Για μια χώρα που θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμη με τα όπλα, η Αμερική δεν αντιμετωπίζει με την ίδια αυστηρότητα τον εαυτό της.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι μετά από 50 χρόνια το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε να ακυρώσει την κατοχύρωση της άμβλωσης ως δικαιώματος.
Απόφαση που δικαιώνει όλες εκείνες τις ακραίες συντηρητικής δυνάμεις στις ΗΠΑ που χρόνια τώρα θέλουν να ακυρώσουν το δικαίωμα των γυναικών να αποφασίζουν οι ίδιες για το τι θα γίνει με το σώμα τους.
Απόφαση που παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που σε άλλες χώρες τα θεωρούμε αυτονόητα.
Απόφαση που σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα για τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ή θα εκτίθενται στον κίνδυνο των παράνομων αμβλώσεων.
Απόφαση που έρχεται σε σύγκρουση με την πρόοδο που έχει υπάρξει σε άλλες πλευρές της κοινωνικής ζωής σε σχέση με την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών.
Απόφαση που στην πραγματικότητα στηρίζεται σε μια βαθιά σεξιστική και πατριαρχική αντίληψη για τη γυναίκα και τον ρόλο της στην κοινωνική ζωή.
Και αυτό που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία είναι ο τρόπος με τον οποίο εδώ και χρόνια μεθοδεύτηκε αυτή η απόφαση, καθώς υπήρξε μια τεράστια πολιτική επένδυση της αμερικανικής δεξιάς σε αυτό το ζήτημα. Κάτι που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η ακροδεξιά λογική μπορεί να πάρει πολλά πρόσωπα και να δοκιμάσει να εκφραστεί μέσα από διάφορα ζητήματα.
Όμως, υπάρχει και ένα συνολικότερο θέμα εδώ. Οι ΗΠΑ διεκδικούν εδώ και δεκαετίες να είναι η ηγέτιδα δύναμη του «ελεύθερου κόσμου», του κόσμου όπου τηρούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες.
Παρ’ όλα αυτά στο ίδιο τους το εσωτερικό όχι μόνο δεν είναι πλήρως σεβαστά τα δικαιώματα, αλλά πλέον περιορίζονται κιόλας.
Μήπως θα έπρεπε την επόμενη φορά που θα θελήσουν να κουνήσουν απειλητικά το δάχτυλό σε κάποιον άλλον, να σκεφτούν πόσο προβληματική είναι η κατάσταση στο εσωτερικό τους;
Latest News
Οι εγκλωβισμένοι, τα ακίνητα και ο… φορέας
Θυμηθήκαμε ότι υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μικρών επιχειρήσεων που μέσα στην κρίση κοκκίνισαν τα δάνειά τους
Η ευθύνη των τραπεζών
Οι τράπεζες πατούν καλύτερα στα πόδια τους, δεν εξαρτάται η κερδοφορία τους από τις προμήθειες. Επίσης είναι εμφανές ότι χρειάζεται η κυβέρνηση μια «νίκη» στο μέτωπο του κόστους ζωής
Ανάπτυξη που «τρώγεται»
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία είμαστε πάνω και από τον στόχο του 2024
Απιστευτα δώρα προς τα πολιτικά άκρα
Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι το σύνδρομο της επιτυχίας από μια φάση και μετά τυφλώνει τις δημοκρατίες, οι οποίες στη συνέχεια χάνουν και την ακοή τους.
Ελληνικές απώλειες από το «γαλλικό μέτωπο»
Θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρες και τις πρώτες απώλειες για την Ελλάδα από το «γαλλικό μέτωπο».
Σοκαριστικές ομοιότητες
Στη Γαλλία, οι έμπειροι από την ελληνική κρίση βλέπουν ομοιότητες με την περίοδο 2012 – 2014 στην Ελλάδα
Η Γαλλία σε κρίση και η Ευρώπη σε περιδίνηση
Η πολιτική κρίση στη Γαλλία έρχεται να αναδείξει τα συνολικότερα προβλήματα της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης
Και όμως υπάρχει άλλος δρόμος
Με την παρουσία του στο OT Forum ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι σε πείσμα μιας διάχυτης ρητορικής δεν υπάρχουν μονόδρομοι
Με τη Γαλλία ή την Ιταλία;
Τα προβλήματα στον περίγυρό μας πολλαπλασιάζονται
Η λάθος συζήτηση και τα προβλήματα της αγοράς
Ο Δούκας που φορολογεί ή ο Μητσοτάκης που δεν μειώνει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και κάπου στο βάθος και ο Αράμπικα που ακριβαίνει.