Κυρώσεις, ερωτηματικά και ανάγκη εξηγήσεων

Οι κυρώσεις που έχει επιβάλει η Δύση στη Ρωσία λόγω της εισβολής στην Ουκρανία ειναι, σε αντίθεση με προηγούμενες περιπτώσεις, πραγματικά μεγάλης κλίμακας και ικανές να καταστρέψουν την ρωσική οικονομία. Διότι, βασικά, από όλα όσα παρατηρούμε να γίνονται στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ είναι τα περισσότερο αποτελεσματικά. Ολα τα υπόλοιπα, συζητήσεις δηλ. και δηλώσεις για τις αξίες της δημοκρατίας και για την ανάγκη συντριβης του αυταρχισμού, δεν προσφέρουν ουσιαστικά καμία βοηθεια στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας. Που πραγματικά έχει ανάγκη άμεσης βοήθειας που να οδηγεί στην παύση του πολέμου, είτε άνδρες και οπλισμό είτε κυρώσεις που να υποχρεώσουν την Ρωσία να κάνει πίσω.  Ολα τα άλλα ειναι φιλολογικά και για τις εντυπώσεις. Διότι η Ουκρανίσ ουδέποτε υπήρξε μοντέλο δημοκρατικής και φιλελεύθερης κοινωνίας. Η διαφθορά κυριαρχούσε σχεδόν παντού,  ο τύπος μόνο ελεύθερος δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ενώ οι διώξεις αντιφρονούντων ήσαν πάντα στην καθημερινή ημερήσια διάταξη.

Αυτά βέβαια δεν έδιναν σε κανέναν το δικαίωμα να καταλύσει την ανεξαρτησία της. Ούτε και να της επιβάλει τις θελήσεις του. Γι’ αυτό είναι ένας άδικος πόλεμος που μας αφορά όλους. Ανεξάρτητα από τις αφορμές που δόθηκαν για το ξέσπασμά του. Και που κανείς δεν εδωσε το δικαίωμα στην κυβέρνηση της Ρωσίας να πάρει τα οπλα και να επιχειρήσει να εφαρμόσει το δίκαιο του ισχυρότερου. Σύμφωνα με τις δικές του πάντα αντιλήψεις κι’ εκτιμήσεις. Η Δύση όμως οφείλει να αντιδρά με τρόπο αποτελεσματικό. Που σίγουρα θα προξενήσει και στην ίδια πόνο και δυσκολίες.

Το μόνο πράγμα που θα οδηγούσε την Ρωσία σε αλλαγή πλεύσης και σε παύση των εχθροπραξιών θα ήταν η περικοπή των εσόδων της απο τις εξαγωγές πετρελαίου και αερίου στην Ευρώπη. Διότι  αυτά συντηρούν δημοσιονομικά την ρωσική οικονομία, μια και της επιτρέπουν να συντηρεί υψηλά τις αναγκαίες κοινωνικές παροχές (μισθούς του δημοσίου τομέα και συντάξεις) και την εξασφάλιση ενέργειας (καύσιμα για θέρμανση και κίνηση) για τους πολίτες και τα νοικοκυριά, σε επίπεδα ανεκτά για τις τσέπες τους.

Οταν όμως η Δύση εξαιρεί απο τις κυρώσεις τις δύο ρωσικές τράπεζες (Sberbank και Gazprombank) μέσω των οποίων κυρίως γίνονται οι συναλλαγές σε αέριο αφήνει ουσιαστικά ανέπαφη την ρωσική δημοσιονομική ισορροπία. Κι έτσι μετέχει σε ενα παιχνίδι απύθμενης υποκρισίας. Βέβαια οι ευρωπαικές επιχειρήσεις έχουν ανάγκη την ενέργεια που ερχεται απο την Ρωσία και οι ευρωπαικές κοινωνίες το ρωσικό αέριο για να ζεσταθούν. Κατι που εξηγεί γιατί η Ρωσία επέλεξε αυτή την χρονική περίοδο για να εξαπολύσει την αδικαιολόγητη στρατιωτική της επίθεση. Και που σημαίνει πως υπάρχει σοβαρός στρατηγικός σχεδιασμός πίσω απο την κίνηση αυτή. Μαζί βέβαια και με την συμφωνία με την Κίνα (αγωγός Power of Siberia 2) για διοχέτευση προς τα εκεί του αερίου που δεν θα πήγαινε στην Ευρώπη. Αυτη ομως η επιλογή δεν είναι ακόμη απόλυτα υλοποιήσιμη. Αν το ξέσπασμα της ρωσικής εισβολής γινόταν 2 χρονια αργότερα, η Δύση δεν θα είχε κανένα όπλο στα χέρια της.

Οι ΗΠΑ βέβαια προειδοποιούσαν απο χρόνια για την ανάγκη απεξάρτησης της Ευρώπης απο την Γκαζπρομη κι από τις αλλες ρώσικες ενεργειακές πηγές. Σαν να φοβόντουσαν ένα ενδεχόμενο σαν το σημερινό. Η Ευρώπη όμως αδιαφορούσε. Ειναι έτσι μάλλον ακατανόητο γιατι δεν είχε πεισθεί η Ουκρανική ηγεσία να χαμηλώσει τους τόνους και να μην πιέζει για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Την μόνη αιτία για την οποία η Ρωσία θα κατέφευγε σε πολεμική εμπλοκή. Μετά βεβαια την αναγνώριση απο την Μοσχα των Ντονέτσκ και Λουμπλιάνσκ σαν ανεξαρτήτων πολιτειακών οντοτήτων, απο τα πράγματα η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στην δυτική συμμαχία ειχε ματαιωθεί. Εξ ου και το ακατανόητο και παράξενο της ρωσικής εισβολής!