Η «γενιά των περικοπών» στην Ελλάδα – Στο τέλος μένουν οι… λογαριασμοί

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα θεωρητικά έχει παρέλθει, αλλά οι συνέπειες παραμένουν. Σε μία σειρά ρεπορτάζ με τίτλο «Europe Talks» η ηλεκτρονική έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας Die Zeit δίνει τον λόγο σε σύγχρονους Ευρωπαίους, για να εκφράσουν τις προσδοκίες τους ή και τις αγωνίες τους για το μέλλον.

Το τελευταίο ρεπορτάζ διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη.

«Η Έλενα Πασιαλή είχε μόλις γεννηθεί, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέγραφε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ», διαβάζουμε. «Ήταν 21 ετών όταν η χώρα καθιέρωσε το ευρώ, 32 όταν ξέσπασε η κρίση και 37 όταν έχασε την εμπιστοσύνη της στη Δημοκρατία. Σήμερα είναι 43 ετών και ζει με τον σύζυγό της, τον Μάκη, και τα δύο παιδιά τους, σε διαμέρισμα τριών δωματίων στην Άνω Ηλιούπολη, προάστειο της Θεσσαλονίκης. Στον επάνω όροφο μένουν οι γονείς της με την αδερφή της και τα δύο παιδιά της. Τις καθημερινές η Έλενα Πασιαλή εργάζεται ως καθαρίστρια, το Σαββατοκύριακο ως καθηγήτρια Αγγλικών. Τις αρέσουν η μουσική, τα βιβλία, τα γλυκά. Θα ήθελε να μάθει να πλέκει, αλλά ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει. ΄Κάπως πρέπει να πληρωθούν και οι λογαριασμοί’, λέει».

Για τον γερμανό δημοσιογράφο «η Πασιαλή είναι ‘απηυδισμένη από την πολιτική’, όπως θα έλεγαν οι πολιτικοί και οι κοινωνιολόγοι. Αισθάνεται ότι την έχουν εγκαταλείψει οι πολιτικοί στην Ελλάδα, αλλά και η ΕΕ. Δεν πιστεύει σε αυτά που μεταδίδουν τα μέσα ενημέρωσης. Και δεν θα ψήφιζε, λέει, τον σημερινό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ‘ακόμη κι αν ήταν ο τελευταίος πολιτικός επί γης’. Σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ οι πολίτες δεν είναι τόσο απηυδισμένοι από τη Δημοκρατία. Σε έρευνα του Pew Research Center οι τρεις στους τέσσερις ερωτηθέντες δηλώνουν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι με την κατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα».

«Η μέρα της, λέει η Έλενα Πασιαλή, ξεκινάει λίγο πριν τις επτά το πρωί. Έχει περάσει μιάμιση ώρα από τότε που ο σύζυγός της, ο Μάκης, φεύγει από το σπίτι για να προμηθεύσει με τραπεζομάντηλα, σερβίτσια και χαρτοπετσέτες τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία της περιοχής. Οι δουλειές δεν πάνε καλά, λέει, και με την πανδημία πάνε ακόμα χειρότερα. Μόλις φεύγουν τα παιδιά πίνει τον πρώτο καφέ της ημέρας. Στη συνέχεια πηγαίνει για ψώνια, φτιάχνει τα κρεβάτια, κατεβάζει τα σκουπίδια, αρχίζει να μαγειρεύει. Κοτόπουλο με πατάτες, κεφτεδάκια, μακαρονάδα, σπιτική πίτσα καμιά φορά. Λίγο πριν τις δύο πηγαίνει στη δουλειά με το λεωφορείο. Καθαρίζει γραφεία, κουζίνες, τουαλέτες, διαδρόμους σε ένα διυλιστήριο. Επτά ώρες χωρίς διάλειμμα. Στις καλές μέρες φεύγει στις εννιάμιση το βράδυ. ‘Είναι κουραστικό’, λέει η Ελένη Πασιαλή. ‘Μάλλον δεν είναι όπως το περίμενα, αλλά έχει και καλές πλευρές, είμαι αφεντικό του εαυτού μου, κανείς δεν μου λέει τι πρέπει να κάνω’. Η μητέρα της, που δουλεύει για την ίδια εταιρία καθαρισμού, είχε μεσολαβήσει για να πάρει τη δουλειά. Το ωρομίσθιο είναι λιγότερο από πέντε ευρώ, αλλά τουλάχιστον δουλεύει κάθε μέρα. Και δόξα τω Θεώ, λέει, που έχει και την άλλη δουλειά ως καθηγήτρια Αγγλικών, από μίαμιση ώρα το Σάββατο και την Κυριακή. ΄Τα λεφτά δεν είναι καλά, αλλά αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένη όταν βλέπω τα παιδιά να κάνουν προόδους’, λέει και καταπνίγει ένα χαμόγελο. Μένει τίποτα στο τέλος του μήνα; ‘Το μόνο που μένει είναι οι λογαριασμοί…’».

Πηγή: Deutsche Welle