Η Αθήνα στα μέσα Ιουνίου έγινε πεδίο δράσης ενός απρόβλεπτα επιτυχημένου πολιτιστικού προγράμματος το οποίο δεν είχε επίσημη ονομασία. Περίπου στη διάρκεια μίας εβδομάδας διεξήχθη ένα τετραήμερο διεθνές συνέδριο – με την αιγίδα των «New York Times» – με θέμα το μέλλον της τέχνης και συμμετέχοντες μια πολυάριθμη ομάδα ειδικών οι οποίοι κατέφταναν στην Αθήνα μετά τη διοργάνωση για το ντιζάιν Salone del Mobile του Μιλάνου και την ελβετική πολυσυζητημένη για τον κόσμο της τέχνης Art Basel.
Παράλληλα το ΕΜΣΤ γιόρτασε την επανεκκίνησή του με τη μεγάλη ομαδική έκθεση Statecraft, ένα πάρτι στο τελευταίο επίπεδο του μουσείου και την υπόσχεση της διευθύντριάς του Κατερίνας Γρέγου το μουσείο να γίνει χώρος που θα θέλει ο κόσμος να περνάει ποιοτικό χρόνο.
Ταυτόχρονα στο Καπνεργοστάσιο παρουσιάζονταν τα έργα της δωρεάς της συλλογής Δασκαλόπουλου στην έκθεση Dream On, ενώ πολλές αίθουσες τέχνης διάσπαρτες σε στενά και ορόφους των κεντρικών αθηναϊκών δρόμων παρουσίαζαν τα έργα αναδυόμενων καλλιτεχνών καθώς και όσων από το εξωτερικό βρίσκουν ότι ο παλμός της πόλης ανεβάζει τους σφυγμούς της δημιουργικότητάς τους.
Η τελευταία πράξη αυτού του project δίχως όνομα εκτυλίχτηκε σε δύο διαφορετικές σκηνές: στα Σφαγεία της Υδρας ένα πλήθος σχημάτιζε ουρά για να δει το πολυαναμενόμενο Apollo του αμερικανού σταρ καλλιτέχνη Τζεφ Κουνς σε συνεργασία με το Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ. Την ίδια ώρα, στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου ο Βασίλης Ζούλιας αξιοποίησε το εμβληματικό τοπόσημο για να δείξει την ασπρόμαυρη συλλογή του Swans με ένα επιμελημένο ντεφιλέ μόδας που οι συμβολισμοί του παρέπεμπαν σε μία ιδανική συνθήκη καλής ζωής στον αέρα της Μεσογείου.
Αυτή η εβδομάδα τέχνης, μουσείων και φαινομένων μόδας στην Αθήνα που έφερε ειδικό κοινό από το εξωτερικό, το οποίο ενημερώθηκε, ψυχαγωγήθηκε και προφανώς κατανάλωσε αγαθά θα μπορούσε να συνεχιστεί. Και από ασύνταχτο πείραμα να αποκτήσει όνομα: Mediterraneo.
