Και τώρα ποιος θα κάνει αντιπολίτευση;

Η άνετη επικράτηση της ΝΔ στις εκλογές της 25ης Ιουνίου ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη.

Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν συμβιβαστεί με την ήττα. Κάτι που φάνηκε και στις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα κατά την προεκλογική περίοδο.

Ωστόσο η αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία ζήτησε μετ’ επιτάσεως από το εκλογικό σώμα δείχνει να ισοδυναμεί με παντοκρατορία.

Και αυτό όχι γιατί μπαίνουν οκτώ κόμματα στη Βουλή.

Αλλά κυρίως για το χαμηλό ποσοστό που συγκεντρώνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αθροιστικά με το ΠΑΣΟΚ που κατετάγη τρίτο, μετά βίας πλησιάζουν από κοινού το 30%!

Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να διαμηνύει πως παρά την ισχυρή εντολή που έλαβε δεν θα επιτρέψει έπαρση ή αλαζονεία κατά την άσκηση του κυβερνητικού έργου, εντούτοις το ερώτημα που τίθεται και μάλιστα επιτακτικά από σήμερα κιόλας είναι ένα: Και τώρα ποιος θα κάνει αντιπολίτευση;

Γιατί η χώρα, όσο ανάγκη έχει από πολιτική σταθερότητα και από μια κυβέρνηση που θα προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις, τις οποίες χρειάζεται ο τόπος, άλλο τόσο έχει ανάγκη από μια ισχυρή και ουσιαστική αντιπολίτευση.

Μια αντιπολίτευση που θα επισημάνει τα λάθη και κυρίως θα προτείνει λύσεις υπέρ του λαού και του εθνικού συμφέροντος.

Γιατί έτσι είθισται στις σύγχρονες δημοκρατίες. Οι οποίες πρέπει να έχουν δικλείδες ασφαλείας. Όσο και αν ο κ. Μητσοτάκης υποστηρίζει πως το κυβερνών κόμμα θα είναι ταυτόχρονα και αντιπολίτευση στον εαυτό της…