Η είσοδος των private equity funds στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν είναι πια μια εξαιρετική περίπτωση, αλλά μια κανονικότητα που αλλάζει το DNA του αθλήματος. Από το 2021 μέχρι σήμερα, περισσότερα από 22 δισ. ευρώ έχουν επενδυθεί σε ευρωπαϊκούς συλλόγους, ενώ μόνο τα τελευταία δύο χρόνια καταγράφηκαν 19 αλλαγές ιδιοκτησίας, οι περισσότερες με τη συμμετοχή επενδυτικών κεφαλαίων. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της PitchBook, το 36,5% των ομάδων στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα διαθέτει πλέον εξωτερικό επενδυτή – μια εικόνα που θα φάνταζε αδιανόητη πριν από μία
δεκαετία.
Η μεγάλη συμφωνία της χρονιάς αφορά την Ατλέτικο Μαδρίτης: το αμερικανικό Apollo Global Management, μέσω της Apollo Sports Capital, προχώρησε σε στρατηγική επένδυση στον σύλλογο, σε ένα deal που επαναπροσδιορίζει τις ισορροπίες στην ισπανική αγορά. Ωστόσο, η Ατλέτικο δεν αποτελεί την εξαίρεση. Η μερική εξαγορά του 29% της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τον Τζιμ Ράτκλιφ αποτύπωσε μια αποτίμηση 5,8 δισ. ευρώ, ενώ η συμμετοχή της Silver Lake στη Μάντσεστερ Σίτι βασίστηκε σε αποτίμηση 6,3 δισ. Ευρώ. Η ίδια η Ρεάλ Μαδρίτης εξετάζει πλέον τη μετατροπή σε ανώνυμη εταιρεία, με πιθανή είσοδο επενδυτή έως 10%, καθώς τα έσοδά του ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ ετησίως και η συνολική αξία του εκτιμάται ότι μπορεί να αγγίξει ακόμη και τα 10 δισ. ευρώ.
Το επενδυτικό κύμα δεν περιορίζεται σε αγορές όπως η Ισπανία ή η Premier League. Στο ιταλικό Calcio, δύο ιστορικοί σύλλογοι –η Μίλαν και η Ίντερ– έχουν περάσει στον έλεγχο των RedBird Capital και Oaktree αντίστοιχα. Η RedBird απέκτησε τη Μίλαν το 2022 με αποτίμηση 1,2 δισ. ευρώ, συνεχίζοντας ένα μοτίβο funds που αγοράζουν συλλόγους, αυξάνουν την αξία τους και αποχωρούν με σημαντικές υπεραξίες.
Η στρατηγική των funds έχει επίσης εξελιχθεί. Εκεί όπου κάποτε λειτουργούσαν μόνο ως δανειστές –με εγγυήσεις τα τηλεοπτικά δικαιώματα ή τα γήπεδα– πλέον επιδιώκουν ιδιοκτησία, καθώς βλέπουν ότι οι σύλλογοι μπορούν να προσφέρουν σταθερά έσοδα από εισιτήρια, χορηγίες, εμπορικές δραστηριότητες, αλλά και τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης μέσω νέων εγκαταστάσεων. Το παράδειγμα του Nuevo Bernabéu, που μετατρέπει την έδρα της Ρεάλ σε πολυλειτουργικό κόμβο ψυχαγωγίας, είναι χαρακτηριστικό.
Παράλληλα, αναπτύσσεται ένα νέο μοντέλο: η πολυϊδιοκτησία. Η City Football Group διαθέτει δίκτυο από Μάντσεστερ Σίτι, Τζιρόνα και New York City FC, ενώ η RedBird έχει παρουσία σε Λίβερπουλ και Τουλούζ. Η τάση αυτή, ωστόσο, οδηγεί σε τριγμούς: η UEFA απέκλεισε πρόσφατα την Κρίσταλ Πάλας από το Γιουρόπα Λιγκ λόγω σύγκρουσης συμφερόντων με τον ιδιοκτήτη του Λιόν, Τζον Τέξτορ.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη: το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο παύει να είναι ένας χώρος τοπικών παραγόντων και ρομαντικής ταυτότητας. Μετατρέπεται σε ένα πολύπλευρο επιχειρηματικό περιουσιακό στοιχείο – σε στάδια, media brands, real estate projects και κόμβους ψυχαγωγίας. Για τα funds, αυτό σημαίνει απόδοση και έξοδο σε πέντε ή έξι χρόνια. Για τους φιλάθλους και τις παραδοσιακές δομές, όμως, η αλλαγή είναι βαθιά και ίσως μη αναστρέψιμη.
Το ποδόσφαιρο, όπως το γνωρίζαμε, αλλάζει. Το ερώτημα δεν είναι αν θα το αποδεχτούμε, αλλά πώς θα προσαρμοστούμε σε μια νέα εποχή όπου το παιχνίδι παίζεται πλέον και –ίσως κυρίως– στα γραφεία των επενδυτών.
Πηγή: in.gr
