Tο 2021 χρονιά της Ιταλίας χάρη στον Ντράγκι

H πανδημία υπό έλεγχο, η οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Ένα χρόνο μετά τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς του κορωνοϊού, το 2021 μοιάζει να είναι η χρονιά της Ιταλίας. Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα κατάφερε την χρονιά που τελειώνει να κατακτήσει το Euro, αλλά και το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. H ανάκαμψη της Ιταλίας φέρει την υπογραφή του πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. Ο 74χρονος πολιτικός χάρισε στους Ιταλούς αισιοδοξία δίνοντάς τους προοπτική εξόδου από την οικονομική, αλλά και την πανδημική κρίση.

«Ο ρόλος του Μάριο Ντράγκι είναι καθοριστικός, μιας και διαθέτει οξυδέρκεια, όραμα, ρεαλισμό και βρίσκεται σε εποικοδομητικό διάλογο με τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ», διαπιστώνει ο κορυφαίος μόδιστρος Τζιόρτζιο Αρμάνι στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων (dpa): «Επιτέλους η χώρα μας κάνει καλή εμφάνιση (bella figura)», τονίζει ο 87χρονος σχεδιαστής, ο οποίος ξέρει αδιαμφισβήτητα από…καλές εμφανίσεις.

Η Ιταλία ανακτά χαμένο έδαφος και εντείνει την επιρροή της

Όταν στις αρχές του 2021 ο Μάριο Ντράγκι αναλάμβανε τα ηνία της χώρας σχηματίζοντας μια κυβέρνηση τεχνοκρατών βρέθηκε ταυτόχρονα αντιμέτωπος με δύο κορυφαίες προκλήσεις: τη διαχείριση της πανδημίας και την οικονομική κρίση. Και σαν να μην έφθαναν αυτά η νέα κυβέρνηση καλούνταν με την προεδρία της ομάδας των G20 να κατευθύνει τις 20 ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και τη διαχείριση της κρίσης στο Αφγανιστάν μετά την πολιτική ανατροπή στην Καμπούλ.

«Η φωνή της Ιταλίας ενισχύθηκε σε διεθνές επίπεδο, διότι ο Μάριο Ντράγκι ήταν μια έμπειρη και καλά δικτυωμένη πολιτική προσωπικότητα όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία», εκτιμά ο Νίνο Γκαλέτι, επικεφαλής της παραρτήματος του γερμανικού πολιτικού ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ στη Ρώμη. Τέλη Νοεμβρίου ο ιταλός πρωθυπουργός και ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν υπέγραψαν στη Ρώμη σημαντική διμερή συμφωνία, συγκρίσιμη με την γαλλογερμανική Συνθήκη των Ηλυσίων του 1963 που υπεγράφη τότε μεταξύ Αντενάουερ και ντε Γκωλ. Από ότι όλα δείχνουν η Ιταλία ανακτά χαμένο έδαφος, εντείνει τη διεθνή επιρροή της και προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ, Γαλλία και Γερμανία.

«Ο Μάριο Ντράγκι είναι τεχνοκράτης και όχι πολιτικός που κινείται με βάση τις επόμενες εκλογές», εκτιμά ο Νίνο Γκαλέτι: «Ο πρωθυπουργός μιλά ξεκάθαρα, χαράσσει πορεία και δεν αφήνει περιθώρια για ατέρμονες συζητήσεις, ούτε υποχρεούται να λάβει υπόψιν κομματικά στελέχη, κομματικές στρατηγικές ή κυβερνητικούς εταίρους».

Σπάνια πολιτικός είχε τέτοια υπερκομματική στήριξη

Η στρατηγική του, κυρίως στο μέτωπο της πανδημίας, απεδείχθη επιτυχής. Την ώρα που άλλες χώρες αμφιταλαντεύονταν για ενδεχόμενα μέτρα, η Ρώμη καθιστούσε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό στο χώρο εργασίας και τη χρήση προστατευτικής μάσκας στα μέσα μεταφοράς. Όταν σε Γερμανία και Αυστρία μαινόταν το τέταρτο κύμα της πανδημίας, στην Ιταλία η κατάσταση βρισκόταν υπό έλεγχο και η χώρα δεχόταν ακόμα και ασθενείς από το εξωτερικό. Ο ειδικός σε οικονομικά ζητήματα Μάριο Ντράγκι γνώριζε πως να διαθέσει τα δισεκατομμύρια από το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης. Μαζί με πόρους από τα δημόσια ταμεία η Ρώμη έχει στη διάθεσή της περισσότερα από 222 δισεκατομμύρια ευρώ για να προωθήσει την ψηφιοποίηση, να ενισχύσει τις υποδομές και να επιταχύνει την οικολογική στροφή της Ιταλίας.

Το ιταλικό ΑΕΠ αναμένεται φέτος να αυξηθεί κατά 6%, εκτιμούν ειδικοί. Την ίδια ώρα οι εξαγωγές βρίσκονται σε τροχιά ανόδου: «Ο Μάριο Ντράγκι εφαρμόζει την πολιτική του με σοβαρότητα, τοποθέτησε τεχνοκράτες σε νευραλγικές θέσεις της κυβέρνησης και έχει εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη των Βρυξελλών», τονίζει ο Γεργκ Μπουκ, επικεφαλής του γερμανο-ιταλικού εμπορικού επιμελητηρίου (AHK).

Στις δημοσκοπήσεις οι Ιταλοί δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι από τον Ντράγκι ως πρωθυπουργό. Δεν αποτελεί συνεπώς έκπληξη ότι πολλοί βλέπουν στο πρόσωπό του τον επόμενο πρόεδρο της Ιταλίας. Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου θα πραγματοποιηθούν αρχές του 2022. Αυτό όμως θα σήμαινε ότι ο Ντράγκι θα έπρεπε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός, κάτι που δεν θα επιθυμούσαν, τουλάχιστον σε αυτή την χρονική περίοδο, σχεδόν όλα τα κόμματα είτε αριστερά, είτε δεξιά. Σπάνια ένας πολιτικός στην Ιταλία είχε τέτοια στήριξη από όλο το πολιτικό φάσμα.

ΠΗΓΗ: Deutsche Welle