Αξιολόγηση στο Δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα τι γίνεται;

Στο Δημόσιο, υποψιαζόμαστε όλοι ότι γίνεται αξιολόγηση μάλλον για τα «μάτια του κόσμου». Ο «κόσμος» προφανώς συνεχίζει να μη δέχεται καλές υπηρεσίες και η συζήτηση για την άρση της μονιμότητας βρίσκεται προ των πυλών.

Τι γίνεται όμως όταν στον ιδιωτικό τομέα, όπου η καθημερινή αξιολόγηση δομών και ανθρώπων υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι ο κανόνας, δεν υπάρχει κανονική εταιρική διακυβέρνηση και κανονική αξιολόγηση του προσωπικού; Μη γελιέστε, το ίδιο με το Δημόσιο. Η επιχείρηση δεν λειτουργεί όπως θα μπορούσε κανονικά να λειτουργήσει, με αποτέλεσμα να χάνεται αξία πολύτιμη για την ενίσχυση των μεγεθών της και υποχωρεί σταδιακά σε ανταγωνιστικότητα και στην ανάπτυξη που θα έπρεπε να έχει κανονικά. Σε περιόδους δε κρίσης αυξάνεται η ευαλωτότητα. Είναι συνήθως οι πρώτες που αποτυγχάνουν.

Είναι γνωστή, για παράδειγμα, η οικογενειακή διάρθρωση των περισσότερων επιχειρήσεων της χώρας. Ολες αυτές ξεκίνησαν ως μια ιστορία επιτυχίας του ιδρυτή, για να εξελιχθούν ωστόσο χρειαζόταν να αποκτήσουν δομές και κανονική εταιρική οργάνωση. Κάποιες το έκαναν, κάποιες άλλες διστάζουν και παραμένουν σε περιβάλλον της διοίκησης από τον «μονάρχη ιδρυτή» και τους φίλους του. Πολλές εταιρείες διστάζουν να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα. Η εξέλιξη των στελεχών γίνεται κάτι άγνωστο για αυτές, με αποτέλεσμα να χάνουν σε παραγωγικότητα και σε καινοτομία.

Η δομή των οικογενειακών επιχειρήσεων δεν είναι ελληνικό μόνο φαινόμενο. Περισσότερο από το 90% των εταιρειών παγκοσμίως είναι οικογενειακές. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι μεγαλύτεροι οργανισμοί στον κόσμο, όπως η LVMH, η Moet Hennesy, η Louis Vuitton στη Γαλλία ή η Samsung Electronics στη Νότια Κορέα. Πολλά καλά παραδείγματα. Ολες αυτές που προχώρησαν ενστερνίστηκαν τις κορυφαίες πρακτικές και έπαψαν να ανησυχούν ακόμα και για τη διαδοχή, το σημαντικότερο πρόβλημα παλαιότερα και εστία ανησυχίας για μετόχους και εργαζομένους μιας οικογενειακής επιχείρησης.

Η αλήθεια είναι ότι αλλάζουν τα πράγματα και στην Ελλάδα, απλά πιο αργά. Αυξάνονται με αριθμητική πρόοδο οι επιχειρήσεις που αποκτούν κανόνες διοίκησης, με επιτροπές ελέγχου, επιτροπές αξιολόγησης των αμοιβών των διευθυντικών στελεχών, που τοποθετούν στα διοικητικά τους συμβούλια ειδικούς σε τομείς όπου έχει ανάγκη εξέλιξης η εταιρεία, που υιοθετούν αυστηρούς εσωτερικούς κανόνες ελέγχου και αξιολόγησης του προσωπικού, που φτάνουν μέχρι και σε υποχρεωτικά ψυχομετρικά τεστ.

Με λίγα λόγια υπάρχουν πολύ περισσότερες επιχειρήσεις από ό,τι παλαιότερα, που έχουν σοβαρευτεί. Που σέβονται τους μετόχους τους, αλλά κυρίως τους εργαζομένους και τους πελάτες τους.

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις που υπάρχει σωστή ιεραρχική οργάνωση, αξιολόγηση και αξιοκρατία, υπάρχουν και τα υψηλότερα ποσοστά ικανοποίησης του προσωπικού. Είναι αυτές στις οποίες όλοι θέλουν να δουλεύουν και σε μια εποχή εργασιακής στενότητας αυτό μετράει παραπάνω.