Είναι ομολογουμένως καλό ότι πλέον δεν ακούμε τα γνωστά «επιχειρήματα» κατά της χρήσης του όρου «γυναικοκτονία». Συνέβαλε σε αυτό ότι το τελευταίο διάστημα είχαμε μια σειρά από τέτοια περιστατικά που υπογράμμισαν, με τρόπο παραπάνω από οδυνηρό, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα φιλολογικό θέμα, αλλά με μια συνεχιζόμενη τραγωδία και με ένα διαρκές έγκλημα.
Ομως αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη να θυμόμαστε γιατί άνοιξε η συζήτηση γύρω από την ανάγκη να προσδιορίζουμε αυτά τα εγκλήματα ως «γυναικοκτονίες». Δεν ήταν από έλλειψη επίγνωσης ότι ούτως ή άλλως η ανθρωποκτονία αντιμετωπίζεται με τη δέουσα αυστηρότητα, ούτε από αναζήτηση κάποιου «ιδιώνυμου» αδικήματος. Ηταν η ανάγκη να αναμετρηθούμε ως κοινωνία με το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μορφές βαναυσότητας και βίας που προέρχονται ακριβώς από το ότι οι κοινωνίες μας παραμένουν, παρά την κατοχύρωση μορφών τυπικής ισότητας, θεμελιωδώς σεξιστικές και πατριαρχικές. Είναι, ουσιαστικά, η συνειδητοποίηση ότι αυτό που οπλίζει το χέρι των γυναικοκτόνων δεν είναι ούτε το «πάθος», ούτε προφανώς η «αγάπη», αλλά σωρευμένες και εμπεδωμένες νοοτροπίες, στάσεις και αντανακλαστικά που συγκεφαλαιώνονται στην αντίληψη μιας εξουσίας και ενός δικαιώματος πάνω στην άλλη και το σώμα της που μπορεί να πάρει ακόμη και δολοφονική μορφή.
Οπως έχει γραφτεί πολλές φορές σε τελική ανάλυση οι άντρες δεν σκοτώνουν τις συντρόφους τους ούτε από «αγάπη», ούτε από «πάθος», ούτε από «ζήλια». Σκοτώνουν επειδή υπάρχει ένα ιστορικά και κοινωνικά διαμορφωμένο πλέγμα σχέσεων που αναπαράγει μια πατριαρχική λογική. Ενα πλέγμα σχέσεων που σε οριακές στιγμές τους καθιστά γυναικοκτόνους. Ονομάζοντας το κακό με το όνομά του, εν προκειμένω με την αναφορά σε γυναικοκτονία, δεν υπογραμμίζουμε απλώς την αναγνώριση ότι όλα έχουν να κάνουν με πατριαρχικές σχέσεις, ιεραρχίες και πρακτικές. Πάνω από όλα, δεσμευόμαστε ότι ακριβώς επειδή αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα, θα βοηθήσουμε εκείνες τις διαδικασίες κοινωνικού και πολιτισμικού μετασχηματισμού που θα διαμορφώσουν το αναγκαία μη πατριαρχικό μέλλον μας.
Latest News
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό
Πόσο έτοιμοι είμαστε;
Για όσους δεν κατάλαβαν, τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης αρχίζουν και σχηματίζονται
Ορφανές υποδομές
Τι αποκαλύπτει η περίπτωση του Flyover
De Imbecillitate: Ο Μέγας Κίνδυνος
Η ανησυχητική επικαιρότητα ενός σημαντικού άρθρου του Ευάγγελου Λεμπέση, που γράφτηκε το 1941.