«Η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια ναρκοθετούν την ελληνική αμπελουργία και οδηγούν τους αμπελουργούς σε απόγνωση». Αυτό ήταν το συμπέρασμα της πανελλήνιας Σύσκεψης των Οινοποιητικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων που διοργάνωσε η ΚΕΟΣΟΕ στις 18 Ιανουαρίου του 2022 μέσω τηλεδιάσκεψης.
Στη διάρκεια της εισήγησής του ο πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ Χρήστος Μάρκου, τόνισε ότι ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας του αμπελοοινικού κλάδου της χώρας δέχεται ένα νέο καθοριστικό πλήγμα, μετά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των μνημονίων, της επιβολής του ΕΦΚ στο κρασί και της πανδημίας του κοροναϊού, μέσω του κύματος των ανατιμήσεων στα λιπάσματα, στα φυτοφάρμακα, στα καύσιμα, στα υλικά συσκευασίας και στο κόστος διακίνησης, σαν αποτέλεσμα της ενεργειακής κρίσης.
Συγκεκριμένα παρέθεσε απολογιστικά στοιχεία ανατιμήσεων διαχρονικά, για το 2016, το 2020 και το 2021, για τα κυρίως χρησιμοποιούμενα λιπάσματα και φυτοφάρμακα στις διάφορες φάσεις της καλλιέργειας, τα οποία καταδεικνύουν αύξηση των τιμών αγοράς τους από τον παραγωγό από 48% έως 180%, καθώς και για την αύξηση των συντελεστών ενέργειας (καύσιμα, ηλεκτρισμό) σε ποσοστό 28,5% και 45% αντίστοιχα.
Αν συγκριθούν οι ανατιμήσεις στα φυτοφάρμακα και λιπάσματα (48%-180%) και στην ενέργεια (28,5%-45%) με τις τιμές σταφυλιών και οίνου, που βρίσκονται κάτω από τα επίπεδα του 2019 διαπιστώνεται επί της ουσίας μηδενικό αμπελουργικό εισόδημα και αναστολή κάθε καλλιεργητικής φροντίδας.
Η αλγεινή αυτή κατάσταση όχι μόνο επιβεβαιώθηκε αλλά και ενισχύθηκε από τις παρεμβάσεις των συμμετεχόντων προέδρων των οινοποιητικών συνεταιρισμών οι οποίοι μεταφέροντας το κλίμα της αγοράς οίνου, επικεντρώθηκαν στο ότι ένα από τα κύρια κανάλια της, αυτό της εστίασης, ουσιαστικά δεν λειτούργησε ποτέ, ενώ στο λιανικό εμπόριο s/m, η εορταστική αγορά ήταν υποτονική, εξαιτίας της φοβικής πλέον συμπεριφοράς των καταναλωτών. Οι πρόεδροι των οινοποιητικών συνεταιρισμών, θεωρούν ότι ο αμπελοοινικός κλάδος βρίσκεται σε βαθιά κρίση, κρίση που οδηγεί εν τέλει σε χρεωκοπία.
Ειδικά για τους συνεταιρισμούς διαπιστώθηκε, ότι δραστηριοποιούνται σε ένα τεχνηέντως αρνητικό για τη συνεταιριστική ιδέα περιβάλλον, που διαχρονικά τους αποδυναμώνει συστηματικά, καθιστώντας και τους υγιείς συνεταιρισμούς, μη βιώσιμους και έρμαια των ασφυκτικών και μη ρεαλιστικών όρων των funds-εισπρακτικών εταιρειών, που τους «κατασπαράσσουν» επιβουλευόμενοι την ακίνητη περιουσία τους και μόνο.
Μάλιστα επισήμαναν ότι ενώ διεθνώς οι συνεταιρισμοί αποτελούν το κύριο εργαλείο άσκησης αγροτικής πολιτικής, στην Ελλάδα, παρά τις ρηματικές υπέρ των συνεταιρισμών διατυπώσεις από όλες τις κυβερνήσεις, οι χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες του αγροτικού τομέα, η ασυδοσία λόγω της ανυπαρξίας ελέγχων και η υποστελέχωση των κρατικών υπηρεσιών, τους ωθούν με μαθηματική βεβαιότητα στην εξαφάνισή τους.
Σε μία ύστατη προσπάθεια για την ανακοπή αυτής της καταστροφικής πορείας, οι οινοποιητικοί συνεταιρισμοί ζητούν να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, όπως:
- την μετάταξη των λιπασμάτων και των φυτοφαρμάκων στο χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ,
- τον αυστηρό έλεγχο της αγοράς τους, καθώς και της αγοράς οίνου,
- την ένταξη της αμπελοκαλλιέργειας στις ενισχύσεις λόγω της covid-19, αφού για δύο συνεχείς χρονιές είναι ζημιογόνα και
- την ενεργοποίηση των εκτάκτων μέτρων στον αμπελοοινικό τομέα (απόσταξη – πράσινο τρύγο – αποθεματοποίηση)
