Η διάσωση του ντόπιου πρόβατου αξίζει περισσότερο από τις… «πέτρες» του Μακρυγιάννη!

Όταν πρωτοείδα την πρώτη φωτογραφία στο άρθρο του Γιώργου Μπαμπάνη που αναρτήθηκε στη φιλόξενη ποιοτική Ομάδα “Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου” πριν από μερικές μέρες νόμισα ότι είναι μια φαντασμαγορική πύλη σε κάποια χώρα του λυκόφωτος.

Όταν διάβασα το κείμενο  διαπίστωσα ότι είναι το “χάσμα” των αρμών των ισόδομων τεράστιων λίθων του υπό κατάρρευση εμβληματικού πύργου στην αρχαία ακρόπολη της Παλαιομάνινας. Πρόκειται για τον πύργο για τον οποίο έχει εγκαίρως προειδοποιήσει ο επικεφαλής των πάλαι ποτέ ανασκαφών στην Παλαιομάνινα καθηγητής Βασίλης Λαμπρινουδάκης κοστολογώντας μάλιστα και το έργο διάσωσής του (50.000 ευρώ).

Οι χαραμάδες του πύργου που προειδοποιούν για κατάρρευση

Αν έβλεπε το “χάσμα” αυτό ο στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης  θα κραύγαζε  για μιαν ακόμα φορά: “Μωρέ γι΄ αυτές τις πέτρες πολεμήσαμε”, όπως τότε, όταν είπε στους στρατιώτες του  το πιο ηχηρό μήνυμα για την αξία της πολιτιστικής κληρονομιάς μας:

«Είχα δυο αγάλματα» «περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε».

O εμβληματικός πύργος ακόμα όρθιος (Γιώργος Μπαμπάνης)

Κι αυτό μήνυμα για το αρχαίο ελληνικό πνεύμα το άκουσε και η σημερινή υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη όταν επισκέφθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 2020  την Έκθεση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η οποία είχε ως ουσιαστικό μότο τη φράση αυτή, δηλαδή “Δι΄ αυτά πολεμήσαμεν… Αρχαιότητες και Ελληνική Επανάσταση”. Και, φυσικά, η κυρία Μενδώνη ήλθε, είδε και απήλθε, προφανώς χωρίς να γίνει μοναδικός στόχος της η μέριμνα για να σωθούν αυτές οι “πέτρες” του Μακρυγιάννη, πάνω στις οποίες  θεμελιώθηκε το ελληνικό κράτος και λάτρεψαν και οι περιηγητές  και οι φιλέλληνες .

Επίσης, αν έβλεπε αυτή την “πύλη” ανάμεσα στις “πέτρες” του εμβληματικού πύργου της αρχαίας πόλης της Παλαιομάνινας ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός  θα ανέκραζε, παραλλάσσοντας τον γνωστό στίχο του στο ποίημα “Εις τον θάνατον κυρίας Αγγλίδας”, δηλαδή “το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ’ άνθη”, σε “το χάσμα π΄ άνοιξε ο καιρός  κι ευθύς εγιόμισ΄ άγη”. Επίσης, θα άλλαζε και τον τίτλο του ποιήματος σε “Εις τον θάνατον κυρίας Ελλάδος”!!!

Η γωνία του εμβληματικού πύργου που ακόμα παλεύει να μείνειος όρθιος (Γιώργος Μπαμπάνης)

