Επιφυλάξεις εκφράζουν τα μέλη του Ελληνικού Πάνελ Οικονομολόγων του ΚΕΦΙΜ ως προς τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να διατηρήσει ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά τη σταδιακή παύση της χρηματοδότησης μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Ερώτησης του Πάνελ για τον Οκτώβριο
Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αναπτυξιακές ενέσεις για την ελληνική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες. Στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου «Ελλάδα 2.0», προβλέπεται να διοχετευθούν περίπου 36 δισ. ευρώ έως το 2026, εκ των οποίων σχεδόν τα μισά ως επιχορηγήσεις και τα υπόλοιπα ως δάνεια με ευνοϊκούς όρους. Οι πόροι αυτοί συμβάλλουν σε τομείς όπως η ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων και υποδομών, η προώθηση των ΑΠΕ, ο ψηφιακός μετασχηματισμός Δημοσίου και επιχειρηματικού τομέα, αλλά και σε επενδύσεις που συνοδεύονται από κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και τη δικαιοσύνη.
Αναπτυξιακή δυναμική
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ενεργοποίηση των πόρων του Ταμείου έχει προσθέσει περίπου 1 έως 1,5 ποσοστιαία μονάδα στο ΑΕΠ ετησίως την περίοδο 2022–2024. Ωστόσο, καθώς η αξιοποίηση των πόρων σταδιακά ολοκληρώνεται έως το 2026, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η ελληνική οικονομία μπορεί να διατηρήσει την αναπτυξιακή της δυναμική χωρίς αυτή την έκτακτη στήριξη.
Στην ερώτηση του Πάνελ για τον Οκτώβριο απάντησαν συνολικά 18 Ελληνίδες και Έλληνες οικονομολόγοι: Το 23% εκτιμά πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις για διατήρηση ικανοποιητικών ρυθμών ανάπτυξης και μετά την ολοκλήρωση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, το 44% διαφωνεί, ενώ το 33% βρίσκεται σε ουδέτερη θέση.
Τουρισμός και υψηλό κόστος ενέργειας
Στα επεξηγηματικά τους σχόλια, τα οποία είναι πλήρως διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του ΚΕΦΙΜ, τα μέλη του Πάνελ επισημαίνουν ότι παρά το σημαντικό αποτύπωμα του Ταμείου, το παραγωγικό μοντέλο της χώρας παραμένει κατά βάση εξαρτημένο από τον τουρισμό. Παράλληλα, το υψηλό κόστος ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η γραφειοκρατία, οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης και το ύψος των εισφορών αποτελούν σημαντικά εμπόδια για επενδύσεις.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η υλοποίηση βαθύτερων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων κρίνεται αναγκαία για τη διατήρηση μιας σταθερής και βιώσιμης πορείας ανάπτυξης μετά τη λήξη των πόρων του Ταμείου.
