Αδυναμία σύγκρισης

Το κλίμα στα σουπερμάρκετ από την Παρασκευή είναι σίγουρα διαφορετικό. Αν αυτό είναι προμήνυμα μείωσης των τιμών, ακόμα δεν είναι βέβαιο. Αλλωστε ο στόχος της κυβέρνησης ήταν διττός και όχι απλά η μείωσή τους. Ηταν αφενός να συγκρατήσει την άνοδο του πληθωρισμού, πράγμα που σε απλά ελληνικά σημαίνει να σταματήσουν να αυξάνουν τόσο πολύ οι τιμές. Αφετέρου, ήταν επιθυμία της να καταγραφούν σωστά οι τιμές και οι αυξομειώσεις τους στα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής βάσει των οποίων βγαίνει το μέγεθος του πληθωρισμού. Παρατηρούνταν το φαινόμενο να πληρώνουν οι περισσότεροι των καταναλωτών χαμηλότερες τιμές μέσω των προσφορών από τις ονομαστικές τιμές καταλόγου που ανακοίνωναν οι προμηθευτές και λάμβανε υπόψη στα στοιχεία του πληθωρισμού η ΕΛΣΤΑΤ. Πλέον ό,τι πληρώνουμε στόχος είναι να καταγράφεται και στατιστικώς, με αποτέλεσμα να αναμένεται να δούμε το επόμενο διάστημα μια σημαντική μείωση του πληθωρισμού, όχι απαραίτητα όμως και των ποσών που πληρώνουμε στο ταμείο. Σε κάθε περίπτωση και οι δύο στόχοι της κυβέρνησης φαίνεται πιθανό να επιτευχθούν, χωρίς να ενδιαφέρει απαραίτητα τους καταναλωτές.

Όποιος επισκέφτηκε τις αλυσίδες σουπερμάρκετ Παρασκευή και Σάββατο διαπίστωσε ότι οι προωθητικές ενέργειες όπως τις ξέραμε είναι ελάχιστες. Το «αγαπημένο» 1+1, για τους περισσότερους καταναλωτές, πλέον δεν υπάρχει. Εκπτώσεις υπάρχουν ακόμα σε αρκετά προϊόντα, αλλά με μικρότερη ένταση. Γενικώς τα καρτελάκια μειώθηκαν. Αυτό που αυξήθηκε ήταν η παρουσία πολλών εκπροσώπων προμηθευτών που σαν άλλοι «κράχτες» προσπαθούσαν να προωθήσουν τα προϊόντα των εταιρειών που εκπροσωπούσαν. Εξ αυτού του λόγου άνθρωποι κυκλοφορούσαν με καφέδες στο χέρι, άλλοι απολάμβαναν μικρό κομμάτι τυρόπιτας ή ακόμα και λουκάνικου και το σουπερμάρκετ θύμιζε περισσότερο κατάστημα εστίασης. Αυτά στα τρόφιμα. Στα άλλα προϊόντα το κλίμα σε πολλές περιπτώσεις ήταν αρκετά «άγριο». Οποιος έμπαινε σε κάποιον διάδρομο που εργαζόταν εκπρόσωπος μιας συγκεκριμένης εταιρείας και δεν προτιμούσε το δικό τους προϊόν, έπρεπε να δώσει σαφεις εξηγήσεις γιατί δεν το αγόρασε. Αν μπήκε κατά λάθος, εισέπραττε ένα βλέμμα υποτίμησης. Αν πάλι προτιμούσε το προϊόν τους, η ηθική επιβράβευση ήταν επίσης ξεκάθαρη. Μόνο ηθική, γιατί για επιπλέον έκπτωση ούτε λόγος. Πάλι καλά που δεν τους χτυπούσαν και την πλάτη.

Όπως αντιλαμβάνεστε, το ποσό των προωθητικών ενεργειών που ήταν διαθέσιμο μέσα στο κατάστημα μοιράστηκε κατά κύριο λόγο μεταξύ της μείωσης των ονομαστικών τιμών και των προωθητικών ενεργειών με τα χαρακτηριστικά της παρότρυνσης. Αυτό που πολλοί παρατήρησαν είναι η εξαφάνιση κάποιων συσκευασιών εταιρειών κυρίως από τον χώρο των απορρυπαντικών και η εμφάνιση άλλων, κατά κανόνα μεγαλύτερης χωρητικότητας. Είναι ξεκάθαρο ότι η «μάχη της μεζούρας» καλά κρατεί, καθώς από τον χειρισμό τους κρίνεται το μέγεθος της κερδοφορίας. Αλλωστε ποιος έχει τον χρόνο, και αν τον αφήσει η «καλή κυρία» που τον πιέζει να το αγοράσει, να διαιρέσει πρώτα την τιμή με τις μεζούρες που έχει ένα προϊόν. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά για να μπορεί να συγκρίνει.

Το τελευταίο, η συγκρισιμότητα, δεν μπορεί να μη φέρνει στο μυαλό τον Θεόδωρο Σκυλακάκη και πως η επιμονή του να καθιερωθεί ένα εργαλείο όπως το πράσινο τιμολόγιο ξεκαθάρισε την κατάσταση στην αγορά του ρεύματος. Ύστερα από τόσα μέτρα, αυτό το ξεκάθαρο εργαλείο συνεχίζει να απουσιάζει από την αγορά των βασικών καταναλωτικών ειδών και αυτή η έλλειψη συνεχίζει να μη βοηθά στην προστασία των καταναλωτών…