«Ιστορική» – και όχι άδικα – χαρακτηρίστηκε η καταρχήν συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου να προχωρήσουν στην οριοθέτηση των παρακείμενων θαλασσίων ζωνών τους. Και μπορεί πολλά να συμβούν ως την οριστική υπογραφή της συμφωνίας αυτής, που θα κριθεί τελικά από το πώς θα εφαρμοσθεί στην πράξη. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια πρώτη θετική εξέλιξη, μεταξύ δύο χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και χρόνια και δεν διατηρούν καν διπλωματικές σχέσεις. Ενώ είναι απαραίτητο να τονισθεί ότι η συμφωνία αυτή δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την ευθεία μεσολάβηση της Ουάσιγκτον. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι οι δύο χώρες δεν υπέγραψαν τα σχετικά κείμενα μεταξύ τους, αλλά η καθεμία χωριστά με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ακόμη και ο ηγέτης της εξτρεμιστικής φιλοϊρανικής οργάνωσης Χεζμπολάχ του Λιβάνου Χασάν Νασράλα την αποδέχθηκε τελικά.
Πιο εξτρεμιστής όμως ακόμη και από τον αιμοσταγή Νασράλα αποδεικνύεται ο περιώνυμος υπόδικος πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπένιαμιν Νετανιάχου, ο οποίος απείλησε ότι αν επανέλθει στην εξουσία στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, θα ακυρώσει τη συμφωνία και να δούμε τότε πώς θα αντιδράσουν οι Αμερικανοί και κυρίως ο ίδιος ο Μπάιντεν, εμπνευστής της συμφωνίας αυτής, που αντιμετωπίζει στις αρχές Νοεμβρίου τις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές στο Κογκρέσο, όπου αν το Δημοκρατικό Κόμμα χάσει την πλειοψηφία θα έχει τα χέρια του δεμένα για την επόμενη διετία. Με την πιθανότητα να επανέλθει ίσως στην εξουσία ο Ντόναλντ Τραμπ, γνωστός θαυμαστής του Νετανιάχου. Αυτές όμως οι αρνητικές προβλέψεις δεν αναιρούν το τεράστιο επίτευγμα της συμφωνίας, σε μια στιγμή που τα όποια κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου αποκτούν νέα σημασία λόγω της γνωστής ενεργειακής κρίσης.
Και είναι φυσικό η εξέλιξη αυτή να αποτελεί επίσης ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την Τουρκία του Ερντογάν, να εγκαταλείψει τις μονομερείς διεκδικήσεις και τις συνεχείς απειλές κατά της Ελλάδας και να προσέλθει επιτέλους σε έναν σοβαρό διάλογο με την Ελλάδα, για την επίλυση του εξαιρετικά κρίσιμου (ιδίως σήμερα) ζητήματος των θαλασσίων ζωνών. Ενας διάλογος, που αν δεν καταλήξει σε κάποια συμφωνία, όπως είναι το πιθανότερο, θα πρέπει να έχει ως στόχο την παραπομπή της διαφοράς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αυτό σημαίνει όμως ότι και η ελληνική πλευρά θα πρέπει να είναι έτοιμη να αποδεχθεί την όποια απόφαση του Δικαστηρίου, που είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα δίνει πλήρες δίκαιο ούτε στην Ελλάδα ούτε στη Τουρκία. Θα πρόκειται δηλαδή για έναν ουσιαστικό συμβιβασμό, ο οποίος όμως δεν θα πρέπει να καταγγελθεί ως «εθνική προδοσία». Και το καίριο ερώτημα είναι αν έχει καλλιεργηθεί το απαραίτητο εκείνο κλίμα που μπορεί να οδηγήσει στην αποδοχή αυτού του αναγκαίου συμβιβασμού.
Πηγή: Έντυπη έκδοση Το Βήμα της Κυριακής
Latest News
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες