Το μπλακάουτ στο Internet ως ηχηρό καμπανάκι

Η κατάρρευση πολλών ιστοσελίδων το πρωί της Τρίτης – με άμεσα εμπλεκόμενη την Fastly, μία εταιρεία που ασχολείται με αυτό που πλέον αποκαλείται CDN (content delivery network) – είναι μία υπενθύμιση για εκείνους που διατηρούν τις ζωές τους στο cloud, σαν κομμάτια ενός παζλ που μπορεί ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει. Και σε αντίθεση με τις τράπεζες, εδώ υπάρχει ελάχιστη κυβερνητική επιτήρηση και δεν υπάρχει ο δρόμος της επιστροφής, άρα θα πρέπει οι χρήστες να γνωρίζουν ότι η «άμεση διαδικτυακή ικανοποίηση» δεν είναι εγγυημένη.

Στις ιστοσελίδες που κατέρρευσαν περιλαμβάνονται αυτές της βρετανικής κυβέρνησης και των New York Times, οι οποίες δεν ήταν προσβάσιμες για τουλάχιστον μία ώρα. Άλλα sites που επηρεάστηκαν ήταν τα Reddit και Spotify. Υπεύθυνος για όλα αυτά ήταν μία μικρή «βλάβη» στη Fastly, μία εταιρεία με αξία 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ένα δίκτυο servers που βοηθούν τα sites με υψηλή επισκεψιμότητα να μπορούν να μετακινούν περιεχόμενο εντός του Διαδικτύου. Με απλά λόγια, φέρνει τα δεδομένα εγγύτερα στους τελικούς χρήστες, αποφεύγοντας την «ιντερνετική κίνηση», την συμφόρηση και βελτιώνει την ασφάλεια.

Η Fastly δεν είναι μία εταιρεία που το όνομά της είναι γνωστό στο ευρύ κοινό. Όπως συμβαίνει με τα συστήματα ηλεκτρονικών πληρωμών, τις φυσικές υποδομές και όλα τα υπόλοιπα που υποστηρίζουν ένα τραπεζικό δίκτυο, οι καταναλωτές σπάνια χρειάζεται να καταλάβουν την πολυπλοκότητα που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια. Όσα χρειάζεται να ξέρουν είναι ότι υπάρχει ρευστό στο κοντινό ATM – δεν χρειάζεται να ταξιδέψουν μέχρι το θησαυροφυλάκιο της τράπεζας για να πάρουν τα λεφτά τους.

Η μεγάλη διαφορά ωστόσο είναι η ρύθμιση. Οι αρχές δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για τις τράπεζες, μήπως χάσουν τα λεφτά των πελατών τους και επειδή εάν οι οικονομικοί κολοσσοί γίνουν «πολύ μεγάλοι για να καταρρεύσουν», οι κυβερνήσεις θα καταλήξουν με έναν μεγάλο πονοκέφαλο. Η ασφάλεια των καταθέσεων υπάρχει γιατί οι κοινωνίες έχουν αποφασίσει ότι οι καταναλωτές δεν αναμένεται να κατανοήσουν τις αποχρώσεις των κλασματικών τραπεζικών αποθεματικών, όπου οι καταθέσεις ενδέχεται να μην είναι εκεί που ο αποταμιευτής πιστεύει ότι είναι.

Αυτά δεν φαίνεται να ισχύουν για το Διαδίκτυο, μία ανεπίσημη, αμοιβαία επωφελής συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων, κυβερνήσεων και άλλων. Τις περισσότερες φορές αυτό το σχήμα δουλεύει αξιοσημείωτα αποδοτικά. Όπου υπάρχουν σημεία συμφόρησης, εταιρείες όπως η Fastly εμφανίζονται για να χαλαρώσουν την πίεση. Αλλά οι κυβερνήσεις δεν επιβάλλουν την εκπλήρωση των υποσχέσεων στο 99,999% ή διορθώνουν λανθασμένα link σε πραγματικό χρόνο. Εάν οι χρήστες χρειάζονται πρόσθετη αξιοπιστία θα πρέπει να πληρώσουν περισσότερα ή να δημιουργήσουν κρίσιμες υποδομές μόνοι τους.

Η κατάρρευση της Fastly ήταν ένα σκληρό μάθημα. Άλλα προβλήματα σχετικά με το Internet, συμπεριλαμβανομένων των χακαρισμάτων με πραγματικό αντίκτυπο όπως η παύση λειτουργίας της Colonial Pipeline στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ τον περασμένο μήνα, μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα. Αν μη τι άλλο, ωστόσο, είναι ένα «σκούντημα» για τους καταναλωτές να μην επαναπαύονται με τη διαρκή διαθεσιμότητα του Internet και να είναι έτοιμοι να μεταβούν σε μία πιο «αργή» ζωή. Πολύ χειρότερα, πρόκειται για ένα αδύνατο σύστημα που οι χρήστες πιστεύουν ότι είναι τέλειο.