Τι νόημα έχουν οι γνώμες των τεχνοκρατών εάν δεν εισακούγονται;
Πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια, στην Έκθεση Πισσαρίδη διαπρεπείς οικονομολόγοι υπογράμμιζαν ότι η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα στον τομέα της αγροδιατροφής.
Πλεονεκτήματα που πηγάζουν από την ποικιλομορφία της χώρας και την ευρεία γκάμα γεωργικών ειδών, τις ευνοϊκές συνθήκες του φυσικού περιβάλλοντος, ιδίως στις πεδινές περιοχές, την ποιότητα και τη θρεπτική αξία ενός πλούσιου φάσματος αγροτικών προϊόντων – από τις ελιές και το σταφύλι έως τα όσπρια και τα εσπεριδοειδή – καθώς και στις διατροφικές παραδόσεις που αναγνωρίζονται διεθνώς.
Οι συντάκτες της Έκθεσης τόνιζαν ακόμη ότι τα πλεονεκτήματα αυτά δεν έχουν αξιοποιηθεί επαρκώς λόγω σημαντικών και χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών, με κυριότερες: τη μεγάλη εξάρτηση από επιδοτήσεις, τις κατακερματισμένες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, τη χαμηλή παραγωγικότητα, την αναποτελεσματική οργάνωση, τη χαμηλή ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και εξοπλισμού, την ανεπαρκή επαγγελματική εκπαίδευση, το χαμηλό επίπεδο έρευνας και ανάπτυξης και την ελλιπή προώθηση και branding των εγχώριων προϊόντων.
Στη συνέχεια έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας ότι η υψηλή εξάρτηση από επιδοτήσεις, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτές προέρχονται κατά βάση από κοινοτικούς πόρους, αποτελεί σημαντική δομική αδυναμία του εγχώριου τομέα, ειδικά εάν ληφθεί υπ’ όψιν και η στρατηγική για «εξωτερική σύγκλιση» που υπάρχει στη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, με βάση την οποία τα κονδύλια για χώρες όπως η Ελλάδα που λαμβάνουν υψηλότερες επιδοτήσεις ανά εκτάριο θα μειώνονται διαχρονικά.
Η χαμηλή παραγωγικότητα έχει ως αποτέλεσμα και πολύ χαμηλό εισόδημα από παραγωγικές διαδικασίες για τα αγροτικά νοικοκυριά και αυξημένη ανάγκη για στήριξη των εκμεταλλεύσεων με επιδοτήσεις.
Τέλος, πρότειναν συγκεκριμένες δράσεις: μεγέθυνση των εκμεταλλεύσεων με οικονομικά κίνητρα για συμμετοχή σε συνεργατικά σχήματα (επιχειρηματικές ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμοί) και για αυξημένη καθετοποίηση της αγροτικής παραγωγής, εκσυγχρονισμό των εκμεταλλεύσεων, βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού, ενίσχυση της συνεργασίας με πανεπιστήμια και την ερευνητική κοινότητα και εισαγωγή καινοτομιών.
Για το πόσο αξιοποιήθηκαν οι προτάσεις αυτές μιλούν τα γεγονότα. Κι ενώ το «manual» για την αναγέννηση του πρωτογενούς τομέα υπάρχει εδώ και πέντε χρόνια, ο πρωτογενής τομέας παρέμεινε σε παρατεταμένη και ιδιότυπη αγρανάπαυση που καλλιέργησε την υποβάθμισή του.
Μαθαίνουμε τώρα ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει τη δημιουργία επιτροπής στη Βουλή με διακομματικό προεδρείο «για να καταλήξουμε σε ένα σχέδιο με ευρύτερη συναίνεση για την πλήρη αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα». Πώς το λέει το παλιό ρητό; Αν θέλεις να μη γίνει τίποτα, φτιάξε μια επιτροπή.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (ΟΤ) – ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