1,1 δισ. ευρώ για αγροτικές επιδοτήσεις

Ξέρω ότι με αυτήν την εισαγωγή σάς έκανα την καρδιά περιβόλι. Αλλά, θα με δικαιολογήσετε αν σας αναφέρω ότι για το ελληνικό κράτος, το οποίο θεμελιώθηκε πάνω σε αυτές  τις “πέτρες”, η διατήρηση της ντόπιας αγελάδας, της αυτόχθονης γίδας και πρόβατου και του γηγενούς αλόγου αξίζει εκατομμυρία ευρώ. Ήδη, από τις 17 Δεκεμβρίου έως τις 30 Δεκεμβρίου του 2021 ο Οργανισμός  Πληρωμών (μόνο) και Ελέγχου (τάχα) Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού (τάχα) και Εγγυήσεων (τάχα) ή ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως λέγεται, διέθεσε στο πλαίσιο του Μέτρου “Γενετικοί Πόροι στην κτηνοτροφία”, δηλαδή για τον σκοπό αυτό 140.000 περίπου ευρώ. Πρόκειται για επιδοτήσεις ανά ζώο που ανήκει σε «αρχέγονη φυλή». Συγκεκριμένα,   τα ζώα που ανήκουν σε ντόπιες φυλές επιδοτούνται ως εξής: Βοοειδή, έως 40 ευρώ το ζώο ανά έτος, γίδες και πρόβατα έως 22 ευρώ, χοίροι έως 100 ευρώ, άλογα έως 200 ευρώ. Στις φυλές που ενισχύονται, περιλαμβάνονται τα πρόβατα Κατσικά, η Φριζάρτα, τα ορεινά Ηπείρου στα πρόβατα, καθώς και το άλογο της Πίνδου. Επίσης,  στο πλαίσιο του Μέτρου 13 “Ενίσχυση περιοχών που αντιμετωπίζουν φυσικά ή άλλα ειδικά μειονεκτήματα” (τρέχα γύρευε) άλλα 340.000 περίπου ευρώ.

Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά τα ποσά (1,1 δισ. ευρώ) που κατατέθηκαν μέσα σε 13 μέρες  στους τραπεζικούς λογαριασμούς 600.000 δικαιούχων αγροτών και κτηνοτρόφων (οι φορολογούμενοι που ασκούν αγροτική δραστηριότητα και υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις ανέρχονται περίπου σε… 310.000!) προέρχονται κυρίως από κοινοτικούς πόρους και, σίγουρα, ένα μέρος θα πηγαίνουν σε πραγματικούς και όχι “μαϊμού” δικαιούχους!

Από την άλλη όμως μεριά, και οι “πέτρες” πρέπει να διασωθούν, να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν, καθώς η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί μία σημαντική πρώτη ύλη για ανάπτυξη και αύξηση του εισοδήματος, σε αντίθεση με τον πρωτογενή τομέα του οποίου η συμβολή στη διαμόρφωση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος είναι πενιχρότατη (πριν από μερικές δεκαετίες  συνέβαλλε κατά 20%!) , ενώ στη συγκέντρωση άμεσων  φόρων δεν ξεπερνά τα 250 εκατ. ευρώ!

579 δισ. ευρώ ετησίως για το Ταμείο προσωπικού ΔΕΗ και άλλα 28 δισ. για διάφορους άλλους!!!

Αλλά, πέρα από την αναγκαία αυτή στήριξη των εναπομεινάντων και ασκούντων πραγματική αγροτική δραστηριότητα Ελλήνων κατοίκων της υπαίθρου, ένα τεράστιο ποσό,  περίπου 30 δισ. ευρώ από το συνολικό ποσό φορολογικών εσόδων 45 δισ. ευρώ περίπου, διατίθεται με τη μορφή μεταβιβάσεων σε δεκάδες άλλους τομείς, όπως (με στοιχεία του 2021): σε νοσοκομεία 1,7 δισ. ευρώ, στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης άλλα 2,7 δισ. ευρώ, στους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης (συντάξεις, άνεργοι, υγεία, προνοιακά επιδόματα κλπ) άλλα 21,6 δισ. ευρώ και άλλα 579 εκατ. ευρώ ετησίως για μια περίεργη περίπτωση που στον προϋπολογισμό αναγράφεται ως “αντιπαροχή έναντι ενσωματωμένης  στη ΔΕΗ περιουσίας των Ταμείων Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ”, που καταβάλλονται από τους φορολογούμενους ήδη από τη δεκαετία του 1980 και που στην αρχή ανερχόταν στα 700 εκατ. ευρώ!!! Ας μας εξηγήσει, επιτέλους, κάποιος τι σημαίνει το τεράστιο αυτό κονδύλι που διατίθεται από τους φορολογουμένους!

Πού να περισσέψουν, λοιπόν, ύστερα από όλα αυτά 50.000 ευρώ για τη διαάσωση του πύργου ή μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για ανασκαφές και έρευνες. Έτσι, όλες οι ελπίδες εναποτίθενται πια στις… έντονες βροχές!