Η απειλή της κατεδάφισης εξακολουθεί να αιωρείται σε πάνω από 14.000 ακίνητα σε Ρόδο, Κω και Λέρο με συνέπεια 20.000 ιδιοκτήτες να κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους.
Το πρόβλημα περιγράφεται με έξι λέξεις: Ενσωμάτωση του ιταλικού Κτηματολογίου στο ελληνικό. Και το σχέδιο της κτηματολογικής ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα – η διαβούλευση του οποίου ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ημέρες – είναι για άλλη μια φορά ελλιπές, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Ενωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων Δωδεκανήσου Σωτήρη Βαγιανό.
Για την ιστορία, εξαιτίας της μη ολοκλήρωσης της κτηματογράφησης, που ξεκίνησαν οι Ιταλοί, χιλιάδες ιδιοκτησίες δεν μπορούν να καταγραφούν στους τόμους του Κτηματολογίου, με συνέπεια ακίνητα να κινδυνεύουν είτε να κατεδαφιστούν, είτε να περάσουν στην ιδιοκτησία του Δημοσίου.
Επιπλέον στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινιστεί, όπως επισημαίνουν από την ΕΝΙΑΔ, πως η ελληνική πολιτεία, υιοθετώντας αποκλειστικά τα ιταλικά κτηματολογικά δεδομένα, αποδέχθηκε και επικύρωσε τις προβλέψεις των διατάξεων του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου (άρθρο 3) που όριζε τον αιγιαλό, προσαυξάνοντας κατά 12 μέτρα τα όρια της οριογραμμής του, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα.
Αυτό συμβαίνει και για τα όρια των παραλιών έως τις καταγεγραμμένες από τους Ιταλούς ιδιοκτησίες. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες εκτάσεις γης, με χιλιάδες ιδιοκτησίες, στην παράκτια ζώνη των νησιών, που βρίσκονται εκτός αιγιαλού και παραλίας με τον εθνικό νόμο, να μην κτηματογραφηθούνμε την αιτιολογία ότι βρίσκονται στη ζώνη της παραλίας. Εδώ, μπαίνουν στο… κάδρο του προβλήματος οι προαναφερόμενες 14.000 ιδιοκτησίες που κινδυνεύουν με κατεδάφιση.
Το θέμα ανέδειξαν «ΤΑ ΝΕΑ» στο φύλλο της 10ης Φεβρουαρίου 2021. Στους μήνες που ακολούθησαν, συστάθηκε νομοπαρασκευαστική επιτροπή για τη μετάπτωση των Κτηματολογικών Γραφείων στο Εθνικό Κτηματολόγιο και πριν από μερικές ημέρες, όπως προαναφέρθηκε, ολοκληρώθηκε και η διαβούλευση του σχεδίου νόμου.
Πρωτόκολλα κατεδάφισης
Στο μεταξύ,έχουν εκδοθεί τα πρωτόκολλα κατεδάφισης εκατοντάδων κτισμάτων που κλείνουν 20ετία από την καταγραφή από τις Κτηματικές Υπηρεσίες του Δημοσίου (τα οποία βρίσκονται σε καθεστώς αναστολής μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2022), ενώ την ίδια ώρα, όπως λέει μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο αντιπρόεδρος της ΕΝΙΑΔ, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία νέων πράξεων επιβολής προστίμων αυθαίρετης χρήσης, με δημευτικά ποσά που ξεπερνούν τις 150.000 ευρώ ανά οικογένεια.
Η διαβούλευση μπορεί να ολοκληρώθηκε, ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Σωτήρης Βαγιανός, έχουν προκληθεί πολύ μεγάλες αντιδράσεις στα Δωδεκάνησα από τη μη κατάργηση του προαναφερόμενου άρθρου 3, το οποίο αποδεδειγμένα οριοθετεί την παράκτια ζώνη διαφορετικά από τον ισχύοντα σε όλη την επικράτεια νόμο. Επίσης, σύμφωνα με τον ίδιο, πρόβλημα είναι και η μη πρόβλεψη της συμπληρωματικής κτηματογράφησης του παραλιακού μετώπου που θα έπρεπε να συνοδεύει την κατάργηση του άρθρου, στα πρότυπα των υπολοίπων νησιών του νομού.
Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της ΕΝΙΑΔ, το σχέδιο νόμου προβλέπει πως ο Κτηματολογικός Κανονισμός Δωδεκανήσου παύει να ισχύει με την έκδοση διαπιστωτικής πράξης από το Κτηματολόγιο ΑΕ στην οποία θα αναφέρεται πως έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της μετάπτωσης. Ειδικότερα, θα αναφέρει πως ο κανονισμός θα εξακολουθεί να υφίσταται για τουλάχιστον πέντε έως επτά χρόνια.
Επειτα από πέντε έως επτά χρόνια. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Σημαίνει, όπως τονίζει ο Σωτήρης Βαγιανός, πως στο προαναφερόμενο διάστημα μπορεί οι ιδιοκτησίες είτε να κατεδαφιστούν, είτε να περάσουν στην κυριότητα του Δημοσίου, και οι ιδιοκτήτες τους, αφού παρέλθει αυτό το διάστημα, τότε, και μόνο τότε, θα αιτηθούν μαζικά τον επανακαθορισμό του αιγιαλού με τις εθνικές πλέον διατάξεις.
«Η εκ νέου εξαίρεσητης κατάργησης του ιταλικού άρθρου κρατάει δέσμιους τους Δωδεκανήσιους. Ενώ προβλέφθηκαν όλες οι ανάγκες της μετάπτωσης, είναι επιτακτική ανάγκη να λυθεί αυτό το πρόβλημα, το οποίο για άλλη μια φορά δεν βρήκε τη λύση του», τονίζει ο Σωτήρης Βαγιανός και καταλήγει: «Η κατάργηση της επίμαχης ρύθμισης θα δώσει στο Κτηματολόγιο τη δυνατότητα της κτηματογράφησης της παράκτιας ζώνης, εγγράφοντάς την ως «αγνώστου ιδιοκτήτη», ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την απόδειξη των εμπράγματων δικαιωμάτων των ιδιοκτητών ή τουλάχιστον την εξαγορά των ιδιοκτησιών που εξαιρέθηκαν της ιταλικής κτηματογράφησης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30».
