα από την Πινακοθήκη. Υπήρξε ένας σχεδιασμός έξι μηνών με κάποιες συχνές επισκέψεις», είπε αρχικά ο δράστης Γιώργος Σαρμαντζόπουλος.