Στη μέγγενη της πόλωσης

Νομίζω πως δεν χρειάζεται βαθιά ανάλυση για να αντιληφθούμε το πώς διαμορφώνεται το πλαίσιο της προσεχούς προεκλογικής περιόδου. Μια βαθιά κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και δύο Ειδικά Δικαστήρια με βασικούς κατηγορουμένους ισάριθμα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για κάτι άλλο από ακραία ένταση, διχαστική πόλωση και πολιτική αντιπαράθεση σε βαρύ πολιτικό κλίμα.

Τούτων δοθέντων, μπορούμε από τώρα να πιθανολογήσουμε τις επιπτώσεις τους:

– Η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ευνοεί κατά βάση την κυβέρνηση, καθώς πλην των δικών της οπαδών, συσπειρώνει και πολίτες που λογικά στις εκλογές θα επέλεγαν μια διαφορετική πολιτική δύναμη.

– Τα Ειδικά Δικαστήρια όμως… ευνοούν και τους δύο! Και τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ!

Θέλω λίγο να επιμείνω σε αυτή τη δεύτερη επίπτωση. Εχει δύο συνιστώσες. Για την κυβέρνηση μοιάζει θείο δώρο να πηγαινοέρχονται στις αίθουσες του Αρείου Πάγου, όπου θα συγκληθούν τα δύο Ειδικά Δικαστήρια, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να υπερασπιστούν τον Νίκο Παππά και τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Οχι μόνο γιατί θα έχει την ευκαιρία να ακυρώσει «επί του πεδίου» τη σκληρή κριτική του ΣΥΡΙΖΑ για την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, αλλά και γιατί θα μπορέσει να συσπειρώσει τους οπαδούς της, θυμίζοντάς τους κάθε στιγμή «τα έργα και τις ημέρες» του ΣΥΡΙΖΑ. Αν, μάλιστα, σε κάποια φάση της διαδικασίας τής προκύψει και «ολίγος» Τσίπρας, ποιος την τύχη της. Αν και δεν είναι απίθανο: μπορεί να έμεινε εκτός κάδρου (μια απόφαση αποκλειστικά του Πρωθυπουργού…), όμως δεν είναι εύκολο να εξηγήσει ο κ. Παπαγγελόπουλος ότι όταν αποφάσιζε να εξοντώσει ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά αντιπάλους του κ. Τσίπρα, το έκανε από δική του πρωτοβουλία και δεν εκτελούσε εντολές.

Ή όταν ο κ. Παππάς επέλεγε τον Χρ. Καλογρίτσα για «καναλάρχη» του ΣΥΡΙΖΑ, το έκανε εξ ιδίας πρωτοβουλίας και όχι κατόπιν εντολής ή συνεννόησης με τον τότε πρωθυπουργό και αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Θα χρειαστεί να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να πείσει τους δικαστές περί του αντιθέτου.

Στον αντίποδα τώρα υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Που θα εξαντλήσει κάθε επιχείρημα προκειμένου να «θυματοποιηθεί». Ηδη το έκανε με τις ανακοινώσεις που εξέδωσε αμέσως μετά την παραπομπή του κ. Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για πολιτική δίωξη και ως τέτοια θα εμφανίσει και τη βέβαιη παραπομπή του κ. Παπαγγελόπουλου στο Ειδικό Δικαστήριο. Την έχει ανάγκη αυτή τη «θυματοποίηση», όπως και εκείνη του κόμματος που βρίσκεται υπό διωγμόν, γιατί τολμάει να αντισταθεί στην κυβερνητική πολιτική. Ευελπιστεί ότι έτσι θα καταφέρει να επανασυσπειρώσει έναν αριθμό ψηφοφόρων του οι οποίοι μετά τις εκλογές του 2019, αποστασιοποιήθηκαν από τον χώρο. Καθηλωμένος δημοσκοπικά, σχεδόν δέκα μονάδες από το εκλογικό του ποσοστό του 2019, αντιμετωπίζει τις παραπομπές ως μάννα εξ ουρανού.

Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, δεν χρειάζεται θεωρώ περαιτέρω ανάπτυξη η εκτίμησή μου ότι ευνοούνται και οι δύο από τις παραπομπές στο Ειδικό Δικαστήριο. Η πόλωση που μοιραία θα προκύψει αναπόφευκτα θα πιέσει τα μικρότερα κόμματα, και πρώτα απ’ όλα το ΠαΣοΚ, που εισέπραξε το προηγούμενο διάστημα μέρος των ψηφοφόρων τους. Χωρίς βέβαια να θεωρηθεί ότι θα παραμείνουν αλώβητα κόμματα όπως η Ελληνική Λύση ή το Μέρα25.

Το ερώτημα λοιπόν τώρα είναι αν μπορεί κάτι να χαλάσει αυτή τη συνταγή που τόσο όμορφα έχουν διαμορφώσει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Δύσκολα, πιστεύω. Θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια από τους υπολοίπους να ξεφύγουν από τη μέγγενη της πόλωσης που τόσο μεθοδικά διαμορφώνουν οι σημερινοί δυο μεγάλοι της πολιτικής μας σκηνής.