Το σχέδιο ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου κυνηγάει ελέφαντες με σφεντόνες

Το ετήσιο δείπνο στο Mansion House της Βρετανίας απέσυρε τον επίσημο ενδυματολογικό κώδικα το 2022, αλλά η απόδοση του υπουργού Οικονομικών Τζέρεμι Χαντ στη διάσημη εκδήλωση της Δευτέρας στο City έμοιαζε κάπως με νοικιασμένο σμόκιν: εξωτερικά κομψό αλλά τελικά φθηνό και άβολο.

Η ομιλία του Χαντ στο δείπνο αναμενόταν ευρέως να περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις για να τονωθεί το αρτηριοσκληροτικό συνταξιοδοτικό σύστημα 2 τρισεκατομμυρίων λιρών της χώρας. Αυτό θα μπορούσε να διοχετεύσει περισσότερα κεφάλαια σε πολλά υποσχόμενες εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου, ενισχύοντας τις ιδιωτικές επενδύσεις και την ανάπτυξη. Αυτό που ανακοίνωσε ο Χαντ, ωστόσο, θα κάνει ελάχιστα για να βγάλει τη Βρετανία από την αυτοπροκαλούμενη οικονομική δυσπραγία της.

Τα καλά νέα είναι ότι το λεγόμενο Σύμφωνο Mansion House του Χαντ αντιστάθηκε στα καλέσματα των σειρήνων των χρηματοδότων και των πολιτικών να αναγκάσουν τα βρετανικά συνταξιοδοτικά ταμεία να αυξήσουν μαζικά τις συμμετοχές τους σε βρετανικές μετοχές. Αντίθετα, ο Χαντ εξασφάλισε δεσμεύσεις από τους παρόχους συντάξεων καθορισμένων εισφορών, εκείνων στους οποίους οι εργαζόμενοι φέρουν τον επενδυτικό κίνδυνο, να προσπαθήσουν να επενδύσουν έως 5% των κεφαλαίων τους σε ιδιωτικά κεφάλαια και νεοφυείς επιχειρήσεις έως το 2030, από περίπου 1% σήμερα.

Είναι μια έξυπνη κίνηση, αφού ο Χαντ μπορεί να δείξει ότι ενεργεί για να αντιμετωπίσει τις χαμηλές επενδύσεις της χώρας, οι οποίες αντιπροσωπεύουν μόλις το 18% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 23% στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, χωρίς να ξοδέψει ούτε μια δεκάρα κρατικών κεφαλαίων. Ωστόσο, στοχεύοντας ακριβώς σε κεφάλαια καθορισμένων εισφορών, το πρόγραμμα παραμελεί τα περιουσιακά στοιχεία των 1,2 τρισεκατομμυρίων λιρών που κατέχουν τα μεγαλύτερα προγράμματα καθορισμένων παροχών που χρηματοδοτούνται από εταιρείες. Και ακόμη και τότε, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι τα κεφάλαια που έχουν δεσμευτεί σε ιδιωτικά επενδυτικά funds θα παραμείνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Τα αναμενόμενα οφέλη της συμφωνίας είναι μια σταγόνα στον ωκεανό των οικονομικών προβλημάτων της Βρετανίας. Εταιρείες που αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα του συστήματος καθορισμένων εισφορών του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως η Aviva, η Phoenix και η M&G, έχουν συστρατευθεί. Εάν τα υπόλοιπα συμμετάσχουν, η κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα μπορούσε να διοχετεύσει σωρευτικά έως και 50 δισεκατομμύρια λίρες σε μη εισηγμένες εταιρείες έως το 2030. Μια πρόταση για διπλασιασμό της κατανομής ιδιωτικών κεφαλαίων των συνταξιοδοτικών συστημάτων τοπικής αυτοδιοίκησης στο 10% θα προσθέσει άλλα 25 δισεκατομμύρια λίρες. Συγκρίνετε αυτό με τα 115 δισεκατομμύρια λίρες ετήσιων επενδύσεων που απαιτούνται μόνο για να ευθυγραμμιστεί η αναλογία επενδύσεων προς το ΑΕΠ της Βρετανίας με τον μέσο όρο των άλλων χωρών της G7, σύμφωνα με την ανάλυση του Breakingviews των στοιχείων της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να καλύψει αυτό το κενό επειδή εμποδίζεται από αυθαίρετους στόχους για το δημόσιο χρέος, την οικονομική απώλεια που προκλήθηκε από το Brexit και τη δική της αποτυχία να διαμορφώσει μια βιομηχανική πολιτική. Ο Χαντ, ή ο διάδοχός του, πρέπει να βρει την πολιτική βούληση και τα κεφάλαια για να χορηγήσει επιδοτήσεις σε ξένους επενδυτές, να προσφέρει φορολογικές ελαφρύνσεις σε εγχώριες επιχειρήσεις και να μεταρρυθμίσει τους νόμους σχεδιασμού για να δώσει στις εταιρείες μεγαλύτερη βεβαιότητα. Μέχρι τότε, το να ζητάμε από τα συνταξιοδοτικά ταμεία για τα «ψιλά» τους θα ακούγεται καλό μόνο στα λαμπερά δείπνα.

REUTERS BREAKINGVIEWS