Πόσες φορές ο ελληνικός λαός λοιδωρήθηκε επί μνημονίων ότι είναι «τεμπέλης», ότι «δεν είναι παραγωγικός» και πολλά άλλα παρόμοια, που επιστρατεύτηκαν από κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες της ΕΕ προκειμένου να δικαιολογηθούν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που λήφθηκαν εκείνη την περίοδο και που μεταξύ άλλων οδήγησαν σε κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, άγριες περικοπές στον κατώτατο μισθό και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων;
Η ίδια η Eurostat με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα και αφορούν στο 2024, απέδειξε για άλλη μια χρονιά πόσο μύθος ήταν όλα τα παραπάνω καθώς οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα εργάζονται επισήμως κατά μέσο όρο 39,8 ώρες την εβδομάδα, περισσότερες από κάθε άλλον λαό της ΕΕ. Πρόκειται για μια «επίδοση» που βρίσκεται μακράν μπροστά από άλλες ώρες του «σκληρού» ευρωπαϊκού πυρήνα ενώ στη χώρα μας εργαζόμαστε κατά περίπου 4 ώρες παραπάνω σε σύγκριση με τον μέσο όρο των ωρών εργασίας των εργαζόμενων στην ΕΕ, που ανέρχεται σε 36 ώρες την εβδομάδα.
Η «βαλκανοποίηση» της Ελλάδας σε κοινωνικό επίπεδο φαίνεται και από το γεγονός ότι χώρες όπως η Βουλγαρία ( 39 ώρες την εβδομάδα) και η Ρουμανία (38,8 ώρες) βρίσκονται κάτω από τη χώρα μας, την ίδια στιγμή που άλλες χώρες της ΕΕ φλερτάρουν με τις… 30 ώρες, όπως η Ολλανδία που είναι η χώρα όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν τις λιγότερες ώρες (32,1 ώρες), ή άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, όπως Δανία, Γερμανία και Αυστρία, με 33,9 ώρες έκαστη.
Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δουλεύουν περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους, αλλά αμείβονται με μισθούς… Βαλκανίων. Επιστρατεύοντας και πάλι την Eurostat,τον Ιανουάριο του 2025, 10 χώρες της ΕΕ είχαν κατώτατους μισθούς κάτω των 1.000 ευρώ μηνιαίως, ανάμεσά τους φυσικά και η Ελλάδα με 830 ευρώ (μεικτά) τότε, που αποτελούσε τον 7ο χαμηλότερο στην ΕΕ, ενώ μετά τον Απρίλιο ο κατώτατος διαμορφώθηκε σε 880 ευρώ (μεικτά). Τα δεδομένα δείχνουν επίσης ότι ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας ήταν περίπου 3 φορές χαμηλότερος σε σύγκριση με τον υψηλότερο κατώτατο (Λουξεμβούργο 2.638 ευρώ). Για τέτοια… σύγκλιση μιλάμε.
Υπάρχουν πολλά στατιστικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι πολλές ώρες εργασίας στην Ελλάδα συμβαδίζουν με την κοινωνική ένδεια και αναγκάζουν τελικά ένα μεγάλο τμήμα εργαζομένων να αναζητά δεύτερη εργασία εκτινάσσοντας στην πραγματικότητα πολύ πιο πάνω από τις 39,8 ώρες το ωράριο εργασίας σε εβδομαδιαίο επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού στην Ελλάδα είναι στην προτελευταία θέση, πάνω μόνο από της Βουλγαρίας! Επιπλέον, το μερίδιο των μισθών στη χώρα μας είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην ΕΕ, ενώ το μερίδιο των κερδών μεγενθύνεται συστηματικά, φτάνοντας να είναι το τρίτο υψηλότερο ανάμεσα στα κράτη-μέλη.
Σε πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, έξι στους 10 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα απάντησαν πως ο μισθός τους δεν επαρκεί για την κάλυψη των μηνιαίων εξόδων, ενώ σχεδόν 9 στους 10 έχουν αναγκαστεί να μειώσουν τις δαπάνες τους σε βασιικά είδη διατροφής προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Σε ό,τι αφορά τους μισθούς, το 43% των εργαζομένων δήλωσε ότι έλαβε αύξηση το 2024, ποσοστό που σε σημαντικό βαθμό συμπίπτει με το ποσοστό των εργαζομένων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ενώ το 57% των εργαζομένων δήλωσε ότι δεν είχε καμιά αύξηση στο ύψος του μισθού του.
Είναι λοιπόν προφανές ότι στην Ελλάδα δουλεύουμε περισσότερο από όλους και αμειβόμαστε με τα λιγότερα σχεδόν από όλους!
