Η διεθνής ενεργειακή κρίση που πλήττει τον πλανήτη τους τελευταίους μήνες συνοδεύεται συχνά από αναλύσεις και προβλέψεις για τη διάρκεια και το τέλος της. Η ανησυχία των πολιτών και των Κυβερνήσεων είναι εύλογη καθώς η επάρκεια και το κόστος της ενέργειας θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την είσοδο της παγκόσμιας οικονομίας σε νέα ύφεση ήδη από το τελευταίο τρίμηνο του 2022.
Διαβάστε επίσης – Πυρηνικά απόβλητα: Η απάντηση στην ενεργειακή κρίση
Οι τρεις προϋποθέσεις
Μπορούμε να πούμε με σχετική ασφάλεια πως η ενεργειακή κρίση δεν θα τελειώσει αν δεν συντρέξουν σωρευτικά οι παρακάτω τρεις προϋποθέσεις:
- Ο τερματισμός της ένοπλης σύγκρουσης στην Ουκρανία. Όσο η Ρωσία συνεχίζει να επιδιώκει την κατάληψη ουκρανικών εδαφών και η Ουκρανία εξοπλίζεται από τη Δύση, τόσο η πρώτη θα χρησιμοποιεί τις προμήθειες φυσικού αερίου εκβιαστικά για να επιτύχει εμμέσως τον περιορισμό της ουκρανικής αντίστασης και τη νίκη σε αυτή της την ιδιότυπη μάχη με τη Δύση. Όσο οι κυρώσεις δεν επιτυγχάνουν τα σκοπούμενα αποτελέσματα και η Ρωσία εξακολουθεί να διαθέτει το φυσικό της αέριο έμμεσα στην Ευρώπη παρακάμπτοντας τες ή σε τρίτες χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα, τόσο θα ενισχύεται η ανάγκη για εξεύρεση διπλωματικής λύσης στην Ουκρανία, ώστε να ομαλοποιηθούν οι ροές φυσικού αερίου από τη Ρωσία τουλάχιστον για το μεταβατικό διάστημα που απαιτείται μέχρι την πλήρη απεξάρτηση από αυτό.
- Υιοθέτηση ενιαίων πολιτικών. Ο διεθνής χαρακτήρας της κρίσης απαιτεί ενιαίες διακρατικές και δεσμευτικές πολιτικές. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα βήματα που γίνονται για ενιαία στάση της Ένωσης πρέπει να επιταχυνθούν όσο πλησιάζουμε τον Σεπτέμβριο, ενώ η συνεργασία με το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Ιαπωνία και τις άλλες ισχυρές οικονομίες της Δύσης είναι μονόδρομος για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Τη στιγμή που εθνικές προτεραιότητες τείνουν να διασπάσουν το ενιαίο μέτωπο, είναι επίσης σημαντική και η συνεργασία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα και των κεφαλαιαγορών, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μιας νέας κατάρρευσης εξαιτίας της ενέργεια αυτή τη φορά.
- Προώθηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας και αποθήκευσης. Οι υποστηρικτές των εναλλακτικών πηγών ενέργειας ευαγγελίζονται τη σωτηρία από την ενεργειακή κρίση και την προστασία του περιβάλλοντος. Η μετάβαση σε αυτές, ωστόσο, απαιτεί ρεαλιστικούς υπολογισμούς, συγκεκριμένους στόχους και περιορισμό των ενίοτε αβάσιμων προσδοκιών. Την ίδια ώρα, η αποτελεσματική αποθήκευση και ο ενδιάμεσος περιορισμός της κατανάλωσης με κίνητρα σε πολίτες και επιχειρήσεις μπορούν να επιτύχουν αμεσότερα αποτελέσματα.
Latest News
Η συζήτηση που δεν γίνεται για τον προϋπολογισμό
Η Βουλή συζητάει τον προϋπολογισμό, όμως η σοβαρή συζήτηση για την οικονομική πολιτική δεν γίνεται
Βουλιμία
Είναι γνωστό ότι μεταξύ των θανάσιμων αμαρτημάτων περιλαμβάνεται και η βουλιμία…
Μπουλντόζες τη νύχτα
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αποφάνθηκε ότι ο νόμος με τον οποίο χτίζουμε στην Ελλάδα από το 2012 είναι αντισυνταγματικός, εξαιρεί όσες οικοδομές έχουν αποδεδειγμένα αρχίσει εργασίες για την ανέγερσή τους
Οι εγκλωβισμένοι, τα ακίνητα και ο… φορέας
Θυμηθήκαμε ότι υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μικρών επιχειρήσεων που μέσα στην κρίση κοκκίνισαν τα δάνειά τους
Η ευθύνη των τραπεζών
Οι τράπεζες πατούν καλύτερα στα πόδια τους, δεν εξαρτάται η κερδοφορία τους από τις προμήθειες. Επίσης είναι εμφανές ότι χρειάζεται η κυβέρνηση μια «νίκη» στο μέτωπο του κόστους ζωής
Ανάπτυξη που «τρώγεται»
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία είμαστε πάνω και από τον στόχο του 2024
Απιστευτα δώρα προς τα πολιτικά άκρα
Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι το σύνδρομο της επιτυχίας από μια φάση και μετά τυφλώνει τις δημοκρατίες, οι οποίες στη συνέχεια χάνουν και την ακοή τους.
Ελληνικές απώλειες από το «γαλλικό μέτωπο»
Θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρες και τις πρώτες απώλειες για την Ελλάδα από το «γαλλικό μέτωπο».
Σοκαριστικές ομοιότητες
Στη Γαλλία, οι έμπειροι από την ελληνική κρίση βλέπουν ομοιότητες με την περίοδο 2012 – 2014 στην Ελλάδα
Η Γαλλία σε κρίση και η Ευρώπη σε περιδίνηση
Η πολιτική κρίση στη Γαλλία έρχεται να αναδείξει τα συνολικότερα προβλήματα της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης