Ο Μέσι της οικονομίας στην Αργεντινή

Η άνοδος του Javier Milei στον προεδρικό θώκο της Αργεντινής, δεν είναι μια μικρή υπόθεση. Γι’ αυτό θα πρέπει να περιμένουμε ισχυρό ξεσηκωμό εναντίον του από τις διεθνείς δυνάμεις του κρατισμού, του αυταρχισμού και της «προοδευτικής» ακυρωτικής κουλτούρας» (wokism).

Ο Javier Milei, βαθιά επηρεασμένος από την κατάρρευση της ελεύθερης αγοράς στη Χιλή και στη χώρα του, πιστεύει ακράδαντα ότι μετά την κυριαρχία του περονισμού στην Αργεντινή και των πάσης φύσεως λαϊκισμών στη Λατινική Αμερική, ήλθε η ώρα για μια νέα πολιτιστική επανάσταση, η οποία θα καταρρίψει μύθους, συντεχνιακές μορφές εξουσίας και πλούτου, μαφιόζικες οργανώσεις και ακατάσχετη πολιτική διαφθορά.

Όπως τονίζει ο φιλελεύθερος Χιλιανός οικονομολόγος και συγγραφέας Άξελ Κάιζερ, «Ο Milei, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς, πιστεύει ότι οι μεταρρυθμίσεις για να γίνουν πράξη πρέπει να προετοιμαστούν στο επίπεδο των ιδεών. Άρχισε έτσι από τα πανεπιστήμια. Ανέπτυξε τις θέσεις και απόψεις του για την ελευθερία και συνεχώς έβλεπε να διογκώνεται το ρεύμα των νέων που άκουγαν με προσοχή τα λόγια του και κάποιες ανατρεπτικές ιδέες του.

«Ο αποστολικός ζήλος με τον οποίο ο Milei υπερασπίστηκε την ελευθερία από την κάστα των «παρασίτων» που έχουν ρίξει την Αργεντινή στο έδαφος, σε συνδυασμό με το επιθετικό και ασυμβίβαστο στυλ του, μετέτρεψαν αυτόν τον μέχρι πρότινος άγνωστο ποδοσφαιριστή δεύτερης κατηγορίας και οικονομολόγο, στον ηγέτη των πιο μεταμορφωτικών λαϊκών ομάδων, γεγονός που συνιστά πραγματική επανάσταση στη σύγχρονη ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Μπαίνοντας στη δημόσια σφαίρα πριν από έξι χρόνια και στην πολιτική πολύ πιο πρόσφατα, άλλαξε εντελώς τους όρους της πολιτικής συζήτησης στην Αργεντινή, Αξιοποιώντας την οργή των ψηφοφόρων για τον τριψήφιο πληθωρισμό {140%} και την αύξηση της φτώχειας και δρομολογώντας μια αληθινή «ελευθεριακή επανάσταση»,ισως μπορέσει να ανατρέψει ζοφερές καταστάσεις», τονίζει ο Α.Κάιζερ.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο Milei δημιούργησε ένα κλίμα που θυμίζει την περίοδο του Χουάν Ντομίνγκο Περόν το 1948, όχι όμως προς τον κρατισμό, αλλά αντίστροφα. Αυτό τον κάνει ένα πολιτικό φαινόμενο ακόμη πιο απίθανο από τον Περόν και μια μελέτη περίπτωσης για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Δεν ισχύει, όπως πολλοί υποστήριξαν, ότι οι άνθρωποι που τον υποστηρίζουν το κάνουν κυρίως επειδή απορρίπτουν το σημερινό κατεστημένο και θέλουν κάποιον ριζοσπάστη να το τιμωρήσει. Αντίθετα, ο Milei έχει πραγματικά επιτύχει μια δομική αλλαγή στη νοοτροπία εκατομμυρίων ανθρώπων – ιδιαίτερα των νέων, φέρνοντάς τους πιο κοντά στα ελευθεριακά ιδανικά.Και αυτά είναι που φοβίζουν τους ανθρώπους του κρατικού αυταρχισμού.

«Κατά κάποιον τρόπο, γράφει ο Α.Κάιζερ, η αποστολή του Μιλέι στην πολιτική της Αργεντινής μοιάζει πολύ με την αποστολή ενός άλλου γιου της Αργεντινής. Πέρυσι, ο Λιονέλ Μέσι οδήγησε την Αργεντινή στη νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αποκαθιστώντας την Αργεντινή ως το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό έθνος στον κόσμο μετά από δεκαετίες απογοήτευσης. Η πολιτική μπορεί να είναι πολύ πιο μπερδεμένη από το ποδόσφαιρο, αλλά όπως ο Μέσι έδωσε ελπίδα στους απελπισμένους Αργεντινούς οπαδούς, ο Μιλέι έδωσε επίσης ελπίδα σε εκατομμύρια συμπολίτες του ότι η πρώην οικονομική δόξα της χώρας μπορεί να αποκατασταθεί