Η Toshiba προσφέρει masterclass διαχείρισης μετόχων

Ένας ιαπωνικός εταιρικός τιτάνας δείχνει στους άλλους πώς να δεσμεύουν εποικοδομητικά τους πιεστικούς ιδιοκτήτες. Δυόμισι μήνες αφότου η Toshiba υποστήριξε για πρώτη φορά δοκιμαστικά μια προσφορά εξαγοράς 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων από μια κοινοπραξία υπό την ηγεσία της Japan Industrial Partners, ο πληττόμενος από σκάνδαλα όμιλος που δραστηριοποιείται σε τομείς από ανελκυστήρες έως συστήματα ισχύος συνέστησε επίσημα τη συμφωνία στους μετόχους, λαμβάνοντας υπόψη τα σχόλια επενδυτών και θεωρώντας ότι πρακτικά δεν είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί καλύτερη προσφορά. Είναι μια δίκαιη εκτίμηση.

Η μετοχή ανέβηκε σταδιακά κοντά στο 2% της τιμής προσφοράς παρά τη λογιστική αξία των μετοχών της στην εταιρεία παραγωγής τσιπ Kioxia, της οποίας κατέχει περίπου το 40%, υποχωρώντας από τα τέλη Μαρτίου εν μέσω κορεσμού στην προσφορά ημιαγωγών. Η περιορισμένη ορατότητά της σχετικά με την αξία της εξειδικευμένης σε τσιπ μνήμης εταιρείας ήταν ένας λόγος που ανέφερε για την αυτοσυγκράτησης της νωρίτερα. Επιπλέον, η προσφορά της JIP ήταν η μόνη συγκεκριμένη και εφικτή με πλήρη χρηματοδότηση στο τέλος μιας ανταγωνιστικής διαδικασίας διάρκειας ενός έτους. Μια αδύναμη παγκόσμια αγορά εξαγορών με μόχλευση και τα αυξανόμενα επιτόκια την καθιστούν ελκυστική.

Η Toshiba έχει δημοσιεύσει μεγάλες και λεπτομερείς αποκαλύψεις σχετικά με τη διαδικασία εξαγοράς. Και με περίσσια προσοχή, αφού προηγουμένως πολέμησε επιθετικά ξένους μνηστήρες, όπως η Elliott Management του Paul Singer, η Third Point του Daniel Loeb και η Farallon Capital, η Toshiba αφήνει ανοιχτή την επιλογή να αναθεωρήσει τη γνώμη της όταν η δημοπρασία της JIP κυκλοφορήσει οριστικά τον Ιούλιο.

Το τίμημα μπορεί να είναι μικρότερο από το διπλάσιο από αυτό που πλήρωσαν αυτά τα κεφάλαια όταν διέσωσαν την εταιρεία το 2017. Ωστόσο, ο ακτιβισμός αυξάνεται στην Ιαπωνία και η μεγάλη αλλαγή στην προσέγγιση της Toshiba ήταν να σταματήσει να αντιμετωπίζει τους μετόχους ως εχθρούς – ένα μάθημα που διατυπώθηκε την Πέμπτη από τον Jerry Black, πρόεδρο της ειδικής επιτροπής της εταιρείας που εξετάζει στρατηγικές επιλογές. Υποδηλώνει την περιορισμένη όρεξη στη χώρα να διατηρείται ένα κατώτερο του βέλτιστου status quo. Οι πιεστικοί επενδυτές μπορούν μόνο να ελπίζουν ότι αυτό το σκεπτικό θα ισχύσει και για μελλοντικές προσπάθειες.