Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων

Μετά από όσα έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες, το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιχειρηματική δραστηριότητα θα γίνει πιο δαπανηρή. Περισσότερο κοστοβόρα. Το βιώνουν ήδη οι εταιρείες που έχουν απευθείας συναλλαγές με τις ΗΠΑ. Οποιος πουλάει προϊόντα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μεταξύ των οποίων και πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, αν δεν θέλει να μείνει εκτός αγοράς, αυξάνει τις γραμμές εφοδιασμού, ενισχύει τα αποθέματα και προσπαθεί να κάνει εκπτώσεις, προκειμένου να αντέξει για ένα διάστημα, ειδικά στην περίπτωση που εφαρμοσθούν οι υψηλοί δασμοί που έχουν αποφασιστεί. Ολα αυτά στοιχίζουν.

Μια πορτογαλική εταιρεία, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κρασιού, η Sogrape, ανακοίνωσε ότι θα δημιουργήσει αποθέματα έξι μηνών στις ΗΠΑ. Ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες δημιουργούν παρόμοια αποθέματα με στόχο να μεταθέσουν την περίοδο των αυξημένων τιμών έστω και για λίγους μήνες. Εταιρείες ενδυμάτων μειώνουν τον προϋπολογισμό για μάρκετινγκ, για προωθητικές ενέργειες και διαφημίσεις. Αλλες ευρωπαϊκές βρίσκουν την περίοδο ως ευκαιρία για να επεκταθούν αυξάνοντας εγκαίρως τις ποσότητες εισαγωγών τους προκειμένου να αποφύγουν την «επιμόλυνση των προϊόντων με ακρίβεια». Και αυτό στοιχίζει. Γενικώς δημιουργείται στις επιχειρήσεις, ειδικά τις πιο μεγάλες και δυναμικές, μια κατάσταση με νέα αυξημένα κόστη λειτουργίας, με πολλές απρόβλεπτες νέες δαπάνες.

Ολο αυτό το σκηνικό, αν δεν γίνει κάποιο «θαύμα», θα επεκταθεί σύντομα σε όλη την επιχειρηματικότητα κάθε μεγέθους. Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν. Υπάρχει μεγάλη «υγεία» στα υψηλά «διαμερίσματα» του εγχώριου επιχειρείν και τεράστιες δυνατότητες χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα. Το ερώτημα είναι σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι «χαμηλότεροι όροφοι». Η αλήθεια είναι ότι πολύ περισσότερες επιχειρήσεις από ό,τι πριν από μια δεκαετία πατούν καλά στα πόδια τους. Οι πιο πολλές ωστόσο ακόμα δεν «βγαίνουν» ούτε λόγω μεγέθους ούτε λόγω προβλημάτων από το παρελθόν και βέβαια δικών τους κακών πρακτικών.

Μόλις 100.000 από τις περίπου 800.000 επιχειρήσεις έχουν πάνω από 4 εργαζομένους. Περίπου το ένα τρίτο έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, προς Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες. Το 64% των νομικών προσώπων στην Ελλάδα δηλώνει ζημιές ή μηδενικά κέρδη. Η ψηφιακή διείσδυση, προϋπόθεση απαραίτητη για τη βιώσιμη λειτουργία, είναι ακόμα μικρή, φτάνει το 39%. Ολα αυτά τα δεδομένα καθιστούν τις ελληνικές επιχειρήσεις ευάλωτες σε μια κρίση. Δεν έχουν πρόσβαση σε κανενός είδους χρηματοδότηση, τα χρέη από το παρελθόν και η ζημιογόνος λειτουργία σχεδόν τις αυτοεξαιρούν πριν καν εξετάσει κάποιος το επιχειρηματικό μοντέλο και τις προοπτικές του.

Μια λύση είναι οι συγχωνεύσεις, η κυβέρνηση δίνει κάποια κίνητρα, αλλά ελάχιστοι ενδιαφέρονται. Η ίδια η κυβέρνηση θεωρεί ότι χειρίζεται το ιδιωτικό χρέος, αλλά οι λύσεις που προτείνει δεν βρίσκουν μεγάλο έδαφος στις φορτωμένες με κόκκινα δάνεια επιχειρήσεις. Εχουν μάθει να λειτουργούν με το βάρος τους, έχουν μάθει να επιβιώνουν κάτω από τα ραντάρ του κράτους και των τραπεζών. Αυτό είναι και το χειρότερο πρόβλημα, γιατί η επόμενη φάση της κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη θα επιβαρύνει με πολλούς τρόπους τη λειτουργία τους και αυτές δεν θα είναι απλά ανέτοιμες, αλλά και παντελώς απροστάτευτες. Και αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο για αυτές αλλά και για όλη την οικονομία…