Γνώση και Δράση

Από τη στιγμή που ο κ. Ανδρουλάκης, εξελέγη, μαζικά και πανηγυρικά, κυβερνήτης στο σκάφος του ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ, ο αέρας πνέει ούριος στα πανιά του. Η κοινωνία των πολιτών αντιμετώπισε με συμπάθεια τον νέο -και εν πολλοίς άγνωστο- ηγέτη, η κοινωνία των πολιτικών συνεχίζει να τον μετρά για να δει πώς θα τον φέρει στα μέτρα της ώστε να τον εξουδετερώσει.

Το συνέδριο πήγε πολύ καλά, πολλοί δύσπιστοι από τον χώρο του «παλαιού ΠαΣοΚ» που παρακολουθούν τα πολιτικά όχι ως επαγγελματίες αλλά ως αμετανόητα ενεργοί πολίτες, άρχισαν να αισιοδοξούν ότι η δική τους Αριστερά, η Δημοκρατική Αριστερά, η Σοσιαλδημοκρατική Αριστερά, αποκτά σιγά-σιγά νέο πρόσωπο και μπορεί να γίνει ικανή να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ουαιώνα, που ξεκίνησε στην Ευρώπη μας με τους καλύτερους οιωνούς λόγω της καθιέρωσης του ευρώ -οιωνούς που τους διέψευσαν διαδοχικά η παγκόσμια τραπεζική κρίση,  η κρυμμένη κάτω από το χαλί χρεοκοπίας της χώρας μας, η πανδημία – ώσπου τελικά ήρθε το χειρότερο, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο πόλεμος.

Οι καιροί έγιναν δύσκολοι και αβέβαιοι και για τούτο είναι απαιτητικοί, όμως ο πολιτικός ανταγωνισμός συνεχίζει να περιορίζεται σε αυτό που ο πολύπειρος Κώστας Σημίτης περιέγραψε σαν «αντιπαράθεση (στην οποία) το ενδιαφέρον στρέφεται στον τρόπο με τον οποίο θα εκθέσουμε τους πολιτικούς μας αντιπάλους και πώς θα δημιουργήσουμε μια εικόνα γνώσεων και επιδιώξεων παρ’ όλο που δεν έχουμε εξετάσει ουσιαστικά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς», εξέταση που αποτελεί προϋπόθεση για να είναι κάποιο κόμμα αποτελεσματικό «κόμμα δράσης».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης λοιπόν καλείται να ηγηθεί κόμματος «γνώσης και δράσης» και όχι εντυπωσιοθηρικού και ψηφοθηρικού μηχανισμού για την άλωση των Παλαιών Ανακτόρων και του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν είναι εύκολο, ούτε υποχρεωτικό, ούτε καν σύνηθες – σύνηθες είναι το ακριβώς αντίθετο, η ανάληψη της εξουσίας επειδή οι προηγούμενοι «κάηκαν», γιατί οι διεκδικητές έπεισαν ότι οι κατέχοντες είναι χειρότεροι από τους ίδιους.

Πρόκειται κάθε φορά για την εκλογή του «μη χείρονος» – όχι «με πολιτικά κριτήρια προγράμματος και αποτελεσματικότητας αλλά με κριτήρια ηθικά: «οι άλλοι» είναι κλέφτες, τυχοδιώκτες, ανεύθυνοι, προδότες, δημαγωγοί, αυταρχικοί, νεοφιλελεύθεροι, λαϊκιστές. Από αυτή την περιορισμένη γκάμα επιθέτων αντλούνται τα «επιχειρήματα» που αποδεικνύουν ότι οι αντίπαλοι είναι χειρότεροι από εμάς.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι τοπικές θάλασσες σε αναταραχή και οι παγκόσμιοι ωκεανοί φουρτουνιασμένοι. Ας ευχηθούμε το σκάφος του νέου ΠαΣοΚ να είναι καλοτάξιδο, κυβερνήτης και πλήρωμα να το οδηγούν με γνώση και τέχνη.