Αέναες ρυθμίσεις

Στη χώρα των συνεχών παρατάσεων, που οι ρυθμίσεις, οι περαιώσεις και οι κάθε λογής διευκολύνσεις αποτελούσαν για χρόνια εθνικό σπορ, δεν θα μπορούσε ακόμα και τώρα στο «οικονομικό ίσιωμα» να μη βάλει και η σημερινή κυβέρνηση τη δική της πινελιά. Και ας αναγνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με τα θέματα του ιδιωτικού χρέους ότι σχεδόν μονότονα οι ίδιοι περίπου 400.000 οφειλέτες μπαινοβγαίνουν σε ρυθμίσεις, που ποτέ δεν τις ολοκληρώνουν. Κάνουν αίτηση για να ενταχθούν σε μια ρύθμιση, πληρώνουν μερικές δόσεις, εμφανίζονται φορολογικά ενήμεροι και λίγο μετά την εγκαταλείπουν, περιμένοντας την επόμενη ρύθμιση.

Ως γνωστόν, αυτές τις μέρες, η κυβέρνηση φέρνει μια νέα διάταξη με την οποία μπορούν να αναβιώσουν όλες οι ρυθμίσεις της τελευταίας δεκαετίας. Από τη ρύθμιση του 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ των 100 δόσεων (άραγε δεν έχει λήξει;), μέχρι τη ρύθμιση των 120 δόσεων του 2020 επί Νέας Δημοκρατίας και τη ρύθμιση των 72 δόσεων που ακολούθησε την πανδημία και την ενεργειακή κρίση. Για όλες αυτές τις ρυθμίσεις οι οφειλέτες που τις έχασαν θα έχουν τη δυνατότητα να τις αναβιώσουν, φτάνει να αποπληρώσουν τις δόσεις που δεν κατέβαλαν, εφάπαξ και αυτόματα να επιστρέψουν στο ευνοϊκό καθεστώς του κουρέματος προσαυξήσεων και τόκων. Το κράτος δηλαδή είναι έτοιμο να δεχθεί ότι ένας οφειλέτης που δεν μπορούσε να αποπληρώσει μια δόση, θα έχει χρήματα για την αποπληρωμή δόσεων πολλών μηνών. Δεν το λες και τσιγκούνικο κράτος… Με τα λεφτά μας.

Αν δεν υπήρχε το απαγορευτικό της τρόικας (ναι, της γνωστής) – το οποίο εντάχθηκε στην κλειδωμένη συμφωνία με την Ευρώπη για το χρέος – που έβαλε στοπ σε κάθε είδους ρύθμιση, εκτός της πάγιας των 24-48 δόσεων, τότε μη γελιέστε, μια νέα γενναία ρύθμιση θα πρέπει να θεωρούνταν δεδομένη. Απλά δεν μπορούν, για αυτό δεν το κάνουν. Το «δωράκι» ωστόσο της νέας διάταξης, που φέρνει η σημερινή κυβέρνηση, είναι άλλο και δεν είναι μικρό. Ερχεται να αλλάξει την αυστηρή προϋπόθεση που είχε βάλει, επίσης η τρόικα, που οδηγούσε στην έξοδο από τη ρύθμιση σε περίπτωση εκπρόθεσμης υποβολής της δήλωσης μιας τρέχουσας φορολογικής υποχρέωσης. Πλέον θα έχουν τη δυνατότητα να υποβάλλουν τις εν λόγω δηλώσεις, χωρίς να κηρύσσονται έκπτωτοι από τη ρύθμιση.

Και οι διευκολύνσεις, που αδυνατίζουν την όποια φορολογική συνείδηση, συνεχίζονται. Σε άλλη διάταξη, σε άλλο νομοσχέδιο που βρίσκεται ήδη στη Βουλή, περιλαμβάνεται ρύθμιση με την οποία νομοθετείται ο χειρισμός μιας παράτασης στην υποβολή των φετινών φορολογικών δηλώσεων, πριν καν αυτές αρχίσουν να υποβάλλονται. Προβλέπει ότι σε περίπτωση που παραταθεί η καταληκτική ημερομηνία, τότε η πρώτη δόση του φόρου θα πρέπει να πληρωθεί μαζί με τη δεύτερη. Τόσο σίγουρη την έχουν την παράταση τον Ιούνιο, που έχουν προβλέψει πώς θα πληρωθεί ο φόρος από τον Απρίλιο.

Για κάποιον λόγο όλες αυτές οι ρυθμίσεις θεωρούνται πολιτικά και κοινωνικά δίκαιες. Οτι τέλος πάντων γίνονται για το καλό των φορολογουμένων. Αν κρίνουμε από τους χιλιάδες επιτηδευματίες που μπαινοβγαίνουν στις ρυθμίσεις, μάλλον μια σχέση αλληλεξάρτησης με το πολιτικό σύστημα δημιουργούν, παρά λύνουν ένα πρόβλημα. Και οι ρυθμίσεις και οι παρατάσεις που έρχονται είναι πάντα οι τελευταίες και ας έρχονται και άλλες, λίγους μήνες μετά.