Αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία είναι μέτρα φιλικά στην ανάπτυξη όπως η μείωση του μη μισθολογικού κόστους. Δηλαδή να μειώσουμε τους φόρους πάνω στην εργασία και γιατί όχι και τις ασφαλιστικές εισφορές, στις οποίες έχουμε ήδη κάνει μειώσεις τα τελευταία χρόνια, θα έχει πολύ ισχυρότερο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα απ’ ότι μία αύξηση δαπανών, σημειώνει με έμφαση ο επικεφαλής οικονομολόγος της Alpha Bank Παναγιώτης Καπόπουλος.
Μιλώντας στο podcast Βαβέλ, πρόσθεσε ότι, υπάρχουν και προβλήματα, τα οποία για να ξεπεραστούν χρειάζεται αναπτυξιακή πολιτική. «Αυτό που αυτό που νιώθει ο μέσος πολίτης σήμερα είναι ουσιαστικά ότι κυνηγάει τρόπον τινά την ουρά του. Δηλαδή τι εννοώ; Έχουμε αυξήσεις στο διαθέσιμο εισόδημα, σημαντικές και σε πραγματικούς όρους.
Στο ζήτημα της στέγασης όταν οι τιμές των ακινήτων αυξάνονται ταχύτερα με διψήφιο νούμερο τα τελευταία δύο χρόνια από το διαθέσιμο εισόδημα ο δείκτης προσιτότητας απόκτησης κατοικίας, που είναι ο λόγος των τιμών των ακινήτων προς το διαθέσιμο εισόδημα, συνεχώς χειροτερεύει. Άρα, η δυνατότητα λήψης και αποπληρωμής στεγαστικού δανείου όλο και εξασθενεί. Άρα λοιπόν, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι δεν έχουμε ανάπτυξη και ότι αυτή δεν μοιράζεται. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι έχουμε άλλους παράγοντες σε κάποια πεδία όπως είναι το στεγαστικό, κάνουν τον πολίτη να αισθάνεται πιο δυσάρεστα».
Ο μεγάλος εθνικός στόχος
Τι θα έπρεπε να κάνει τώρα η ελληνική κυβέρνηση πέρα από το να δώσει πρακτικές λύσεις στο στεγαστικό ζήτημα. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να ενισχύσει τη δυναμική της οικονομικής μεγέθυνσης, αναφέρει ο κ. Καπόπουλος, και θα πρέπει να μετουσιώσει όλο αυτό σε έναν εθνικό στόχο. «Δηλαδή ο πολίτης καταλαβαίνει το πρόβλημα της στέγασης, καταλαβαίνει το πρόβλημα της ακρίβειας. Αυτό που πρέπει να βάλει μπροστά η κυβέρνηση είναι ένας εθνικός στόχος. Θαρρώ ότι ένας δόκιμος, καλός εθνικός στόχος θα ήταν η σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έναν στόχο που τον είχαμε αφήσει. Είχαμε φτάσει περίπου πάνω από το 90% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά, πριν την κρίση. Στη κρίση από το 90 που είχαμε φτάσαμε σε επίπεδα 70% περίπου. Άρα τώρα υπάρχει μια προσπάθεια, αυτές οι απώλειες να αποκατασταθούν».
Το πρόβλημα των επιχειρήσεων
Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, είναι το 85% της συνολικής απασχόλησης και είναι περίπου πάνω από το 60%, ίσως στα 2/3 της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας. Άρα, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη στην Ελλάδα αγνοώντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τονίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Alpha Bank. «Σχεδόν το 20%, σύμφωνα με στατιστικές, δεν τολμά να πάει στις τράπεζες για να ζητήσει χρηματοδότηση. Είναι αυτοί οι οποίοι δεν χτυπούν την πόρτα της τράπεζας επειδή πιστεύουν ότι θα δεχτούν απόρριψη. Πιστεύουν συχνά ότι θα μπορέσουν να πάρουν δάνειο μόνο με εγγύηση όπως το σπίτι τους, ας πούμε, αγνοώντας άλλα χρηματοδοτικά μέσα και άλλα σημαντικότερα πιστωτικά κριτήρια. Για παράδειγμα, η αύξηση του μέσου μεγέθους των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, είναι θεμελιώδες πιστωτικό κριτήριο για τις εποπτικές αρχές που εποπτεύουν το τραπεζικό σύστημα. Το μεγάλωμα μπορεί να γίνει με ένα καλό business plan, αλλά πολλές φορές η ταχύτερη αύξηση μιας επιχείρησης στα βασικά της στοιχεία ενεργητικού απαιτεί ίσως και συμπράξεις και συνεργασίες. Και φυσικά η πολιτεία οφείλει να παράσχει κίνητρα για συγχωνεύσεις και εξαγορές».
Επιπλέον σημειώνει, ένα σημαντικό ποσοστό των πολύ μικρών επιχειρήσεων, των αυτοαπασχολουμένων μονοπροσώπων εταιρειών έχουν καθυστερημένες ασφαλιστικές και φορολογικές οφειλές. Δεν μιλάω για τις τραπεζικές, γιατί προφανώς δεν είναι στην εικόνα. Οι πολλές καθυστερημένες ασφαλιστικές και φορολογικές οφειλές τις καθιστά όχι μόνο λιγότερο ελκυστικές προς τις τράπεζες, αλλά κατ ουσίαν μη χρηματοδοτήσιμες, καθώς οι τράπεζες και να ήθελαν ακόμα δεν τους επιτρέπεται να τις δανείσουν.
