Ο λιγνίτης πέθανε, ζήτω οι υδρογονάνθρακες…

Δεν είναι και ιδιαίτερα μακρινό το 2019 όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας μόλις αναλάβει πρωθυπουργός, κήρυττε το τέλος του λιγνίτη και την ανακήρυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ως τον νέο «βασιλιά» του εγχώριου ενεργειακού μίγματος.

Ο Μητσοτάκης έσπευσε να φανεί βασιλικότερος του βασιλέως… δηλαδή να προηγηθεί όλης της Ευρώπης στην τότε εκστρατεία της ανάπτυξης των τεχνολογιών των φωτοβολταϊκών και των αιολικών πάρκων.

Βλέπετε, την εποχή εκείνη όλη η Ευρώπη ζούσε τη φρενίτιδα του Green Deal και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός λίγων ημερών, ήθελε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των κρατών – μελών αλλά και να κερδίσει και το «πράσινο» κοινό (περιβαλλοντικές οργανώσεις, ομάδες πολιτών υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος).

Η μετάβαση στις ΑΠΕ, αν μη τι άλλο είναι μία ορθή επιλογή, ωστόσο ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ούτε οι υπόλοιποι αρχηγοί των κρατών και πολύ περισσότερο ούτε και οι Βρυξέλλες άκουγαν τις φωνές, τις παρατηρήσεις και τις τοποθετήσεις επιχειρηματιών και άλλων επιστημόνων για τις σοβαρές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει η αποκήρυξη των ορυκτών καυσίμων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν, με δηλώσεις και με ομιλίες του, σχεδόν αναθεμάτιζε… τα ορυκτά καύσιμα, ενώ την ίδια περίοδο μία μεγάλη πολυεθνική στο upstream η γαλλική TotalEngies όπως και η επίσης ευρωπαϊκή Repsol αποχωρούσαν από τα blocks τα οποία είχαν μισθώσει για έρευνες υδρογονανθράκων στην Ελλάδα.

Ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός ούτε οι Βρυξέλλες είχαν αντιληφθεί το ρίσκο των αποφάσεων τους ακόμα και όταν το Κρεμλίνο έκλεινε τις στρόφιγγες του ρωσικού αερίου, από το οποίο ήταν εξαρτημένη όλη η Ευρώπη. Είχε προηγηθεί η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση ξεσπούσε σαρώνοντας όλη τη Γηραιά Ήπειρο… Και οι ΑΠΕ από μόνες τους, χωρίς την αποθήκευση ενέργειας και χωρίς επαρκή δίκτυα δεν αρκούσαν, ούτε αρκούν, για την ενεργειακή ανεξαρτησία…

Οι εξελίξεις με το ενδιαφέρον αμερικανικών κολοσσών για το ελληνικό upstream και την προώθηση του αμερικανικού LNG, ακολούθησαν μετά από μία ρητορική του πρωθυπουργού για την ανάγκη αξιοποίησης των κοιτασμάτων και της μετατροπής της χώρας σε ενεργειακό κόμβο. Πριν από λίγα χρόνια ο ίδιος δεν έκανε καμία αναφορά για τους υδρογονάνθρακες. Πλέον δεν μιλά για τις ΑΠΕ και την πράσινη μετάβαση.

Η πολιτική «κωλοτούμπα» του πρωθυπουργού αλλά και των υπολοίπων πάλαι ποτέ υπέρμαχων των ΑΠΕ ευρωπαίων ηγετών, μόνο αξιοπιστία δεν αποπνέει. Μοιάζει με το γνωστό «ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς…» Εν προκειμένω: «Ο λιγνίτης πέθανε, ζήτω οι υδρογονάνθρακες…»

Και η ενεργειακή ασφάλεια δεν ενδείκνυται για μικροπολιτικές σκοπιμότητες και επικοινωνιακές πομφόλυγες… Απαιτεί σοβαρό και στρατηγικό σχεδιασμό. Και οι κινήσεις των ευρωπαίων ηγετών αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού που οδηγούν στον ασφυκτικό εναγκαλισμό από το αμερικανικό φυσικό αέριο δεν διασφαλίζει την ενεργειακή επάρκεια και τη διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού της Ε.Ε. Οδηγούν από το ένα μονοπώλιο (ρωσικό) σε ένα άλλο μονοπώλιο (αμερικανικό) με ό,τι αυτό συνεπάγεται… οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά…