Υπάρχουν ορισμένοι εγχώριοι αναλυτές οι οποίοι επιχαίρουν για το γεγονός πως τα ελληνικά ομόλογα «κοντράρονται» με τα γαλλικά, εξαιτίας των αναταράξεων που συμβαίνουν στο Παρίσι.
Η πολιτική δίνη εντός της οποίας κινείται για ακόμη μια φορά -κατά τα τελευταία χρόνια- η Γαλλία έχει τη βάση της στα οικονομικά δεδομένα και στο ότι ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επιθυμεί -δια της όποιας κυβέρνησης- να περάσει μέτρα περικοπών, τα οποία είναι κάποιες δεκάδων δισεκατομμυρίων (44 δισ. ευρώ σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που ήθελε ψηφίσει ο απελθείς πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού).
Όπως γίνεται κατανοητό, ακόμη και εάν ο νέος πρωθυπουργός Σεμπαστιάν Λεκορνί κάνει κάποια…πίσω βήματα, η ουσία της πολιτικής δύσκολα θα αλλάξει. Κάτι που σημαίνει πως είτε θα δημιουργηθεί νέα κρίση στη Γαλλία, είτε τα μέτρα θα περάσουν και το σκηνικό αντιδράσεων θα λάβει παράταση για μετέπειτα.
Κι αυτό γιατί με το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 5,8% και το δημόσιο χρέος στο 114%, δύσκολα μπορεί να αλλάξει η βασική στρατηγική του Μακρόν. Για αυτό και επέλεξε τον…πιστό σε αυτόν Λεκορνί.
Το δυστύχημα για τη Γαλλία και την Ευρώπη ολόκληρη είναι ότι τα κατ’ έτος παραγόμενα ελλείμματα μετατρέπονται σχεδόν αυτόματα σε χρέος επειδή η χρηματοδότησή τους γίνεται απευθείας από τις αγορές, μέσω της έκδοσης κρατικών ομολόγων.
Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το γαλλικό χρέος αυξήθηκε σχεδόν κατά 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από το 2019 μέχρι σήμερα και πλέον αυξάνεται κατά 5.000 ευρώ το δευτερόλεπτο!
Η Γαλλία αντιμετωπίζει πλέον δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 3,3 τρισεκατομμύρια ευρώ και αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα εξωτερικών κρίσεων, αλλά κυρίως της κακοδιαχείρισης των διαδοχικών κυβερνήσεων που επέβαλε ο Μακρόν από το 2017, με την Fitch να ανοίγει από χθες τον χορό των υποβαθμίσεων.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η τρίτη χώρα στην Ευρώπη σε επίπεδο δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ αναμένεται να αντιμετωπίσει (στο άμεσο ή απώτερο μέλλον) μια ακόμη μεγαλύτερη οικονομική αναταραχή. Όταν κάτι τέτοιο αφορά τη δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης, τότε τα πράγματα ενδέχεται να γίνουν πολύ σοβαρά.
Και να υπάρξουν συνέπειες, τις οποίες κανείς δε μπορεί να φανταστεί σήμερα.
Είναι πέρα από βέβαιο ότι μια πολύ αρνητική εξέλιξη στη Γαλλία θα επηρέαζε και την Ελλάδα. Πέραν των επιμέρους και διμερών ζητημάτων, όπως τουρισμός, εμπόριο, επενδύσεις και μια σειρά άλλων, υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, οποίος ακούει στο όνομα: δημόσιο χρέος.
Όποιος λοιπόν ικανοποιείται από το ότι τα επιτόκια των δεκαετών γαλλικών ομολόγων είναι υψηλότερα από εκείνα των ελληνικών, θα πρέπει να γνωρίζει πως εάν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο στη Γαλλία, τότε και τα ελληνικά ομόλογα ενδέχεται να ανέβουν ακόμη υψηλότερα.
Και μπορεί η Ελλάδα να έχει θέσει ως στόχο να «πέσει» το ελληνικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ κάτω από το 100% περί το 2033 με 2034, ωστόσο αυτή τη στιγμή -αν και υπάρχει πτωτική τάση- βρισκόμαστε στην «περιοχή» του 150%.
Δε μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι…μικρό και σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερο από το περίπου 120% που είχε η Ελλάδα όταν μπήκαμε στα μνημόνια.