Θα με ρωτήσεις τι μπορούν να κάνουν; Θα σου πω ότι καταρχάς δεν πρέπει να ανησυχούν να παρουσιάζουν τα οικονομικά στοιχεία που αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, να ενισχύουν τις εταιρικές τους δομές, να εξασφαλίζουν επαρκή σχέδια διαδοχής, να αναζητούν ευκαιρίες ανάπτυξης, επενδύοντας στην καινοτομία και την εξωστρέφεια. Και αν θέλεις, η πιο σημαντική προϋπόθεση για την ομαλή χρηματοδότηση από μία τράπεζα είναι η σύνταξη ενός ρεαλιστικού και τεκμηριωμένου επιχειρηματικού σχεδίου. Αυτό είναι μια πανάκεια.
Όποιος υποχωρήσει πρώτος χάνει τα περισσότερα
Για τις διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Κίνα για τους δασμούς, ο κ. Καπόπουλος ανέφερε: Είναι γνωστό ότι ένα από τα Νόμπελ που έχουν δοθεί στα οικονομικά είναι στον Τζον Νας για τη θεωρία Παιγνίων. Εδώ αυτό που έχουμε μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, με τον Τραμπ άλλαξε προς το πιο επικίνδυνο, να το πω έτσι, το παιχνίδι ανταγωνισμού μεταξύ Κίνας και Αμερικής. Φτάσανε πράγματι στο 125% οι αμερικανικοί δασμοί και στο 145% οι κινεζικοί δασμοί. Αν το κλιμακώσουν και οι δύο χάνουν πολλά. Αφού οι δασμοί που έχουν ανακοινωθεί εκατέρωθεν έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Σε αυτά τα παίγνια όποιος υποχωρήσει πρώτος χάνει τα περισσότερα.
Αν τα βρουν εν τέλει σε επίπεδο δασμών κοντά στα αρχικά επίπεδα ισορροπίας, θα είναι μια ελαχιστοποίηση της ζημιάς που ήδη έχει γίνει. Γιατί έχει αυξηθεί πάρα πολύ η αβεβαιότητα στις αγορές, αλλά απλά δεν θα έχουμε καταλάβει και πολύ καλά γιατί προκλήθηκε όλο αυτό. Αν όμως έχουμε μια νέα ισορροπία, η οποία θα είναι σε επίπεδα, όχι στα αρχικά αλλά κάπου ενδιάμεσα, τότε πιθανότατα αυτό θα είναι το αποτέλεσμα συμβιβασμών και φυσικά της σχετικής διαπραγματευτικής δύναμης που έχουν οι δυο πλευρές.
Τα κινεζικά ενδιάμεσα αγαθά, που αποτελούν ουσιαστικά εισροές για την αμερικανική βιομηχανία, δύσκολα αντικαθίστανται, στον βραχύ χρονικό ορίζοντα, και φυσικά οι Κινέζοι διακρατούν ένα μεγάλο τμήμα των ομολόγων που εκδίδει το αμερικανικό δημόσιο, δηλαδή χρηματοδοτούν το αμερικανικό δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα τυχόν πωλήσεις που αποφασίζουν στα πλαίσια του παιγνίου αυτού οι Κινέζοι, μπορεί να επηρεάσουν σοβαρά την αξία του δολαρίου εντέλει. Άρα, ναι, νομίζω ότι πάμε σε μια νέα ισορροπία, η οποία ενδεχομένως να μην είναι πολύ μακριά από την αρχική. Αυτό ήταν τελικά το αποτέλεσμα ισορροπίας ενός παιγνίου που τελικά και οι δύο φοβήθηκαν.
Βγαίνει κάποιος κερδισμένος;
Για το αν βγαίνει κάποιος κερδισμένος, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Alpha Bank πρόσθεσε: Υπάρχει μια μεγάλη αλλαγή κατά τη γνώμη μου, που θα επηρεάσει και τις αγορές και την οικονομία στο θέμα της παγκοσμιοποίησης, όπως την αντιλαμβανόμασταν μέχρι τώρα, με σημαντικές συνέπειες και για την ευρωπαϊκή ήπειρο και για τις εφοδιαστικές αλυσίδες. Το κεντρικό αφήγημα του Τραμπ, όπως διατυπώνεται τις πρώτες 100 μέρες τουλάχιστον της κυβέρνησης Τραμπ., η Αμερική δεν είναι ο
ήρωας του διεθνούς συστήματος ασφάλειας. Αυτό λέει, υποχρεωμένες να υπερασπιστούν τις φιλελεύθερες αρχές του δυτικού κόσμου. Ουσιαστικά, υπόσχεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ηγηθούν ξανά του κόσμου, όχι όμως μέσω των ιδανικών τους, των δυτικών αξιών, για τις οποίες δεν είναι πεντακάθαρες οι απόψεις του Τράμπ, αλλά μέσω των φιλοδοξιών τους. Γι
