
Για όσες και όσους έχουν μελετήσει την κοινωνική ιστορία της νεότερης Ελλάδας αποτελεί κοινό τόπο ότι ο κατακερματισμός της ιδιοκτησίας γης επέτρεψε, ιδίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την επέκταση της ιδιοκατοίκησης που λειτούργησε ως στρεβλό υποκατάστατο μιας συστηματικής «στεγαστικής πολιτικής».
Δεν υπήρξαν ποτέ στη χώρα μας τα μεγάλα προγράμματα «κοινωνικής στέγασης» που αποτέλεσαν το πολεοδομικό σήμα κατατεθέν του μεταπολεμικού «κοινωνικού συμβολαίου» στην Ευρώπη, ούτε και ανάλογος χωροταξικός σχεδιασμός. Ομως, σε πολύ υψηλότερο ποσοστό από άλλες χώρες οι άνθρωποι είχαν «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους». Σε συνδυασμό με τη διαγενεακή αλληλεγγύη η παράμετρος αυτή αποτέλεσε και σημαντικό μηχανισμό απορρόφησης έντονων κρισιακών κοινωνικών φαινομένων.
Ομως, ήδη από την περασμένη δεκαετία, αυτό έχει αρχίσει να διακυβεύεται. Παρότι η χώρα απέφυγε μια μεγάλη «φούσκα ακινήτων» – αυτή είναι πιο πιθανό να μας έρθει στο μέλλον – εντούτοις η βαθιά οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010 οδήγησε στο πρόβλημα των «κόκκινων δανείων».
Και παρά την προσπάθεια «προστασίας της πρώτης κατοικίας», είναι σαφές ότι οι πολιτικές αντιμετώπισής τους θα οδηγήσουν και σε απώλειες κατοικιών. Σε αυτό προστίθεται και ο τρόπος που αναπτύσσονται νέες μορφές επιχειρηματικής επένδυσης, σε διάφορες κλίμακες, σε σχέση με την κατοικία, από την πολύ μεγάλη επέκταση των βραχέων μισθώσεων τύπου Airbnb μέχρι τη διαμόρφωση κατοικιών προς ενοικίαση από στρώματα υψηλότερων εισοδημάτων.
Ολα αυτά διαμορφώνουν έναν ορίζοντα «κρίσης της κατοικίας» και στη χώρα μας. Ηδη βλέπουμε τα φαινόμενα στην εκτίναξη των ενοικίων (και του κόστους αγοράς) σε αρκετές περιοχές, εξελίξεις που ταυτόχρονα διαμορφώνουν αρνητική συνθήκη για συγκεκριμένες κατηγορίες (φοιτητές, χαμηλόμισθους εργαζομένους, νεαρά ζευγάρια) αλλά και αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία ολόκληρων γειτονιών.
Τα γεγονός ότι ακόμη απέχουμε από αντίστοιχα προβλήματα σε ευρωπαϊκές και βορειοαμερικανικές πόλεις, δεν αναιρεί την ανάγκη να συζητήσουμε το πρόβλημα έγκαιρα και προφανώς να ληφθούν όλα τα μέτρα για την υπεράσπιση ενός κρίσιμου κοινωνικού δικαιώματος.
Πηγή: in.gr


Latest News

Ο στόχος του χρέους
Το επόμενο που έρχεται και είναι ο μεγάλος εθνικός στόχος, γιατί όχι ένα χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ λίγο μετά το 2030...

Σε μια κανονική χώρα η δικαιοσύνη θα έψαχνε την Αλήθεια για το πολιτικό χρήμα, και η αντιπολίτευση θα πρωτοστατούσε σε αυτό το αίτημα
Κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει θεσμική αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Και η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα είναι εξόχως κρίσιμο ζήτημα.

Η ελευθερία στην περιέργεια – Μια τεράστια μεταρρύθμιση
Σε εποχές μετασχηματισμού η ανάπτυξη δεν είναι, όπως κάποιοι νομίζουν, μία απλή τεχνική διαδικασία - Απαιτεί όραμα, τόλμη και ελεύθερο χώρο στην περιέργεια

Τα «μαύρα» ενοίκια
Αν κάτι ξένισε είναι η σπουδή για μια ακόμα φορά με την παρούσα κυβέρνηση να δώσει πρώτα νέα επιδόματα, αντί να προηγηθούν φοροελαφρύνσεις

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα