Η ελληνική μοναρχία ουδέποτε ήταν σαν επεισόδιο του The Crown. Δεν ήταν ποτέ ένας θεσμός ενταγμένος μέσα σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο. Από την αρχή που «φορτώθηκε» ένας βασιλιάς στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ήταν ένας θεσμός που εξέφραζε την υποτίμηση της δυνατότητας του λαού να αποφασίσει δημοκρατικά και την εξάρτηση της χώρας. Ούτε είναι τυχαίο ότι η μοναρχία στον τόπο συνδέθηκε με τον Διχασμό, τη Μικρασιατική Καταστροφή και στιγμές μεγάλης πολιτικής κρίσης.
Η μοναρχία στην Ελλάδα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή στην περίοδο που μεγάλωσε και για ένα διάστημα ανέβηκε στον θρόνο ο Κωνσταντίνος, δεν ήταν απλώς κάποιες τελετουργίες. Ήταν ένα κέντρο εξουσίας μέσα στο πλέγμα του μετεμφυλιακού κράτους. Ενός κράτους αυταρχικού και αντικομμουνιστικού, που θεωρούσε ότι οι αριστεροί είναι πολίτες β’ κατηγορίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν αυτό θα σταθεί εμπόδιο στις προτάσεις του για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος.
Ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ θα κληθεί να αντιμετωπίσει το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα που οδήγησε στις εκλογές του 1964, τότε που θα θριαμβεύσει η Ένωση Κέντρου και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Μια κυβέρνηση που είχε πάρει, ας μην ξεχνάμε, 53%.
Και τότε ο Κωνσταντίνος ανάμεσα στη δημοκρατία και την εκτροπή διάλεξε την εκτροπή.
Και το έκανε όταν αρνήθηκε στον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό το δικαίωμά του να μπορεί να αλλάζει τους υπουργούς του, στην προκείμενη περίπτωση τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γαρουφαλιά. Δηλαδή, τότε ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ αρνήθηκε να αποδεχτεί τη λαϊκή εντολή και προσπάθησε να επιβάλει την παραμονή του Γαρουφαλιά.
Αυτό οδήγησε στην παραίτηση του «Γέρου» και σε πρωτοφανείς διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις για εβδομάδες, κινητοποιήσεις στη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκε ο φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας. Και όλα αυτά την ώρα που ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε να φτιαχτεί κυβέρνηση αποστατών.
Αλλά και για τη στάση του στη Χούντα καλό είναι να θυμόμαστε μερικά πράγματα. Εκείνη την περίοδο δεν ήταν μόνο η χούντα των συνταγματαρχών που σχεδίαζε πραξικόπημα. Και το Παλάτι μαζί με ανώτατους αξιωματικούς εξέταζε το ενδεχόμενο κάποιας εκτροπής, ως απάντηση στο διαφαινόμενο αποτέλεσμα των εκλογών του 1967. Απλώς τους πρόλαβαν οι καλύτερα οργανωμένοι συνταγματάρχες.
Και βέβαια ανεξαρτήτως του πώς προσπάθησε έκτοτε να δικαιολογήσει τη στάση, δεν παύει να ισχύει ότι τη νύχτα εκείνη της 21ης Απριλίου 1967 ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ νομιμοποίησε και αποδέχτηκε τη Χούντα. Δεν αμφισβήτησε το δικαίωμά τους να κυβερνήσουν. Φωτογραφήθηκε μαζί τους. Δεν τους αντιμετώπισε ως πραξικοπηματίες.
Η έξοδός του από τη χώρα, τον Δεκέμβριο του 1967 ύστερα από το αποτυχημένο βασιλικό αντιπραξικόπημα δεν αναιρεί την ευθύνη που έχει σε σχέση με τη δικτατορία.
Το 1974 ο λαός με την ψήφο του έλυσε αμετάκλητα το Πολιτειακό. Και αυτό ήταν όντως πρόοδος.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η ιστορία. Το χειρότερο είναι να ξεχάσουμε την ιστορία του τόπου. Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται, όταν δεν διδάσκει.
Latest News
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό