Πόσα χρήματα χρειάζεστε για να είστε μέρος του 1%; Τα όρια σε 17 χώρες

Ποιά είναι τα κριτήρια και γιατί έχει αυξηθεί η ανισότητα – Το μέλλον της Γης είναι στα χέρια των κληρονόμων των baby boomers

Oι ΗΠΑ κατατάσσονται μόλις στην τέταρτη θέση παγκοσμίως όσον αφορά το πόση περιουσία χρειάζεται κάποιος για να ενταχθεί στο 1%. Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται το Μονακό, όπου το όριο για την είσοδο στο 1% είναι 12,9 εκατομμύρια δολάρια. Ο πλούτος ενός ατόμου περιλαμβάνει επενδύσεις, μετρητά και άλλα περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των κύριων και δευτερευουσών κατοικιών του, σύμφωνα με το μοντέλο μέτρησης του πλούτου της Knight Frank.

Τα νέα στοιχεία αναδεικνύουν το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εγχώριο επίπεδο. Από το 2020, πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν γίνει φτωχότεροι, ενώ οι πέντε πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν υπερδιπλασιάσει την περιουσία τους, σύμφωνα με την έκθεση της Oxfam America Inequality Inc. Οι μεγάλες εταιρείες ευθύνονται εν μέρει για την αύξηση της ανισότητας, καταπολεμώντας τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού και αντιδρώντας στις προσπάθειες συνδικαλισμού, σύμφωνα με την έρευνα της Oxfam.

Τις επόμενες δύο δεκαετίες στις ΗΠΑ, περιουσιακά στοιχεία αξίας 90 τρισεκατομμυρίων δολαρίων θα μεταφερθούν από τη σιωπηλή γενιά και τους baby boomers στις νεότερες γενιές, συμπεριλαμβανομένης της γενιάς X, των millennials και της γενιάς Z. Οι millennials αναμένεται να γίνουν η πλουσιότερη γενιά στην ιστορία. Οι baby boomers κατέχουν σήμερα το 50% του συνολικού πλούτου στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατανεμημένο σε διάφορες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων, σύμφωνα με στοιχεία της Fed. «Η επόμενη γενιά είναι έτοιμη να κληρονομήσει τεράστια ποσά και όλες οι έρευνες που έχουμε αναθέσει επιβεβαιώνουν ότι εκτιμούν την κοινωνική και περιβαλλοντική ευημερία παράλληλα με το οικονομικό κέρδος και είναι απίθανο να συνεχίσουν την αδυσώπητη επιδίωξη της ανάπτυξης με κάθε κόστος», έγραψε στην έκθεση ο Ben Whattam, συνιδρυτής της Modern Affluence Exchange.

Η έκθεση εφιστά την προσοχή στο διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών

«Τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν τις ουσιαστικές διαφορές στην κατανομή του πλούτου μεταξύ των χωρών, με τα μικρότερα κέντρα να επιδεικνύουν προκατάληψη προς υψηλότερα όρια», δήλωσε στην έκθεση ο Liam Bailey, παγκόσμιος επικεφαλής έρευνας της Knight Frank, αναφερόμενος στις μικρότερες χώρες. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση εξαιρετικά πλούσιων ατόμων σε χώρες όπως το Μονακό, για παράδειγμα, το οποίο προσελκύει UHNWIs λόγω των ευνοϊκών φορολογικών νόμων του.

«Καθώς ιδίως οι δυτικές χώρες παλεύουν με τα κρατικά ελλείμματα και την ανάγκη αύξησης των φορολογικών εσόδων, αναμένουμε μεγαλύτερη εστίαση της πολιτικής στο πού βρίσκεται ο πλούτος, πώς κατανέμεται στις οικονομίες και πώς οι κυβερνήσεις μπορούν τόσο να τον φορολογήσουν όσο και να ενθαρρύνουν την ανάπτυξή του», δήλωσε η Bailey.

Για παράδειγμα, ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ έχουν προτείνει φόρους πλούτου για να συγκεντρώσουν δισεκατομμύρια από τους πλουσιότερους Αμερικανούς. Σε αυτές περιλαμβάνονται η Καλιφόρνια, το Κονέκτικατ, η Χαβάη, το Ιλινόις, το Μέριλαντ, η Μινεσότα, η Νέα Υόρκη και η Ουάσινγκτον.

Πόση περιουσία χρειάζεται για να ανήκει κανείς (άλλος όχι εσείς) στο πλοουσιότερο 1% σε 17 χώρες του κόσμου

Μονακό – 12,9 εκατομμύρια δολάρια, Λουξεμβούργο – 10,8 εκατομμύρια δολάρια, Ελβετία – 8,5 εκατομμύρια δολάρια, Ηνωμένες Πολιτείες – 5,8 εκατομμύρια δολάρια, Σιγκαπούρη – 5,2 εκατομμύρια δολάρια, Σουηδία – 4,8 εκατ. δολάρια, Αυστραλία – 4,7 εκατ. δολάρια, Νέα Ζηλανδία – 4,6 εκατ. δολάρια, Ιρλανδία – 4,3 εκατ. δολάρια, Γερµανία – 3,4 εκατ. δολάρια, Γαλλία – 3,3 εκατ. δολάρια, Χονγκ Κονγκ – 3,1 εκατ. δολάρια, Ηνωμένο Βασίλειο – 3,1 εκατ. δολάρια, Ιταλία – 2,5 εκατ. δολάρια, Ισπανία – 2,5 εκατ. δολάρια, Ιαπωνία – 2 εκατ. δολάρια, Ηπειρωτική Κίνα – 1,1 εκατ. δολάρια.

 Ο πλούτος που συσσωρεύεται σε λίγους, είναι μεγαλύτερος από όσα μπορούν να ξοδέψουν

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επεκτείνονται τα πριβέ ή member’s club, τα οποία πωλούν αποκλειστικότητα. Πλέον δεν αρκεί να είσαι πλούσιος, το σημαντικό είναι να μπορείς να το δείξεις και ακόμα περισσότερο να μπορείς να το αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Πλέον, το ζήτημα είναι «το κυνήγι της καινούριας εμπειρίας». Αν έχουν ακριβύνει όλα τα εισητήρια των κοινών θνητών σε αθλήματα και συναυλίες, ακόμα και στην Ελλάδα, πλέον υπάρχουν σε σελίδες μεταπώλησης εισιτηρίων, VIP εισιτήρια για να παρακολουθήσεις την Taylor Swift αξίας 50.000 δολαρίων ή το εισιτήριο για τον εκτός έδρας αγώνα των Λος Άντζελες Γκάλαξι με την Ίντερ Μαϊάμι κόστους 789.813.67 δολάρια. Όπου είναι βέβαιο πως αυτά τα χρήματα κάποιος θα τα δώσει.

Σε κάποια member’s club οι εκδηλώσεις είναι μόνιμες, όμως ακόμα πιο ακριβές είναι οι μια και έξω, pop-up εκδηλώσεις με guest διάσημους καλεσμένους. Στις ΗΠΑ τα εταιρικά τραπέζια εκδηλώσεις μπορεί να κοστίσουν έως και 200.00€ ή σε άλλες περιπτώσεις μονή θέση σε τραπέζι «φιλανθρωπικών εκδηλώσεων» με κόστος 50.000$.

Τι είναι αποκλειστικότητα; Ο αποκλεισμός των ομοίων σου!

Η αποκλειστικότητα αξίζει πραγματικά χρήματα, ακόμη και όταν είναι μια «φούσκα». Σε ένα πείραμα του NBER, τα υποκείμενα αύξησαν την προθυμία τους να πληρώσουν για μπλουζάκια και εκτυπώσεις έργων τέχνης κατά 50% έως 60% όταν τα μέλη της ομάδας τους αποκλείονταν τυχαία από την υποβολή προσφορών για τα εν λόγω αντικείμενα.

Ταυτόχρονα ολοένα αυξανόμενη είναι η πελατεία για κάβες στην Ελλάδα που πωλούν σπάνια και παλαιωμένα ποτά (σ.σ. «ετικέτες» για τους γνώστες), για πλούσιους που κάνουν διακοπές στην Ελλάδα. Τα αποκλειστικά ποτά και τα φαγητά, μπορεί να κοστίσουν όσο και το μίσθωμα ενός μικρού γιωτ για διακοπές. Το μυστικό πάντα για όλες αυτές τις εταιρείες, είναι να έχουν τον μανδύα των απρόσιτων.

Βέβαια το φαινόμενο παρατηρείται πιο έντονο στους νεόπλουτους και σε όσους θέλουν να δείχνουν πλούσιοι. Το τρικ είναι να πείσεις τους λιγότερο πλούσιους πως ανήκουν στην ελίτ. Αντίστοιχα σε όλο τον κόσμο αποσύρεται το κοινωνικό κράτος και αφήνει την θέση του στην «φιλανθρωπία», όπου «βολεύονται» και μέλη των ελίτ θέλοντας να εξωραΐσουν την εικόνα τους.